رئال مادريد با وجود ارائه يک بازي خوب در نيمه اول مقابل بارسلونا و خلق موقعيت هاي گل فراوان، در نيمه دوم پس از به ثمر رسيدن گل سوارز نتوانست واکنش مثبتي نشان دهد و اين بارسا بود که کنترل بازي را در دست گرفت.
رئال مادرید در یک ربع پایانی ال کلاسیکو، به وضوح خسته تر از بارسا به نظر می رسید و بازیکنان این تیم بجای ارائه یک بازی منطقی، به بازی احساسی روی آورده بودند. یکی از دلایل خستگی بازیکنان این تیم را می توان در آمار زیر جستجو کرد. رئال مادرید در شرایطی به ال کلاسیکو رسیده بود که 6 بازیکن فیکس این تیم، بیش از 3000 دقیقه برای رئال در طول فصل بازی کرده بودند؛ در حالیکه در بارسلونا تنها مسی (3621 دقیقه) چنین شرایطی داشت. کروس با 3542 دقیقه، رونالدو با 3410 دقیقه، بیل با 3381 دقیقه، کاسیاس با 3330 دقیقه، بنزما با 3312 دقیقه و مارسلو با 3247 دقیقه بازی، از مرز 3000 دقیقه گذر کرده بودند.
لوئیس انریکه تا بدینجای فصل، در تمام رقابت ها از 29 بازیکن مختلف در ترکیب تیمش استفاده کرده و تیمی سرحال تر و تازه نفس تر را در ال کلاسیکو در مقایسه با رئال مادرید کارلو آنچلوتی در اختیار داشت. کارلتو برعکس، در طول فصل، بارها از ترکیبی ثابت و قابل حدس در ترکیب تیمش استفاده کرده و به نظر می رسد که چندان به نیمکت خود اطمینان ندارد.
لوئیس انریکه اینگونه بود که توانست بارسلونا را با وجود اینکه سه روز کمتر از رئال برای این بازی استراحت کرده بود، از ال کلاسیکو سربلند بیرون بیاورد.