وقتی امه ژاکه، سرمربی تیم ملی فرانسه، قبل از شروع جام جهانی 98، اسامی نفرات دعوت شده به تیم ملی را اعلام کرد، خبری از دو نام بزرگ و محبوب طرفداران فوتبال خروس ها نبود.

دو نام که در لیگ برتر انگلیس، هر کدام ستون های تیم های خود بودندو دیوید ژینولا، ستاره تاتنهام و اریک کانتونا، بازیکن افسانه ای منچستریونایتد.

غربال ستاره های فرانسه که از تورنمنت قبل، یعنی یورو 96، که در انگلیس برگزار می شد، انجام گرفت. ژاکه در انگلیس هم از دوستاره لیگ برتری استفاده ای نکرد.

به جای کانتونا و ژینولا، زین الدین زیدان از بوردو به تیم ملی دعوت شد و لیزارازو، دوگاری، لاموشی، تورام و ژورکائف به اردوی خروس ها دعوت شدند. ژاکه حتی بر روی نام ژان پیر پاپن هم خط قرمز کشید تا تیمی متشکل از جوانان آینده دار را راهی یورو کند.

با حذف فرانسه در یک چهارم نهایی جام ملت ها، خیلی ها علیه تصمیمات این مربی موضع گرفتند. جام جهانی، آن هم در فرانسه، چیزی نبود که مربی متفکر فرانسوی با آن شوخی کند.
تیمی که در جام جهانی 94 غایب بود و در یورو 96 ناکام، حالا باید در مهم ترین آوردگاه فوتبال جهان، میزبانی می کرد.
فرانسه با بازیکنانی مثل لاما، لیزارازو، کاندلا، ویرا، بلان، ژورکائف، دشان، دسایی، زیدان، دوگاری، پتی، پیرس، هانری، بوقوسیان، تورام، بارتز، لبوف، کارمبئو و ترزگه جام جهانی را تجربه کرد.
حضور بازیکنانی که هر کدام می توانستند برای خروس ها نقش یک رهبر را بازی کنند، در ترکیب فرانسه جالب بود.
بلان و دسایی در دفاع، دشان و ویرا در خط میانی و زیدان جوان پشت سر مهاجمان، از فرانسه تیمی ترسناک می ساخت.
تورام در پست مدافع راست و لیزارازو در پست مدافع چپ، هانری و ترزگه و گهگاه دوگاری در نوک خط حمله این تیم نشان از آمادگی تیمی داشت که منتقدانش به خاطر نبود بازیکنانی چون کانتونا، ژینولا و پاپن منتظر زمین خوردنش بودند.
فرانسه در این جام در گروه سوم قرار گرفت و بالاتر از دانمارک، آفریقای جنوبی و عربستان سعودی به مرحله یک هشتم نهایی صعود کرد. در اولین دوره جام جهانی که با 32 تیم برگزار می شد، فرانسه در یک هشتم به مصاف پاراگوئه رفت. آنها در این مرحله چیلاورت و یارانش را با یک گل شکست دادند و به یک چهارم نهایی راه پیدا کردند.
حریف آنها در این مرحله، ایتالیای چزاره مالدینی بود؛ تلاش دو تیم در طول 90 دقیقه اثربخش نبود، تا در ضربات پنالتی، آلبرتینی و دی بیاجو پنالتی های خود را خراب کنند و بدین ترتیب، ضربات پنالتی بار دیگر برای آتزوری در جام جهانی شوم باشد.
شاگردان ژاکه به نیمه نهایی رفتند. حریفشان در این مرحله، کرواسی شگفتی ساز بود، تیمی تحت هدایت بلازوویچ، با ستارگانی مثل شوکر، بوبان، استیماچ، بیلیچ و داریو شیمیچ؛
فرانسه در ابتدا با گلی که زوانومیر بوبان به ثمر رساند، از حریفش عقب افتاد، اما در ادامه با دو گل لیلیان تورام توانست به بازی فینال راه پیدا کند. تورام در زندگی حرفه ای خود تنها دو گل ملی به ثمر رساند و هر دوی آنها را به کرواسی و آن هم در نیمه نهایی جام زد. در این بازی لورن بلان از بازی اخراج شد و نتوانست در فینال، فرانسه را مقابل برزیل همراهی کند.
پیروزی های نصفه و نیمه فرانسه انتقادات را بر انگیخته بود، اما با همین پیروزی ها آنها به فینال رسیده بودند. حریف آنها مدافع عنوان قهرمانی بود، برزیل، که تا آن موقع 4 بار صاحب جام شده بود.
هر چه پیروزی های خروس تا این مرحله کم رمق بود، در این بازی کوبنده ظاهر شد. دو کرنر، دو ضربه سر و دو گل از زیدان؛ برزیل زودتر از آنچه که فکر می کرد، عقب افتاده بود؛
تلاش های تیم از هم گسیخته زاگالو کارایی نداشت و امانوئل پتی در نیمه دوم تیر سوم را نیز به کالبد نیمه جان برزیل شلیک کرد.
فرانسه با یکی از طلایی ترین نسل های تاریخ فوتبالش، به لطف هدایت صحیح امه ژاکه قهرمان جهان شد و کاری را که تیگانا، پلاتینی، ژیرس و فرناندز در اوج فوتبال خود نتوانسته بودند انجام دهند را با بازیکنانی انجام داد که دو سال بعد، یورو 2000 را فتح کردند.