” اگر یک تیم رویایی داشتم، دوست داشتم رونالدو عضوی از آن باشد.” این سخن رافا بنیتز در سال 2008 است، زمانی که او هدایت لیورپول را بر عهده داشت.

اکنون پس از هفت سال، مرد با تدبیر اسپانیایی بالاخره این شانس را خواهد داشت تا به عنوان سرمربی رئال مادرید، رونالدو را در تیم خود داشته باشد.

در آن زمان، شاید بنیتز هیچ گاه تصور نمی کرد که روزی چنین فرصتی نصیبش شود. او در آنفیلد از تیم خوبی برخوردار بود و چیزی که بیش تر از همه تیم او را آزار می داد وجود رونالدو و سرالکس فرگوسن بود. در فصل 09-2008، قرمزها بسیار نزدیک به فتح لیگ جزیره بودند ولی با وجود آن که در آن فصل 86 امتیاز کسب کردند که برایشان یک رکورد محسوب می شد باز هم مغلوب منچستریونایتدی شدند که رونالدو را در اختیار داشت. پس از آن رونالدو به مادرید آمد و به موفقیت های فردی چشمگیری دست یافت، رکوردهای زیادی را جا به جا کرد هر چند در زمینه موفقیت تیمی اوضاع برای او خیلی خوب پیش نرفت. بنیتزنیز پس از ترک لیورپول دوره های بسیار متفاوتی را در اینتر،چلسی و ناپولی گذراند. اما آیا این دو می توانند در کنار هم موفق باشند؟

بهترین تیم های رافا سازمان یافته و بعضا محتاط بوده اند، اما ستاره پرتغالی نیز ثابت کرده که در سیستم های مبتنی بر ضدحمله می تواند موفق باشد. آمار خوبی که رافا در بازی های اروپایی از خود به جای گذاشته باید مؤید این مطلب باشد که مهاجم پرتغالی می تواند به خوبی در اندیشه های او جای گیرد.

مسلما سیستم چرخشی رافا بنیتز در مورد رونالدو نتیجه خوبی را در پی نخواهد داشت، بازیکنی که دوست دارد تحت هر شرایطی در تک تک دقایق بازی در میدان باشد. ادامه صحبت های بنیتز در مورد رونالدو در سال 2008 نشان می دهد که ستاره پرتغالی احتمالا در اغلب اوقات از خط خوردن از ترکیب اصلی مصون خواهد بود:

” مردم از بازی او در کنار فرناندو تورس و استیون جرارد لذت خواهند برد. من خیلی دوست دارم رونالدو را در تیم رویایی خود داشته باشم و (اگر او را در تیم خود داشتم) شک دارم که او زمان زیادی را روی نیمکت می گذراند.”

در رابطه با اداره کردن ستاره ها، تورس و جرارد دو تجربه بسیار موفقیت آمیز بنیتز بوده اند. بعضا اختلافاتی بین این دو با بنیتز وجود داشت- تورس در مورد مدت زمان حضورش در میدان و جرارد درباره جایگاهش در زمین اعتراضاتی داشتند- اما به طور کلی بنیتز به خوبی از این دو بازی گرفت. جرارد در سال های اوجش به خوبی تورس را تغذیه می کرد. تورس در سه فصلی که تحت هدایت بنیتز بود 72 گل به ثمر رساند و در فصل 09-2008 جرارد و تورس در جدول بهترین گل زنان لیگ برتر به ترتیب سوم و چهارم شدند و هم چنین در تیم منتخب لیگ جزیره قرار گرفتند. موفقیت مهاجم کنونی اتلتیکو مادرید زیر نظر بنیتز یکی از دلایلی بود که رومن آبراموویچ او را به چلسی برد.

در طرف دیگر، رابطه بنیتز با کاپیتان چلسی جان تری یکی از تجربه های ناموفق او بود. بنیتز با بیان این که تری به دلیل سن زیاد دیگر قادر به انجام دو بازی در یک هفته نیست او را مورد اهانت قرار داد و او را مرتبا بین ترکیب اصلی و نیمکت جا به جا می کرد.

تری حتی در جشن قرمانی لیگ برتر امسال نیز طعنه ای به بنیتز زد: ” یک نفر قبلا گفته بود که من نمی توانم دو بار در هفته بازی کنم. نه تنها به همه ثابت کردم که او اشتباه می کند بلکه هنوز برای بهتر شدن می جنگم و احساس فوق العاده ای دارم…”

تری دو سال پس از رفتن بنیتز با حضور داشتن در همه دقایق در هر 38 بازی فصل نشان داد که مربی اسپانیایی اشتباه می کرده است.

در طول دو سال گذشته در ناپولی، گونزالو هیگواین مهاجم سابق رئال مادرید بزرگ ترین ستاره ای بود که بنیتز با آن سر و کار داشت. در مجموع رابطه بین این دو یک رابطه معمولی بین یک بازیکن و یک مربی بود. اختلافات کوچکی بر سر مدت زمان بازی کردن بین آن ها وجود داست اما با این حال هیگواین در این دو سال 53 گل به ثمر رساند. اما این رابطه پایان ناخوشایندی داشت. در شکست اخیر آن ها در برابر یوونتوس، هیگواین پس از نیمه اول تعویض شد و گزارش ها حاکی از آن است که در بین دو نیمه مشاجراتی بین او و بنیتز درباره نحوه بازی اش به وجود آمد. این بازیکن 27 ساله در بازی آخر برابر لاتزیو نیز یک پنالتی سرنوشت ساز را از دست داد که مانع رسیدن تیمش به چمپیونزلیگ شد.

اما اکنون بنیتز هر آنچه را که می خواست در اختیار دارد. او در بالاترین سطح فوتبال و در باشگاهی که فوتبال را در آن آموخت مربی گری خواهد کرد. او رونالدو یکی از ستارگان تاریخ فوتبال را در اختیار خواهد داشت. رابطه او با رونالدو چیزی است که او در آن حق اشتباه کردن را ندارد.

کریس مایسن