اغراق نیست اگر بگوییم علی کریمی بهترین بازیکن فصل گذشته استقلال بود. بازیکنی که در کنار مهارت بالا در کارهای دفاعی، نقش مهمی در گل های تیمش داشت. او در چندین مورد خودش گل زد و همچنین مهمترین نقش را در درخشش مهدی قائدی داشت. در طول لیگ نوزدهم بیشتر پاس های درخشان علی کریمی به مهدی قائدی، پاس های پشت مدافعان بود و تمام این ها دلیلی بود که باعث شد بازیکن خوش تکنیک و بوشهری استقلال به یک ستاره تمام عیار در این تیم تبدیل شود.

اما در کنار درخشش علی کریمی در استقلال شاید یک نکته منفی وجود داشت. او معمولا توپ هایی که در قوس میانه زمین می گرفت را با پاس های بلند به مهاجمان تیمش می رساند و این موضوعی بود که باعث می شد تا حد زیادی نقش آرش رضاوند و فرشید اسماعیلی به عنوان دو هافبک طراح آبی ها حذف شود. البته این مساله را شاید بتوان به ضعف تاکتیکی استقلال هم ربط داد چرا که شاید آن ها می توانستند کاری کنند که سبک بازی علی کریمی باعث نشود دو ستاره این تیم از جریان بازی خارج شوند.

حالا در کنار همه ضربه های احتمالی که جدایی علی کریمی می تواند به استقلال بزند، شاید نبود او باعث شود بازیکنانی مثل فرشید اسماعیلی، آرش رضاوند و حتی داریوش شجاعیان بیشتر به چشم بیایند. آنچه مسلم است در استقلال لیگ بیستم احتمالا خبری از پاس های بلند پشت دفاع نخواهد بود. پس حالا بازیکنان فانتزی و خوش فکر استقلال فرصت بیشتری برای طراحی حملات این تیم خواهند داشت.