به مناسبت آقای گلی تیری هانری در این روز
تیری آنری یک اسم خاص است؛ نه فقط برای آن‌هایی که با تیم هیجان‌انگیز آرسن ونگر در اوایل هزاره جدید عاشق ارسنال شدند، بلکه برای همه آن‌هایی که ظهر جمعه از خانه بیرون می‌زدند و تا وقت فریادهای مادرانه، توی کوچه خودشان را جای قهرمان‌های روی مستطیل سبز می‌دیدند.
آن روزی که آرسن ونگر دستش را گرفت و او را از روی نیمکت یووه بلند کرد، احتمالا کسی انتظار نداشت سال‌ها بعد و در پس فریم‌های طلایی که خلق کرده، اول صف اسطوره‌های باشگاه ایستاده باشد. او آخرین شوالیه ایستاده در صف لشگر هیجان‌انگیز ونگر بود. پرفسور که آن روزها هنوز مثل این روزهایش تکیده نشده بود، با تیری آنری و دنیس برگکمپ به بالاترین جایگاه‌های فوتبال جزیره رسید؛ با گل‌های آنری بود که مرد فرانسوی جام طلایی را بالای سر برد. جامی که حالا بعد از ده سال مهمترین دستاورد یکی از بهترین تیم‌های تاریخ فوتبال به شمار می‌رود.
فهرست کردن خاطره‌های آنری در آرسنال احتمالا یکی از سخت‌ترین کارهای تاریخ‌نویس‌های فوتبالی دنیا باشد. او آنقدر کارهای محیرالعقول کرده، آنقدر ترانه‌های زیبا ساخته، آنقدر تابلوهای پر رنگ و لعاب کشیده که نمی‌شود مثلا ده تا از آن‌ها را جدا کرد. او اصلا با همه این‌هاست که شده تیری آنری، بهترین گل‌زن تاریخ آرسنال.
دقیقا ده سال پیش بود که در بازی با اسپارتا پراگ جمهوری چک، دو بار دیگر گل زد و تبدیل شد به بهترین گل‌زن تاریخ توپچی‌ها. گل دومش احتمالا چکیده‌ای مختصر و مفید از همه آن چیزی بود که در طول سال‌های برای تیم اول شهر لندن انجام داد. ضربه‌ای با بیرون پای راست به کنج دروازه. گل‌های عجیب و غریب کم نزده. شاید او را با گل فضاییش به بارتز به یاد بیاوریم شاید هم با رقص تک نفره‌اش در سانتیاگو برنابئو و سوپرگل هنوز باورنکردنیش به کهکشانی‌ها اما هرگز نمی‌توانیم او را در پس این تک‌قاب‌های حتی طلایی زندانی کنیم. او فراتر از همه سوپرگل‌ها، همه لحظات افتخار آمیز و همه کارهای عجیبی که کرده، فقط تیری آنری‌ست.
تیری آنری را نمی‌شود در پس هیچ قابی یا در پس هیچ خاطره‌ای زندانی کرد. او را باید همینطور که هست، همینطور تیری آنری دوست داشت. تیری آنری بودن یعنی گل زدن، یعنی برنده شدن، یعنی قهرمان شدن، یعنی نفس نفس زدن‌های دقیقه هفتاد و خرده‌ای فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل بارسلونا، یعنی ترک آرسنال برای رسیدن به قهرمانی اروپا و صدالبته یعنی تقلب بزرگ در بازی پلی‌آف جام جهانی جلوی ایرلند و زدن گل به کمک دست. اصلا کدام از ما می‌تواند ادعا کند برای رسیدن به هدفش هرگز تقلب نکرده. کدام از ما می‌تواند مدعی باشد برای خوشحال شدن و برای خوشحال کردن، دل کسی را نشکسته.
آن روزی که آرسن ونگر دستش را گرفت و او را از روی نیمکت یووه بلند کرد، احتمالا کسی انتظار نداشت سال‌ها بعد و در پس فریم‌های طلایی که خلق کرده، اول صف اسطوره‌های باشگاه ایستاده باشد. او آخرین شوالیه ایستاده در صف لشگر هیجان‌انگیز ونگر بود. پرفسور که آن روزها هنوز مثل این روزهایش تکیده نشده بود، با تیری آنری و دنیس برگکمپ به بالاترین جایگاه‌های فوتبال جزیره رسید؛ با گل‌های آنری بود که مرد فرانسوی جام طلایی را بالای سر برد. جامی که حالا بعد از ده سال مهمترین دستاورد یکی از بهترین تیم‌های تاریخ فوتبال به شمار می‌رود.
فهرست کردن خاطره‌های آنری در آرسنال احتمالا یکی از سخت‌ترین کارهای تاریخ‌نویس‌های فوتبالی دنیا باشد. او آنقدر کارهای محیرالعقول کرده، آنقدر ترانه‌های زیبا ساخته، آنقدر تابلوهای پر رنگ و لعاب کشیده که نمی‌شود مثلا ده تا از آن‌ها را جدا کرد. او اصلا با همه این‌هاست که شده تیری آنری، بهترین گل‌زن تاریخ آرسنال.
دقیقا ده سال پیش بود که در بازی با اسپارتا پراگ جمهوری چک، دو بار دیگر گل زد و تبدیل شد به بهترین گل‌زن تاریخ توپچی‌ها. گل دومش احتمالا چکیده‌ای مختصر و مفید از همه آن چیزی بود که در طول سال‌های برای تیم اول شهر لندن انجام داد. ضربه‌ای با بیرون پای راست به کنج دروازه. گل‌های عجیب و غریب کم نزده. شاید او را با گل فضاییش به بارتز به یاد بیاوریم شاید هم با رقص تک نفره‌اش در سانتیاگو برنابئو و سوپرگل هنوز باورنکردنیش به کهکشانی‌ها اما هرگز نمی‌توانیم او را در پس این تک‌قاب‌های حتی طلایی زندانی کنیم. او فراتر از همه سوپرگل‌ها، همه لحظات افتخار آمیز و همه کارهای عجیبی که کرده، فقط تیری آنری‌ست.
تیری آنری را نمی‌شود در پس هیچ قابی یا در پس هیچ خاطره‌ای زندانی کرد. او را باید همینطور که هست، همینطور تیری آنری دوست داشت. تیری آنری بودن یعنی گل زدن، یعنی برنده شدن، یعنی قهرمان شدن، یعنی نفس نفس زدن‌های دقیقه هفتاد و خرده‌ای فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل بارسلونا، یعنی ترک آرسنال برای رسیدن به قهرمانی اروپا و صدالبته یعنی تقلب بزرگ در بازی پلی‌آف جام جهانی جلوی ایرلند و زدن گل به کمک دست. اصلا کدام از ما می‌تواند ادعا کند برای رسیدن به هدفش هرگز تقلب نکرده. کدام از ما می‌تواند مدعی باشد برای خوشحال شدن و برای خوشحال کردن، دل کسی را نشکسته.
برچسب‌ها: آرسنال انگلیس
در مستر90، می توانید خبرها را پیگیری کنید، با طرفداران فوتبال در ارتباط باشید و جایزه ببرید! {ثبت نام رایگان}
رسمی؛ کیران تیرنی از آرسنال به رئال سوسیداد پیوست 
فقط 4 تیم شانس قهرمانی لیگ برتر را دارند 
