بسایت رسمی برنامه نود - پس از شکست سنگین شاگردان پپ گواردیولا در نیوکمپ، کمتر کسی انتظار داشت که سیتیزن ها چنین بازی کوبنده و هجومی را در مسابقه برگشت مقابل بارسلونا ارائه بدهند. بدون شک، دیدار برگشت آنها مقابل کاتالونیایی ها، بهترین شب اروپایی باشگاه منچستر سیتی در سال های تزریق دلارهای نفتی بود. پپ گواردیولا چطور توانست تیم سابقش را خنثی کرده و چنین نتیجه دور از انتظاری را بر جای بگذارد؟

به گزارش وبسایت نود، وقتی که منچستر سیتی با گل لیونل مسی از بارسلونا عقب افتاد، کمتر کسی می توانست پیش بینی کند که پاسخ شاگردان گواردیولا چنین محکم باشد. منچستر سیتی در پاسخ به گل مسی، ۳ گل را درون دروازه آبی و اناری ها قرار داد و در جریان بازی، مخوف ترین خط حمله فوتبال اروپا یعنی مسی، نیمار و سوارز را از جریان بازی خارج کرد. به راستی پپ و مردانش چه کردند و چطور این بازی را در آوردند؟
پرسینگ و شکستن مقاومت حریف

خط دفاعی بارسلونا در غیاب جرارد پیکه و جوردی آلبا بسیار شکننده و ضعیف نشان می داد و پپ به خوبی از این قضیه آگاه بود. آبی و اناری ها این بازی را بسیار سرعتی آغاز کردند اما سیتی توانست از زیر سایه قدرت آنها خارج شود. در ادامه، آنها یک بار دیگر خونسردی خود را بازیافته و سعی کردند تا با در اختیار گرفتن مالکیت توپ در جلو، برتری خویش به تیم حریف را تحمیل کنند.
خط دفاعی جدید بارسلونا به هنگام حملات سیتی و تحت فشار، بسیار سردرگم بود ولی تیم میزبان، عملکردی سریع و کارا داشت. در اغلب مواقع، محل حضور سرخی روبرتو کانون حملات سیتی بود که در نهایت نیز، گل تساوی از همین جا به ثمر رسید. فشارها روی سرخی روبرتو کافی بود تا یک پاس به عقب اشتباه داده که توسط سرخیو آگوئرو ربوده و در نهایت با ضربه ایلی گوندوعان تبدیل به گل تساوی شد. در واقع این مدافع اسپانیایی مرتکب اشتباهی بزرگ و نابخشودنی شد که سرنوشت بازی را کاملاً تغییر داد.
در یک چشم به هم زدن، آنها از یک موقعیت دفاعی به حالت هجومی پنج به علاوه سه تبدیل شدند و ناگهان، نتیجه بازی به تساوی ۱-۱ تغییر یافت. وقتی که بارسلونا همچنان در حال تلو تلو خوردن ناشی از این ضربه مهلک بود، سیتی یک حمله دیگر را تدارک دید. این بار نوبت فرناندینیو بود که توپ را از سرخی روبرتو در میانه زمین گرفته و یک حمله را پایه ریزی کند هر چند که تبدیل به گل نشد.

تکل زن های قوی

کوین دی بروینه، داوید سیلوا و رحیم استرلینگ که مثلث خط هافبک تهاجمی مانوئل پیگرینی در سیستم ۱-۳-۲-۴ را تشکیل دادند که وظایف دفاعی برای آنها اهمیتی نداشت. اکنون تحت هدایت پپ، وظایف دفاعی به داوید سیلوا سپرده شده و او کمی عقب تر بازی کرده و تعداد تکل هایش به طور عمده ای در مقایسه با چند فصل گذشته افزایش یافته است. این اتفاق برای استرلینگ هم افتاده در حالی که به جز فصل ۱۴-۲۰۱۳ که چنین آمار تکل زنی از او در تیم لیورپول به ثبت رسیده بود، هرگز تا این تعداد تکل از وی ندیده بودیم.

در دیدار مقابل بارسلونا، هیچ بازیکنی به اندازه کوین دی بروینه تکل نزد و سیلوا ۷ بار صاحب توپ شد که دو بار بیشتر از سایر بازیکن های داخل میدان بود. بازیکن های سیتی بیشترین تلاش خود را روی توپ انجام داده و خود را فدای این هدف می کنند اما پیش از حضور گواردیولا، آنها فکر می کردند که نباید انرژی خود را برای این کار هدر بدهند. این ایده پپ در اتحاد کاملاً به نتیجه رسید.

واگذاری تملک توپ به حریف

برای دومین بار طی دوران کوتاه مربیگری پپ گواردیولا در منچستر سیتی، میزان مالکیت توپ این تیم کمتر از ۵۵% بود. اولین بازی که چنین اتفاقی افتاد، به دیدار رفت با همین تیم در نیوکمپ مربوط می شود. سیتی در بازی رفت که با حساب ۴-۰ شکست خورد، ۴۷% و در دیدار برگشت ۳۵% مالکیت توپ را در اختیار داشت.

این همان حربه ای است که یکی از بزرگ ترین رقیبان پپ یعنی ژوزه مورینیو مورد استفاده قرار می دهد. ایده مورینیو این است که توپ را در بازه های زمانی طولانی به تیم حریف واگذار کنید و سپس، منتظر بهره برداری از اشتباه های آنها باشید. چنین حربه ای را پیش از این، در چارچوب برنامه های فنی و تاکتیکی پپ ندیده و یا کمتر سراغ داریم.

شکست سنگین ۴-۰ در اسپانیا باعث شد تا منچستر سیتی متقاعد شود که اگر بازی همیشگی خودش را انجام بدهد، چیزی جز یک «خودکشی» در مقابل بارسلونا نخواهد بود. به تیم حریف اجازه بدهید که کنترل بازی را در دست بگیرد و با گذشت زمان، منتظر شگفتی ها باشید. بارسلونا علی رغم این موضوع که ۳/۲ مالکیت توپ را در اختیار داشت، تنها ۸ شوت را به سوی دروازه سیتی زد ولی تعداد شوت های سیتی، ۱۳ بود.
نمی خواهیم چنین بگوییم که پپ به طور کامل از بازی مالکانه دست کشیده اما حداقل باید گفت که یک مصلحت اندیشی قابل لمس در یکی از سخت ترین بازی های فصل توسط او به نحو احسن صورت گرفت.

سیتی فقط یک راه برای بردن بارسا داشت

این حقیقت که بارسلونا توپ بیشتری را در اختیار داشت قطعاً بدین معناست که سیتی رویکردی تدافعی تر نیست به حریف برگزید اما تفاوت بارز در تعداد قطع توپ هایی بود که دو تیم به هنگام انجام دادند؛ سیتی ۲۴ قطع توپ و بارسلونا فقط ۶ قطع توپ!

سیتی در این فصل، اشتباه های زیادی انجام داده که نمونه بارز آن در دیدار رفت با بارسلونا و تنبیه شدید توسط شاگردان لوئیز انریکه بود. این بار، شاگردان گواردیولا هر نوع شانسی را از حریف گرفته و بازیکنی همچون آلکساندر کولاروف، ۸ قطع توپ انجام داد در حالی که تیم میهمان مدام تلاش می کرد تا از عقب، بازی بکند.
سیتی ۲۰ لمس توپ در محوطه جریمه بارسلونا داشت، بنابراین ۶ قطع توپ یاران آبی و اناری بسیار اندک به نظر می رسد. به عبارت دیگر، بارسلونا در بیش از ۵۰% حضور تیم حریف در محوطه جریمه خود، نتوانست توپ ها را دفع نماید. وقتی که شما به مصاف یکی از بزرگ ترین تیم های دنیا می روید که خطرناک ترین خط حمله ممکن و قدرت زیاد در اجرای پرسینگ را دارد، باید چنین بازی کنید.