به گذشته برمی گردم زمانی که در تیم ما بازیکنان پیر تیم های پایتخت بازی می کردند چون آنها را از تیم محبوبشان بیرون کرده بودند و یا برای پول و شهرت و سربازی به خاک مقدس آذربایجان قدم گذاشته بودند. به زمان قلعه نوعی که هر بار ما می بردیم رسانه ها می گفتند استقلالی های تراکتور بردند و یا همین سال قبل که رسانه ها می گفتند بازیکنان پیروزی در موفقیت تراکتور نقش دارند.

سال های قبل وقتی شعار یاشاسین آذربایجان را می گفتیم هیچ کدام باور نداشتیم که بازیکنانمان نیز این باور ما را دارند . گروهی می گفتند بومی سازی مساوی با سقوط به دسته یک است ولی یک مرد از دیار خودمان این نظریه را نابود کرد او کارش را در ماشین سازی و گسترش فولاد با بازیکن سازی شروع کرد و حالا در تراکتور جوانان او می درخشند شادی که سامان ، فرشاد و مهرداد بعد از گرفتن پنالتی کردند ارزشش بیش تر از گل شدن آن بود.

مثل کوه استوار بودند امروز.فریاد پیروزی شان استادیوم خالی را لرزانده بود.غیرت از چهره هایشان میبارید.تعصب به تیم آن ها را به سرحدی از عشق رسانده بود که با هر گلی از خود بی خود میشدند.دست هایشان را گره کردند و باهم و یکصدا سوگند اتحاد را سرودند.گویی در دنیایی دیگر زندگی می کردند .آن ها میدانستند تعصب یعنی چه! میدانستند برای چه تیمی بازی میکنند.ترختور.تیمی که سرحد آرزوهایشان به آن ختم میشد.حال پیراهن تیم را به تن کرده بودند.این را مدیون خدا و ائمه بودند .دعاهای پاک و مقدس "یاحسین" و "یا ابوالفضل" درخشش خاصی به پیراهنشان داده بود.آری امروز ترختور بازی را برد.بردی که یکی از همین روزها در میان پیروزی های دیگر فراموش خواهد شد.ولی یک مسئله از بازی امروز هیچگاه فراموش نمیشود.امروز غیرت در داخل میدان حرف اول را میزد.امروز آذربایجان حقیقی بود که پیروز شد.بسیار شاد و مسرور شدیم.نه برای یک پیروزی.برای اینکه رسول را داریم.حبیب و داوود و احمد و فرشاد و سامان و مهرداد را داریم.سعید و محسن و شاهین را داریم.امروز خوشحالیم زیرا مطمئنیم آن ها نیز خوشحالند.یقین داریم آن ها نه برای پول و پاداش و نه از ترس خشم مربی ؛ بلکه برای عزت ما و خودشان جنگیدند.در یک کلام:«امروز ما نبودیم که حمایت کنیم ولی تک تکمان احساس کردیم که در داخل زمین فوتبال بازی میکنیم.امروز ترختور 11 نفر نبود.یک ملت بود.»

به بومی بودن تیمم افتخار میکنم.به سرمربی و بازیکنان تیمم غبطه میخورم.برای من آخر شدن با این تیم هزار می ارزد به قهرمانی با بازیکنان پولکی.امروز من هم در میدان مسابقه نفس به نفس با بازیکنانم دویدم.آن هارا از جنس خودم میدانستم.فریاد میزنم.یاشاسین ترختور یاشاسین آذربایجان
برد امروز فراموش می شود.ولی غیرت مهرداد و سامان فراموش نخواهد شد.حلقه ی اتحاد سامان و مهرداد و احمد و فرشاد از یاد نخواهد رفت.شادی های پس از گل بازیکنان تا سالیان سال در قلبمان و خاطرمان میماند.آری امروز روزی است که رسول به یاد میماند.ترختور امروز به یاد میماند.این عکس تا ابد در قلبمان خواهد ماند.

ما تراکتوریم.بومی تر از همیشه.با غیرت تر از گذشته.ما سرافرازیم
.

ظفر مارشین چالان بـیزوق دونیا بویی قالان بیزوق
قهرمانلیق بیزیم کی دیر ایرانا باش اؤلان بیزوق
آذربــــایجان دیاریمیز تیراختور ایفتیخارئمئز
ادب، شــــرف شـوعاریمیز تیراختور ایفتیخارئمئز
بیرلیق گوجون اینانمشوق داغلار کیمی دایانمیشوق
چؤخ میدانلار دؤلانـمئشوق ایفتیخارلار قازانمئشوق
آذربــــایجان دیاریمیز تیراختور ایفتیخارئمئز
ادب، شــــرف شـوعاریمیز تیراختور ایفتیخارئمئز