امروز خطیبی در کنار اشپیتیم آرفی و دیگر بازیکنان خارجی که قبلا در تراکتور بودند شاکیان اصلی تراکتور هستند.
«همه ایران می دانند که من فرزند تبریز هستم و فرزند تبریز کسی است که عشق به تراکتورسازی، تبریز و آذربایجان را مثل خون در رگ هایش دارد. بی نهایت خوشحالم که در خانه ام به من هم جایگاه رسید و حالا باید مثل همان تماشاگرانی که در سرمای تبریز با تمام وجودشان تیم را تشویق می کنند و مهم ترین و موثرترین بازیکن تراکتور البته روی سکوها هستند، برای افتخارآفرینی در تراکتور تلاش کنم. البته من دست خالی و به تنهایی کاری از دستم برنمی آید و به کمک همه هواداران نیاز دارم. امیدوارم تمام مردم تبریز، مرا فرزند خودشان بدانند و به من و بازیکنان، به تراکتورسازی و به عشق اول و آخرشان کمک کنند تا در کنار هم، قله های موفقیت را فتح کنیم. دوست دارم در این روز که صاحب اعتماد مسئولان شده ام، از همگی آنها تشکر کنم و آرزو دارم در لیگ چهاردهم، نماینده ای بومی و شایسته برای تبریز باشیم».
مطلب بالا بخشی از صحبتهای خطیبی پس از انتخاب شدن به عنوان سرمربی تراکتورسازی در خرداد ماه سال قبل بود. خطیبی علاوه بر این چندین بار هم از علاقه اش به تراکتور صحبت کرده و تاکید داشته که در تراکتور فقط به خاطر علاقه و عشقی که دارد کار می کند و چیزهای دیگر مهم نیست.
امروز پس از گذشت یکسال از صحبتهای خطیبی و ابراز علاقه اش به این تیم، شرایط برای این مربی جوان عوض شده است. به گفته عباسی، مدیرعامل تراکتور، خطیبی به خاطر طلبی که از باشگاه داشته شکایت کرده و خواستار پولش شده است.

آن همه عشق و ارادت به تراکتور با شکایت از باشگاه در یک قاب نمی گنجد. در گذشته مربیان زیادی بودند که حتی در تیم های بزرگ از طلب میلیاردی خود گذشته اند و عشق و علاقه به پیراهن تیم را بالاتر از مباحث مالی دانسته اند.
اگر باشگاه و هر مدیری با خطیبی قراردادی به این مبلغ گزاف داشته، (هرچند قیمت خطیبی بسیار پائین تر از این مبلغ می باشد) حق اوست که به مبلغ قرارداد خود برسد و باشگاه موظف است به مفاد قرارداد عمل کند هرچند این قرارداد غیر عقلانی بوده باشد.
اما نکته ظریف تر از مو اینجاست که در این شرایط دیگر نه رسول خطیبی و نه هر مربی دیگری نمی تواند بگوید عاشق سینه چاک تراکتورسازی است. اصولاً با این شرایط خطیبی هم فردی است بمانند سایر اشخاص که در طول سالهای مختلف به تراکتور آمده و رفته اند و از این به بعد هم خواهند آمد و خواهند رفت.
امروز خطیبی در کنار اشپیتیم آرفی و دیگر بازیکنان خارجی که قبلا در تراکتور بودند شاکیان اصلی تراکتور هستند. البته شکایت بازیکنان خارجی بابت سالهای قبل است و حتی بعضی از همین خارجی ها که نه به خاطر پیراهن و هوداران و نه برای پرچم تراکتور آمده بودند و فقط به خاطر پول در تراکتور بازی کردند به مسئولین تراکتور بابت طلبشان فرصت دادند.
خطیبی حق دارد بری رسیدن به حقوق خود دست به دامن شکایت و شکایت بازی بشود اما او و سایر افراد حق ندارند خود را عاشق تراکتورسازی قلمداد کنند.
باید مجموعه تراکتور سازی به این باور برسد که تراکتور یک عاشق سینه چاک دارد و آن هوادار این تیم هست. دیگران روز به روز و سال به سال رنگ عوض می کنند و این چرخه نه فقط برای خطیبی که برای سایرین هم می چرخد و خواهد چرخید.
در این باره گفتنی ها بسیار است و مجال اندک. شاید روزی برسد که همه آنچه که گفتنی است گفته شود.