برانکو در ۴ فصل حضورش در پرسپولیس با کمترین تغییر در ترکیب و آرایش تیم روند باثباتی داشت. مرد کروات معمولا از دو روش ۲-۴-۴ خطی یا ۲-۳-۱-۴ (همان آرایش لوزی) برای ترکیب تیم اش استفاده می کرد و اخرین روزهایی که پرسپولیس در دوران برانکو با سیستمی متفاوت به زمین رفت به ۴ هفته ابتدایی فصل ۹۴-۹۵ بر می گشت. در دوران پسا برانکو، پرسپولیس در ۷ هفته ابتدایی حضور کالدرون با ۴ سیستم متفاوت به زمین رفت و پس از نتایج پرنوسان، نیم فصل اول را با همان سیستم موردعلاقه برانکو و تقریبا ترکیب یازده نفره بازیکنان دوران او در صدرجدول به پایان رساند و بعد از آن هدایت این تیم به گل‌محمدی سپرده شد که در دو سال گذشته نشان داده بود اصرار به اجرای فوتبال مالکانه و علاقه به استفاده از سیستم ۲-۴-۴ دارد.

بر اساس داده های سایت یازده پرسپولیس در ۲۰ بازی این فصل از چهار سیستم مختلف استفاده کرده و همانطور که در اینفوگرافی می‌بینید بهترین بازدهی را با ارایش ۲-۴-۴ خطی داشته و در ۹ بازی با این سیستم بدون هیچ شکستی، با متوسط حدود ۲ گل زده در هر بازی، ۲۵ امتیاز از ۲۷ امتیاز ممکن را به دست آورده. این در حالیست که کمترین مالکیت توپ پرسپولیس در بازی هایی ثبت شده که با این ارایش پایه بازی کرده. بیشترین شانس گلزنی این تیم با ارایش ۱-۳-۲-۴ خلق شده و در جلوگیری از خلق شانس گلزنی توسط حریف، بهترین امار پرسپولیس با سیستم ۳-۳-۴ ثبت شده است.
همه راه‌ها به ۲-۴-۴ ختم می‌شود!

کالدرون در پیش فصل، تیم‌اش را برای بازی با دو آرایش پایه تمرین می داد؛ ۳-۳-۴ و ۳-۴-۳ . در آن زمان همه از پوست اندازی و تغییرات عمده در شکل بازی پرسپولیس حرف می‌زدند. پرسپولیس با مربی آرژانتینی‌اش فصل را با سیستم ۳-۳-۴ شروع کرد و بعد از شکست پارس در آزادی و شکست مقابل تراکتور در تبریز، در هفته سوم با آرایش ۲-۳-۱-۴ بازی را آغاز کرد. با این سیستم موفق به کسب ۶ امتیاز از صنعت نفت و استقلال شد. در هفته پنجم مقابل سپاهان، در آزادی شکست خورد و بعد از برد دقایق پایانی مقابل ماشین سازی در جام حذفی، کالدرون دوباره دست به تغییر سیستم زد و در هفته ششم مقابل شهرخوردو با آرایش ۱-۳-۲-۴ پا به میدان گذاشت. شش بازی، سه آرایش پایه متفاوت و البته سه شکست. در این مدت به جز مساله جونیور براندائو، انتقاد اصلی از کالدرون تغییرات زیاد در سیستم بازی در طول ۹۰ دقیقه و تغییرات زیاد در ترکیب خط دفاعی اش بود.

مهمترین تغییر در ترکیب پرسپولیس، استفاده همزمان از دو هافبک میانی در هفته ششم مقابل شهرخودرو بود. از این بازی زوج میانی ربیع خواه- نورالهی در سیستم های مختلفی کنار هم قرار گرفتند و این اتفاق همزمان شد با خروج جونیور از ترکیب یازده نفره. کالدرون یک رکورد دست نیافتنی از خود به جا گذاشت؛ ۷ هفته و ۴ سیستم مختلف. تجربه چهارمین شکست پرسپولیس در هفته یازدهم، هزینه رسیدنِ کادر فنی این تیم به تصمیم نهایی در ترکیب و ثبات فنی بود. دوران شکست ناپذیری پرسپولیس با استفاده این تیم از ارایش ۲-۴-۴ خطی آغاز شد. تیم کالدرون ۵ بار با این آرایش به زمین رفت و نتیجه آن ۵ پیروزی بود. آرایشی که یادآور پرسپولیس برانکو بود و کنعانی زادگان تنها بازیکنی از ترکیب بود که سابقه حضور در تیم برانکو را نداشت.

تغییرات فنی در دوران یحیی

یحیی در دو فصل اخیر نشان داده علاقه زیادی به ۲-۴-۴ خطی و لوزی دارد و در شهرخودرو هم با این آرایش و ایده فوتبال مالکانه، خودش را به عنوان یک مربی صاحب سبک معرفی کرده. فصل گذشته و نیم فصل اول امسال شهرخودرو با یحیی رکورددار تعداد پاس و مالکیت توپ لیگ بوده و به نظر می‌رسد هیچ مربی داخلی دیگری به اندازه او اصرار بر اجرای چنین فوتبالی نداشته باشد. چالش او اما شکستن قفل دفاعی تیم هایی است که با دفاع فشرده برابر قهرمان سه فصل گذشته قرار میگیرند یعنی خلق موقعیت های گلزنی متعدد. آمار خلق موقعیت گلزنی و گل زده شهرخودرو با گل محمدی خیلی متناسب با میزان مالکیت توپ و تعداد پاس تیم او نداشت.

گل محمدی از زمان پذیرفتن هدایت پرسپولیس با همان آرایش خطی تیم‌اش را به زمین میفرستد و تنها تغییر او استفاده از کامیابی نیا به جای ربیع خواه است. گل محمدی در ۴ بازی لیگ ۳ برد و یک تساوی در دربی را به دست آورده است و در این مدت تنها در یک بازی لیگ قهرمانان بازی را با تک مهاجم آغاز کرد و پس از قبول شکست برابر الدحیل دوباره از سیستم مورد علاقه‌اش استفاده می‌کند. پرسپولیس یحیی اما هنوز نتوانسته به رکوردهای مالکیت توپ و تعداد پاس او با شهرخودرو نزدیک شود و به نظر می‌رسد کاپیتان سابق سرخ ها برای اجرای ایده هایش زمان بیشتری نیاز دارد