دوناروما که با عملکرد قهرمانانه‌اش در ضربات پنالتی فینال 2020، قلب انگلیسی‌ها را شکست و بهترین دروازه‌بان سال 2021 فیفا انتخاب شد، گفتگویی صمیمانه با تلگراف اسپورت داشته است. او در این مصاحبه در خصوص رویای فتح لیگ قهرمانان، محقق شدن سرنوشتش، هم‌تیمی بودن با مسی و رونالدو و الگو گرفتن از جیجی بوفون صحبت کرد.

دوناروما، صحبت‌هایش را درباره کودکی، شروع دروازه‌بانی و رابطه عالی با اعضای خانواده شروع کرد:

پدرم نجار است. هر وقت که پیش او می‌روم تا کمکش کنم، بعد از 10 دقیقه او مرا از کارگاهش بیرون می‌کند و می‌گوید افتضاح بودی. در واقع وقتی به پدرم کمک نمی‌کنم، او خوشحال‌تر است چون من باعث می‌شوم فقط وقتش تلف شود. نجاری، کارِ من نیست. من همیشه برای دروازه‌بانی مشتاق بوده‌ام. وقتی خیلی کوچک بودم، کارم را با دایی‌ام [انریکو آلفانو] و سپس با برادرم آنتونیو شروع کردم. آنتونیو معلم من بود. به آنتونیو می‌گویم معلم چون برایم فراتر از یک مربی دروازه‌بانی است. به لطف اوست که الان این‌جا هستم چون آنتونیو همیشه به توانایی‌هایم باور داشت. او هرروز و در تمام روز با من تمرین می‌کرد.
چرا دروازه‌بان‌ها متفاوت هستند؟

همه ما کمی دیوانه هستیم. دروازه‌بانی با بقیه پست‌های فوتبال متفاوت است زیرا پشت سر یک دروازه‌بان فقط یک تور خالی قرار دارد. پس باید حتی زمانی که تیم‌تان مالک توپ است و حمله می‌کند، حواس جمع باشید. باید همیشه بدانید چه اتفاقی قرار است بیفتد و این انرژی ذهنی زیادی از دروازه‌بان می‌گیرد. دروازه‌بانی مسئولیت بالایی می‌خواهد.
دوناروما می‌گوید ذهنیت قوی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایش است. او وقتی 15 ساله بود و برای اولین بار درون دروازه تیم ملی زیر 17 سال ایتالیا ایستاد هم همین ذهنیت را داشت:

ترسی ندارم. اجازه نمی‌دهم هیچ‌‌چیز یا هیچ‌کس روی من تاثیر بگذارد. من کاملا روی بازی متمرکز هستم و اصلا به خودم ترس راه نمی‌دهم.
با این رویکرد، دوناروما از همان اوایل نوجوانی همیشه در حال پیشرفت بوده است. در 11 سالگی، دوناروما 188 سانتی‌متر بود. ماریا، مادر جیجو مجبور بود همیشه شناسنامه فرزندش را همراه داشته باشد تا بتواند پاسخ کسانی که به سن او شک می‌کنند را بدهد. در 13 سالگی، دوناروما خانه را ترک کرد تا به میلان بپیوندد و در 16 سالگی هم برای اولین بار درون دروازه قرمز و مشکی‌ها ایستاد. یک سال بعد، دوناروما اولین بازی‌اش برای تیم ملی ایتالیا را انجام داد و در 22 سالگی بهترین دروازه‌بان دنیا شد.

من همیشه بالغ بوده‌ام. هم خیلی سریع رشد کردم و هم در 13 سالگی، خانه را ترک کردم. به نظرم با این تفاسیر، کمی زودتر مرد شدن طبیعی است. با این حال هدف من این است که دستاوردهای بیش‌تری کسب کنم.
برای کسب عناوین بیش‌تر، دوناروما میلان را ترک کرد البته این موضوع خشم هواداران روسونری را برانگیخت. با وجود حضور یک دروازه‌بان کلاس جهانی به نام کیلور ناواس در درون دروازه psg، دوناروما به این تیم پیوست. دوناروما تاکید دارد رقابت بین او و ناواس کاملا سالم است:

psg مرا مدت‌ها بود که می‌خواست. آن‌ها همیشه تلاش کردند احساس مهم بودن داشته باشم. می‌دانم که همه در تیم اعتماد بسیار زیادی به من دارند. psg را انتخاب کردم چون جو فوق‌العاده‌ای دارد. این تیم بسیار قوی است، جاه‌طلبی‌های بزرگی دارد و همه این چیزها یعنی پیوستن به psg بخشی از سرنوشت من بوده است.
پاریسی‌ها ستارگانی چون مسی، نیمار و ام باپه را دارند؛ رویارویی با آن‌ها در تمرین چگونه است؟

بازیکنان بزرگ همیشه تاثیرگذار هستند. به تمرین کردن با آن‌ها اخت شده‌ام و تمام سعی‌ام می‌کنم تا مانع گلزنی بازیکنان بزرگ شوم. مشخصا مردم انتظار بالایی از ما دارند اما به خوبی با این فشار کنار می‌آیم. می‌دانیم که می‌توانیم کارهای بزرگی انجام دهیم. تمام تلاش‌مان را می‌کنیم تا به بهترین دستاوردها از جمله لیگ قهرمانان اروپا برسیم.
دوناروما غیر از برادرش آنتونیو، از یک دروازه‌بان دیگر هم مشورت می‌گیرد. بوفون افسانه‌ای که یک سال در psg به میدان رفت، توصیه‌هایی به دوناروما انجام داده است:

حتی وقتی بوفون این‌جا بود، به من درباره psg چیزهایی گفته بود. او همیشه چیزهای خوبی درباره psg، تاریخش و شهر زیبای پاریس گفته است. توصیه‌های بوفون، باعث شد انتخاب من راحت‌تر شود. آیا من جانشین بوفون خواهم شد؟ خیلی سخت است. جیجی الگوی من است و بهترین دروازه‌بان جهان بوده است. بوفون صفحه‌ای از تاریخ فوتبال را نوشته است. او می‌داند که من توانایی انجام کارهای بزرگی دارم.

جیجی کوچک در آغوش جیجی بزرگ
در تابستان گذشته، دوناروما نقش مهمی در اولین قهرمانی ایتالیا پس از قهرمانی در جام جهانی 2006 - جایی که بوفون نقش مهمی داشت - ایفا کرد. او از احساسش بابت این قهرمانی که قلب انگلیسی‌ها را شکست، صحبت کرد:

خوشحالی بی حد و حصر. در لحظات سخت، ما متحد شدیم و با یک‌دیگر جنگیدیم. می‌دانیم که این فداکاری چه ارزشی داشت و این فداکاری باعث شد رویای قهرمانی ما در اروپا محقق شود. قهرمانی ایتالیا در یورو واقعا غیرقابل توصیف است. هنوز لذت قهرمانی برایم تمام نشده است!
پس از مهار پنالتی آخر، دوناروما به سمت بازیکنان نرفت تا خوشحالی کند و خیلی خون‌سرد سر جایش ایستاد. او در این خصوص گفت:

دلیلش ساده است. نمی‌دانستم آن پنالتی آخر است! به داور نگاه کردم تا ببینم پنالتی را تایید می‌کند یا نه چون VAR قرارگیری پاهای دروازه‌بان روی خط دروازه را بررسی می‌کند. ناگهان دیدم هم‌تیمی‌هایم به سمت من می‌دوند و آن‌گاه از خوشحالی به مرز انفجار رسیدم. بابت باخت تیم‌تان متاسفم اما به هرحال شرایط این طور پیش‌ رفت.

دوناروما با وجود رسیدن به اوج و کسب بهترین جوایز ممکن، نمی‌خواهد تسلیم شود:

همیشه رویایم این بوده بهترین دروازه‌بان دنیا شوم اما حفظ چنین سطحی می‌تواند خیلی دشوار باشد. حس نمی‌کنم به خط پایان رسیده باشم بلکه تازه در ابتدای راه هستم.