پرونده شکایت امیر قلعه‌نویی از حسین کعبی هنوز به سرانجام نرسیده است. کعبی که در تیم‌ملی شاگرد ژنرال بود در تایید صحبت‌های جواد نکونام اتهام‌هایی را متوجه سرمربی استقلال کرد که کار را به دادگاه و محکمه کشاند.

بازیکن سابق پرسپولیس هنوز بر سر حرف‌هایش ایستاده و قصد عقب‌نشینی ندارد. هر چند دیگر صحبت‌هایش مانند قبل تند و تیز و دارای بار حقوقی نیست. او انتقادهایش را هم بدون آوردن اسم کسی و به شکل کلی بیان می‌کند تا سوژه جدیدی دست قلعه‌نویی ندهد.

اظهارات کعبی را در ادامه می خوانید:

* پرونده شکایت امیر قلعه‌نویی از شما به کجا کشید؟

- این پرونده هنوز جریان دارد. خودم تهران نیستم اما تلفنی از طریق وکیلم پرونده را دنبال می‌کنم. هنوز پرونده به جایی نرسیده و چند روز پیش که به وکیلم زنگ زدم هنوز خبری نیست.

* اغلب مشکل فوتبالی‌ها از طریق پادرمیانی و روبوسی حل می‌شود. چرا شما هنوز در مراسمی آشتی نکردید؟

- من با کسی مشکل ندارم و قهر نیستم که بخواهم آشتی کنم. در این سن و سال فوتبال را کنار گذاشتم تا آرامش داشته باشم. آن‌هم در شرایطی که می‌توانستم ادامه دهم. به هر حال برای هر کسی پیش می‌آید که عصبانی شود و حرف‌هایی را از روی عصبانیت به زبان بیاورد. فکر نکنم کسی باشد که تا حالا از روی خشم و ناراحتی حرف‌هایی نزده باشد که بعدا از گفتن آنها پشیمان شود.

* یعنی در عصبانیت آن حرف‌ها را علیه قلعه‌نویی زدی؟

- اصلا منظورم این چیزها نیست و حرفم ربطی به آن ماجرا ندارد. صحبت‌هایم کلی است. من در زندگی آدم خیلی کینه‌ای و مغروری هستم. چون در زندگی کسی دستم را نگرفت. همیشه فقط خدا را داشتم.

* پس از گفتن آن حرف‌ها پشیمان نیستی؟

- دلیلی ندارد پشیمان باشم. مگر دروغ گفتم یا حرف نابجایی زدم که حالا پشیمان باشم. وقتی می‌بینم در این فوتبال پول مردم را می‌خورند و حق جوانان پایمان می‌شود،‌ نمی‌توانم حرف نزنم و ساکت باشم. از کسی هم جز خدا ترس و واهمه ندارم. در ضمن قتل نکردم و اعدام نمی‌شوم که نگران باشم. وکیلم دنبال کارهای مربوط به پرونده است. نگرانی و ترسی از این پرونده ندارم.

* قلعه‌نویی فعلا تیم ندارد و انگار سفت و سخت دنبال این پرونده است. در خبرها آمده بود که از جواد نکونام هم دوباره شکایت کرده.

- کاری به این حرف‌ها ندارم. قید فوتبال را زدم و دیگر نمی‌خواهم سمت آن بیایم. مثلا مربی شوم. در این فوتبال آن‌قدر کثافت‌کاری دیدم و دروغ شنیدم که دیگر از آن بدم می‌آید. برنامه ۹۰ هم نشان داد که در این فوتبال چقدر آدم را بدبخت کردند. وقتی این‌همه کثافت‌کاری هست، چه دلیلی دارد که بخواهم در آن باشم یا در موردش صحبت کنم؟ خدا ناصر حجازی را رحمت کند. می‌دانید چرا بعد از این‌همه سال که فوت کرده هنوز میان مردم محبوب است. فقط به خاطر شخصیتی که داشت و رک و راستگویی‌اش میان مردم محبوب شد. مگر این فوتبال چقدر ارزش دارد که برای بودن و موفق شدن در آن همه کاری انجام دهم؟ مگر قرار نیست فردا پیر شوم؟ مگر نباید فردا جواب خدا را بدهم؟