دنیله ده روسی برای اولین بار پس از آویختن کفش های خود و خداحافظی از فوتبال، مصاحبه مفصلی با اسکای داشته است که مهم ترین قسمت های مصاحبه او را مرور می کنیم:

20 سال بازی برای یک تیم، اتفاقی عادی نیست بنابراین می توانم بگویم که دوران حرفه ای من کاملا غیرمعمولی بود. امیدوارم بتوانم این رویا را به عنوان سرمربی نیز تکرار کنم البته می دانم که این کار در حرفه جدید ممکن نیست و دوران شما در باشگاه ها کوتاه تر می شود. رویای من این است که روزی سرمربی رم شوم. ابتدا باید فرآیند آموزش را طی کنم و همچون سایر مربیان جوان، تجربیاتی به دست بیاورم.
بدون شک رویای من این است که روزی خود را به عنوان سرمربی روی نیمکت رم ببینم. البته عجله ای برای این کار ندارم. با توجه به اینکه بازیکن مهمی برای رم بودم، فکر می کنم بتوانم مربی خوبی برای این تیم باشم. بازیکنان همیشه مرا به چشم یک رهبر در رختکن می دیدند بنابراین توانایی مربی شدن را در خود می بینم. می دانم که تفاوت هایی نسبت به دوران بازی وجود دارد. وقتی شما مربی هستید باید تصمیمات سخت بگیرید، کادر فنی انتخاب کنید، به باشگاه پاسخگو باشید و همیشه تحت فشار هستید. می دانم وقتی می بازید، تقصیر شماست و وقتی می برید، بازیکنان را تحسین می کنند. می خواهم سبک کاری مربیان بزرگ فوتبال را مطالعه کنم. به نظرم پپ گواردیولا، گزینه مناسبی برای شروع است. در ایتالیا هم گزینه های خوب و جوانی مثل دی زربی و گتوزو حضور دارند.
ترک رم برای من سخت بود. طبیعی است وقتی شما 20 سال در تیمی هستید، ترک آنجا سخت تر می شود. در بازی خداحافظی، آرام بودم و می خندیدم چون برایم بسیار مهم بود که آخرین تصویر من در رم مقابل هواداران، یک تراژدی نباشد. جدایی از رم، انتخاب من نبود. تنها حسرت من این است که به جام واقعا مهمی با تیم نرسیدم. برخی می گفتند رم را ترک نمی کنم چون فاقد جاه طلبی لازم هستم. باید بگویم جاه طلبی یعنی در تیمی بمانید که کمتر قهرمان می شود اما با آن تیم سرانجام به افتخاری برسید. از دوران حرفه ای خود کاملا راضی هستم فقط افسوس می خورم که حس بالا بردن یک جام مهم با رم را تجربه نکردم. به هرحال زندگی در جریان است. اکنون از یک بازیکن مسن به یک مربی جوان تبدیل خواهم شد.
حضور در آرژانتین و بوکاجونیورز، تجربه شگفت انگیزی بود. هنوز از باشگاه رم، کسی برای بازگشت با من تماس نگرفته اما ریکلمه از من خواست به کار خود در بوکا به عنوان مدیر ادامه بدهم. به دلایلی نمی توانستم در آرژانتین بمانم و باید نزد خانواده خود در رم برمی گشتم. در آرژانتین فهمیدم که چقدر مدیریت و سازماندهی اهمیت دارد. آنجا استعدادهای زیادی هدر می روند. آرژانتین به اندازه برزیل، استعداد دارد و آنها می توانند با مدیریت خوب، فوتبال جهان را تغییر بدهند.
بازی در لیگ برتر؟ در بین تیم های انگلستان، بازی در منچستریونایتد را ترجیح می دادم. دوست داشتم در تیم فرگوسن بازی کنم. از دوران کودکی این تیم را دوست داشتم.