ندری شوچنکو (ملقب به شوا، باد شرق یا رونالدوی سفید) (زادهٔ ۲۹ سپتامبر ۱۹۷۶ در دویرکیوسچینا، ابلاست کیف، اتحاد شوروی) مهاجم اسبق فوتبال اهل اوکراین است.

شوچنکو ابتدا بوکسوری حرفه‌ای بود که در لیگ بوکس اکراین نیز بازی می‌کرد اما بخاطر عدم برخورداری از اندازهٔ مناسب بوکس به فوتبال روی آورد تا به یکی از بهترین مهاجمان تاریخ اروپا بدل شود. او فوتبال را با دینامو کیف شروع کرد و پس از قهرمانی در پنج لیگ و دو جام حذفی اکراین با دینامو، به آث میلان پیوست. در این‌جا او در طول چندسال بازی یک بار سری آ، یک بار جام حذفی ایتالیا، یک بار سوپرکاپ ایتالیا، یک بار سوپرکاپ اروپا و یک بار جام باشگاه‌های اروپا را فتح کرد و همواره از بهترین گل‌زنان ایتالیا و اروپا بود.

او در سال ۲۰۰۴ به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا انتخاب شد.

شوچنکو با ۳۱ گل زده در ۶۹ بازی ملی از بهترین بازی‌کنان تاریخ فوتبال اکراین است و رکورد گلزنی تاریخ کشورش را در اختیار دارد.
در ۱۹۹۹ شوچنکو با مبلغ ۲۶ میلیون پاوند به آث میلان ایتالیا – یکی از بهترین باشگاه‌های اروپا- پیوست و سریعاً در ترکیب این تیم جا یافت.

شوچنکو اولین بار در ۲۸ اوت ۱۹۹۹ در بازی مقابل لچه، بازی در لیگ ایتالیا را تجربه کرد. شوچنکو در اولین فصل در میلان عالی ظاهر شد و در ۳۲ بازی لیگ به میدان آمد و ۲۴ گل به ثمر رساند تا آقای گل ایتالیا در فصل ۱۹۹۹-۲۰۰۰ شود. او اولین بازی‌کن خارجی تاریخ ایتالیا بود که به این عنوان دست می‌یافت.

دو فصل بعدی یعنی ۲۰۰۰-۲۰۰۱ و ۲۰۰۱-۲۰۰۲ سال‌های خیلی موفقی برای میلان نبودند اما بهرحال شوا در ۵۱ بازی ۳۴ گل به ثمر رساند.

در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳ میلان مجدداً بسیار خوب ظاهر شد و قهرمان جام حذفی ایتالیا و جام باشگاه‌های اروپا شد. شوچنکو در این فصل خیلی خوب کار نکرد و در ۲۴ بازی تنها پنج گل به ثمر رساند. اما در فینال اروپا پس از این‌که بازی ۰-۰ مساوی شد و کار به ضربات پنالتی کشید، این پنالتی او بود که قهرمانی را از یوونتوس گرفت و از آن میلان کرد. با قهرمانی اروپا شوچنکو عنوان اولین اکراینی صاحب چنین جامی را از آن خود کرد.

فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴ هم برای میلان و هم برای شوچنکو پر از موفقیت بود. شوچنکو در ۳۲ بازی ۲۴ گل به ثمر رساند تا دوباره آقای گل شود و میلان مجدداً پس از چهار سال، قهرمان ایتالیا شود. شوچنکو در ضمن در فینال سوپرکاپ اروپا مقابل پورتو به میدان آمد و گل پیروزی میلانی‌ها را به ثمر رساند.

در اوت ۲۰۰۴ او در سوپر کاپ فوتبال ایتالیا مقابل لازیو به میدان آمد و با زدن سه گل جام را از آن میلان کرد. در همان فصل (۲۰۰۴-۲۰۰۵) شوچنکو ۱۷ گل دیگر هم در لیگ به ثمر رساند تا میلان نایب قهرمان شود. در این فصل او با میلان باز هم به فینال جام اروپا راه یافت و در ده بازی آن جام شش گل به ثمر رساند. اما پس از تساوی ۳-۳ مقابل لیورپول کار به ضربات پنالتی کشید و این‌بار شوچنکویی که در فینال دو سال قبل پنالتی پیروزی را زده بود، ضربهٔ خود را گل نکرد تا لیورپول قهرمان شود.

در دسامبر ۲۰۰۴ شوچنکو به عنوان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شد. در ضمن در لیستی که پله با عنوان «۱۲۵ فوتبالیست برتر زندهٔ جهان» در مارس ۲۰۰۴ منتشر کرد نیز جا داشت. او در همین سال از دست رئیس جمهور وقت اکراین، لئونید کوچما، جایزهٔ «قهرمان اکراین» را دریافت کرد.

در تابستان ۲۰۰۴ شایعه‌های زیادی در مورد انتقال شوا به چلسی بود. می‌گفتند رومن آبراموویچ، صاحب چلسی، ۵۰ میلیون پاوند به اضافهٔ هرنان کرسپو را پیشنهاد داده‌است. این انتقال هرگز صورت نگرفت اما کرسپو به صورت قرضی به میلان آمد. پس از آن شایعه‌هایی بود که آبرامویچ مبلغ انتقال را به ۸۵ میلیون پاوند افزایش داده و حاضر شده هفته‌ای ۲۲۵ هزار پاوند هم به شوچنکو بپردازد اما مجدداً چیزی صورت نگرفت.

در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶ شوچنکو در ۲۲ بازی لیگ به میدان آمد و ۱۹ گل زد. در لیگ اروپای آن سال نیز شوچنکو مجدداً عالی بازی کرد. او در ۱۲ بازی به میدان آمد و ۹ گل زد. در ۲۳ نوامبر ۲۰۰۵ در بازی برگشت مقال فنرباغچهٔ ترکیه، شوا ۴ گل به ثمر رساند تا آث میلان ۴-۰ شود و نام او به عنوان پنجمین فردی که در یک بازی جام باشگاه‌های اروپا ۴ گل به ثمر رسانده ثبت شود. پیش از او تنها فون باستن، سیمونه اینزاگی، دادو پرسو و رود وان نیستلروی به این مهم نائل آمده بودند. در ۴ آوریل ۲۰۰۶ شوچنکو ۵۱امین گل خود در تاریخ جام باشگاه‌های اروپا به ثمر رساند تا با رائول گونزالس (از رئال مادرید) برابر شود.

با این حال شوچنکو در ۴ بازی آخر (یک چهارم نهایی و نیمه نهایی) تنها یک گل به ثمر رساند تا میلان گرچه به زحمت از سد لیون گذشت اما مقابل بارسلونا حذف شد.

شوچنکو در ۳۱ مه ۲۰۰۶ به چلسی انگلستان پیوست.