پرسپولیس برای بازی با تراکتورسازی جری بنگستون هندوراسی و کمال کامیابی نیا را نخواهد داشت که غیبت نفر اول به خاطر حضورش روی نیمکت ذخیره و البته حضور دو سه مهاجم دیگر جلوتر از جری در مقایسه با نبود کامیابی نیا چندان اهمیتی ندارد.

کمال کامیابی نیا در این فصل تنها یک بازی را از دست داده؛ بازی با نفت تهران که در ورزشگاه تختی انجام شد و با تساوی یک- یک به پایان رسید. در آن مسابقه برانکو از احمد نوراللهی در پست اصلی اش استفاده کرد و به عنوان تنها هافبک دفاعی تیمش او را مقابل خط دفاعی قرار داد که البته نوراللهی نمایش خوبی ارائه نداد و پراشتباه بود.

نوراللهی که معتقد است در پست هافبک دفاعی بهتر از هافبک چپ بازی خواهد کرد و اصلا به همین خاطر در بازی با سپاهان قهر کرده بود فصل قبل به عنوان یکی از دو هافبک تدافعی در سیستم 1-3-2-4 نمایش های خوبی ارائه کرد اما در سیستم 2-4-4 این فصل برانکو تنها مسابقه ای که به عنوان تک هافبک دفاعی در ترکیب اصلی بود نمایش جالبی ارائه نکرد.

حالا در پستی که کامیابی نیا بعد از 7-6 بازی ابتدایی نمایش های خوبی ارائه داده پرسپولیس مشکل بزرگی مقابل یکی از آماده ترین خطوط میانی لیگ برتر و بازیکنانی مثل کیانی، عشوری، رحمانی، رفیعی و سزار دارد و مشخص نیست برانکو خلأ بزرگ مقابل خط دفاعی تیمش را چطور پر خواهد کرد.

با وجود آنچه در بازی با نفت تهران رخ داد به احتمال فراوان باز هم نوراللهی بازیکن فیکس در این پست و جایگزین کامیابی نیا خواهد شد تا عالیشاه در پست هافبک چپ بازی کرده و علیپور در کنار طارمی به عنوان مهاجم انجام وظیفه کند. از طرفی برانکو در این پست کفشگری را هم در اختیار دارد که ماه هاست برای تیمش بازی نکرده و بعید است باز هم مورد اعتماد پروفسور قرار نگیرد.

در این شرایط و سردرگمی های نوراللهی به خاطر تغییر پست هایش تنها می توان امیدوار بود آنچه کامیابی نیا در تخریب بازی حریف و پاک کردن فضای مقابل خط دفاعی انجام می داد دوباره انجام شود چرا که خط دفاعی و دروازه بان پرسپولیس حتی در روزهای اوج هنر کامیابی نیا اشتباهات کشنده ای انجام می دادند که باعث می شد نتیجه بازی به ضرر پرسپولیس تغییر کند.