فرهاد مجیدی در دنیای مربیگری، ساختن خانه‌اش را از سقف شروع کرد و همین مسئله کار او را سخت کرده است. صرف‌ نظر از آن سابقه کوتاه و عجیب در تیم امید، استقلال نخستین تجربه سرمربیگری مجیدی است. او استارتش را از نیمکتی زده که برای خیلی از مربیان ایرانی قله آرزوهاست. بنابراین طبیعی است که فشار زیادی روی آقای شماره ۷ باشد، زجر فراوانی بکشد و رقبای متعددی هم داشته باشد. تازه جانشینی با استراماچونی که درست یا غلط یک جایگاه افسانه‌ای بین هواداران استقلال پیدا کرده هم کار را برای فرهاد سخت‌تر کرده است. بنابراین او برای بقا روی این صندلی باید با چنگ و دندان تلاش کند. حالا اما مجیدی درست به یکی از بزنگاه‌ها رسیده؛ جایی که تیم او ظرف ۹ روز ۲ بار باید مقابل سپاهان قلعه‌نویی قرار بگیرد. هر دو مسابقه هم بسیار حساس و سرنوشت‌ساز هستند؛ اولی در لیگ روی سهمیه و نایب‌قهرمانی تأثیر مستقیم دارد و دومی در حذفی تکلیف چهارمین تیم حاضر در نیمه‌نهایی را مشخص می‌کند.

فرهاد مجیدی اگر قرار است نفسی به‌راحتی بکشد و یک اعتبار درست و حسابی جمع کند، یکی از بهترین میانبرها برای او موفقیت در این دو بازی است. اینطوری سرمربی استقلال هم به وضعیت تیمش در جدول سر و سامان می‌دهد و هم یکی از اصلی‌ترین مدعیان نیمکت استقلال در لیگ بیستم را عقب می‌راند. امیر تحت هر شرایطی یک گزینه ابدی برای استقلال، حداقل در ذهن بخشی از هواداران این تیم است و مجیدی هم این مسئله را خوب می‌داند. پس چه بازی امشب و چه مسابقه حذفی بیستم مرداد به‌معنای واقعی کلمه برای مجیدی «سرنوشت‌ساز» خواهد بود.

قلعه‌نویی وقتی سن الان مجیدی را داشت، با استقلال یک نایب‌قهرمانی و یک قهرمانی لیگ برتر را تجربه کرده و روی نیمکت تیم ملی نشسته بود. پس خیلی به این پسوند فریبنده «جوان» پشت اسم و عنوان فرهاد توجه نکنید. شاید این نگاه بدبینانه باشد اما تجربه فوتبال ایرانی به ما می‌گوید فرهاد یا همین حالا باید آینده‌اش را در مربیگری تضمین کند یا هیچ وقت دیگر چنین فرصتی فراهم نخواهد شد.