اینجا هیچ‌کس برگ سبز ندارد
۱)
تراکتور با عنوان صدرنشین پا به تعطیلات گذاشت. این، بهترین حس ممکن است. سرخپوشان که از هفته هشتم صدرنشین لیگ شدند توانستند این جایگاه را حفظ کنند. بی‌تردید حفظ صدرنشینی در هر شرایطی دشوارتر از کسب آن است. چون هر تیمی می‌تواند به ویژه در هفته‌های ابتدایی طعم بالانشینی را بچشد و حتی به صدر جدول برسد اما تنها تیم‌هایی می‌توانند در این جایگاه دوام بیاورند که صاحب شخصیت تیمی باشند. زندگی در ارتفاع – لیگ – شرایط ویژه‌ای دارد و هر تیمی که بتواند به این اتمسفر خاص عادت کند و آداب آن را بیاموزد و به اجرا بگذارد عمر صدرنشینی خود را بیش و بیشتر می‌کند. تراکتور تاکنون در این زمینه موفق و کامیاب بوده است و نشان داده تنها به «رسیدن» قناعت نمی‌کند و می‌خواهد آن بالا بماند. می‌شود گفت سرخپوشان در دو هفته ابتدایی صدرنشینی، تحت فشار قرار گرفتند و دو بازی پیاپی را بدون پیروزی پشت‌سر گذاشتند. هرچند همان دو امتیاز از دو بازی هم به دلیل نتایج ضعیف تعقیب‌کنندگان و از جمله استقلال به یاری تراکتور آمد تا صدرنشینی به خطر نیفتد. اما سرخپوشان که نشان می‌دهند هفته به هفته بیشتر صاحب شخصیت قهرمانی و جاه‌طلبی می‌شوند در دیدار دشوار بیرون از خانه به جاده هموار بازگشتند و به پیروزی رسیدند. پیروزی مقابل سایپای جلالی برای این تراکتور هم ۳ امتیاز ارزشمند داشت و هم تبعات روحی فراوان. شاید شکست هیچ تیمی در این مقطع به این اندازه روحیه‌بخش و پرسود نبود.
۲)
پیروزی تراکتور البته نکات دیگری هم داشت. یکی آنکه حالا می‌توان گفت پیروزی‌های این تیم دیگر به ساق‌های لوسیانو ادینهو «وصل» نیست. در هفته‌های ابتدایی هر بار که این برزیلی گل می‌زد تراکتور به پیروزی می‌رسید. اتفاقی که دو روی سکه داشت. از یک طرف ثابت می‌کرد تراکتور صاحب یک ستاره پرفروغ شده است که می‌تواند در مقاطع حساس و وقتی کار گره خورده به یاری تیم بیاید و البته یک روی دیگر هم داشت و آن وابستگی محض به یک بازیکن بود. حالا اما تراکتور به جایی رسیده که حتی در روزهای کم‌فروغ لوسیانو هم می‌تواند به پیروزی برسد. البته باید ادینهو را تهییج کرد و او را به جایی رساند که همان گلزن بی‌رحم هفته‌های آغازین باشد. همان مهاجمی که در هر بازی بوی گل می‌داد. اما این، اتفاق خوشایندی است که حتی وقتی پای آقای گل لیگ «قفل» می‌شود تراکتور از گلزنی باز نمی‌ایستد و دروازه حریف را باز می‌کند. محسن دلیر و شم گلزنی‌اش برای یک سه امتیاز کفایت می‌کرد. آن هم در شرایطی که این مهاجم مرندی به دنبال تسویه حساب با آقامعلم بود. هرچه بود ادینهو در کرج گل نزد اما تراکتور به پیروزی رسید.
۳)
قهرمان برای فتح جام به یک نیمکت قابل اتکا نیاز دارد. در واقع در جمع مدعیان و در کورس قهرمانی، آن تیمی به جام نزدیک‌تر است که تنها یازده بازیکن نداشته باشد. تیمی می‌تواند گوی سبقت را برباید که نیمکتی گره‌گشا و کارآمد داشته باشد و اختلاف بازیکنان ثابت و نیمکت‌نشین اندک و قابل چشم‌پوشی باشد.
کادرفنی تراکتور شاید به همین موضوع می‌اندیشد که حتی‌المقدور از سایر نفرات هم بازی می‌گیرد و به یک ترکیب ثابت و فیکس بسنده نمی‌کند. تغییر ترکیب تراکتور حتی پس از کسب پیروزی در کنار آنکه راهی است برای ناشناخته ماندن شیوه و شمایل صدرنشین، باعث انگیزه نیمکت‌‌نشینان هم می‌شود. از سویی ذهنیت همیشه فیکس بودن را هم از نفرات اصلی می‌گیرد و رقابت را در تیم تسری می‌بخشد. اینکه در این تیم حتی حامد لک هم همیشه در ترکیب اصلی قرار نمی‌گیرد خود پیامی است به سایر نفرات. اگرچه گاهی استفاده از سیستم چرخشی برای تیم برنده خطر دارد و ریسک را بالا می‌برد اما نمی‌توان از مزایای آن چشم‌پوشی کرد و مواهب آن را نادیده گرفت.