ما در لیگ‌های برتر فوتبال اروپا شاهد درام‌های زیادی بودیم، بنابراین بیایید مرور کنیم. منچسترسیتی دچار یک شکست غیرقابل تصور شد -- پنجمین شکست متوالی در تمام مسابقات -- در حالی که آنژ پوس‌تکولو و تاتنهام با پیروزی ۴-۰ در استادیوم اتحاد به راحتی به پیروزی رسیدند. این پیروزی، همراه با پیروزی لیورپول در برابر ساوتهمپتون، به این معنی است که تیم آرنه اسلات حالا با هشت امتیاز پیشتاز است و به دیدار منچسترسیتی با لیورپول در آنفیلد در هفته آینده می‌رود.

در لالیگا، بارسلونا به طرز عجیبی امتیازاتی را به سلتاویگو داد و رئال مادرید سه گل به لگانیس زد تا فاصله خود را در صدر کاهش دهد، در حالی که بوروسیا دورتموند در بوندس‌لیگا پیروزی قابل توجهی کسب کرد و بایر لورکوزن نشان داد که تحت هدایت ژابی آلونسو هنوز تمام نشده است. در جای دیگر، بحث‌هایی در مورد آرسنال، میلان، چلسی، اینتر و بسیاری دیگر داشتیم.

امروز دوشنبه است و در اینجا گاب مارکوتی به واکنش به بزرگ‌ترین لحظات دنیای فوتبال می‌پردازد.

واضح است که تیتر اصلی، شکست پنجم متوالی سیتی در تمام مسابقات است. پپ گواردیولا هرگز چهار بازی متوالی نمی‌باخت تا پیش از بازی قبلی و، البته، هرگز پنج بازی متوالی نمی‌باخت. این همچنین سومین شکست متوالی در لیگ بود. از نظر فنی، این قبلاً در بایرن مونیخ در ۲۰۱۴-۱۵ رخ داده بود، اما آن زمان بایرن قبلاً قهرمان بوندس‌لیگا شده بود، که معادل "زمان‌های بی‌اهمیت" در ورزش است: هیچ چیزی برای بازی کردن، هیچ چیزی برای از دست دادن.

گواردیولا تصمیم گرفته با صداقت وحشیانه به این چالش روبه‌رو شود. او می‌داند که اوضاع می‌تواند بدتر شود، شروع از دیدار آینده در آنفیلد مقابل لیورپول. اگر آن را ببازد، می‌گوید، چالش قهرمانی سیتی تمام است.

برای من، به نظر می‌رسد که او در تلاش است تا تیم خود را به درستی انگیزه دهد و تمرکز کند. مربیانی که روز به روز با بازیکنان خود کار می‌کنند معمولاً می‌دانند چگونه دکمه‌های درست را فشار دهند. واقعیت این است که او به ندرت، اگر اصلاً، مجبور به فشار دادن این دکمه‌ها با بازیکنان خود بوده است و آنچه باید نگران‌کننده باشد این است که هیچ نقطه ضعف واضحی برای رفع کردن وجود ندارد.

برخی از شکست‌ها می‌توانست به راحتی به نفع سیتی تمام شود. در دیگر بازی‌ها، آن‌ها کاملاً از حریف عقب افتادند. در برخی، آن‌ها نتواستند یک عملکرد ۹۰ دقیقه‌ای ارائه دهند. در دیگر بازی‌ها، آن‌ها در تمام مدت ضعیف بودند. در برخی (بیشتر بازی‌ها)، آن‌ها فرصت‌ها را از دست دادند. در دیگر بازی‌ها، مانند شنبه، آن‌ها مرتکب اشتباهات فردی زیادی شدند، بیشتر در گذر از میانه زمین.

شما می‌توانید به غیبت رودری (به همراه ماتئو کواچیچ) و پایان‌های بی‌دقت ارلینگ هالاند اشاره کنید و بله، حل کردن اولی و داشتن دومی که به استانداردهایش برسد، می‌تواند بسیاری از مشکلات را بپوشاند. اما یک مشکل عمیق‌تر در خط دفاعی و پیش‌بینی‌پذیری در توپ وجود دارد. همچنین تعدادی سوالات بی‌پاسخ وجود دارد، شروع با این که چه زمانی کوین دی بروین (که سه هفته پیش بازگشته است) شروع به دریافت زمان بازی قابل توجهی خواهد کرد؟

با این حال، تمام این صحبت‌ها در مورد سیتی نباید عملکرد تاتنهام را تحت‌الشعاع قرار دهد. فراموش کردن این که آن‌ها با یک شکست (در برابر ایپسویچ تاون) به تعطیلات رفتند و بسیاری از افراد خواهان اخراج آنژ پوس‌تکولو بودند، آسان است. جو کاملاً منفی بود و آن‌ها بدون زوج مدافع مرکزی اصلی خود، میکی ون ده ون و کریستین رومرو، و همچنین رودریگو بنتانکور در خط میانه به سیتی سفر کردند. اما بن دیویس و رادو دراگوسین دفاع را مدیریت کردند، در حالی که جیمز مدیسون بازی‌سازی خود را بازیابی کرد.

تاتنهام همچنان احساس آسیب‌پذیری می‌کند — خدا می‌داند چه در بازی بعدی آن‌ها خواهد افتاد — اما این‌ها همان نوع نمایش‌ها و مواقعی هستند که شما به ضرب‌المثل "یک شوک در بازو" نیاز دارید. این به شما بستگی دارد که آن را بگیرید.