آنتونیو کونته بازیکن و سرمربی سابق یوونتوس که هم در دوران بازیگری و هم مربیگری خود با یوونتوس صاحب عناوین و افتخارات زیادی شده است، به تازگی کتابی را با عنوان " Testa , cuore e gambe " به معنی " سر ، قلب و پاها " منتشر کرده است که در آن خاطرات و تجربه های زندگی خود را از ابتدای کودکی تا دوران اوج فوتبالی و سپس مربیگری توضیح می دهد .
در ادامه می توانید ترجمه اختصاصی و بخش بخش این کتاب زیبا و خواندنی را دنبال کنید :

بیشتر از اینکه یک تیم فوتبال باشیم یک گروه واقعی از دیوانه ها هستیم!خیلی بی انظباط هستیم.خیلی از ما حتی تا یک قدمی ِ اخراج شدن از تیم هم می رسند.

بسیار پرخاشگر،بسیار بی قید،قوی در زمین اما از نظر رفتاری...
مربی اغلب ناراحتی ِ خود را ابراز می کند،و حق دارد.
من نیز گاهی با هم تیمی ها همکاری دارم و گاهی نه.درس هایی که خانواده ام به من دادند را فراموش نمی کنم،فراموش نمی کنم از کجا می آیم،فراموش نمی کنم که در خانه افرادی هستند که من را دوست دارند و با اعتماد ِ خود به من اجازه دادند تا از توانایی هایم استفاده کنم.
دیگر زمان ِ جدی گرفتن است.

«فراموش نکنی آنتونیو»
اغلب پدرم این جمله را برای من تکرار میکند،«هیچکس چیزی را به تو هدیه نمی دهد.فوتبال حرفه ای اصول متفاوتی از اصولی دارد که ما آماتورها داریم.ما فقط برای سرگرمی بازی می کنیم»واضح،ساده و روراست.
نام هم تیمی هایم آن هایی است که در سال های بعد برای تمام ِ هواداران شناخته شده خواهد بود:
جانلوکا پتراکی،هافبک ِ ونتسیا،پالرمو،تورینو و ناتینگهام فارست.
والتر موناکو،بازیساز،که در لچه بازی خواهد کرد و در ادامه مربی خواهد شد.
ساندرو مورلو،یک مهاجم و مربیِ عالی.

فرانچسکو موریئِرو،بازیکن باشگا های ِ بزرگی مانند ِ اینتر،رم و ناپولی،که او نیز اکنون مانند ِ لوئیجی گارتسیا،مدافع ِ تیم های لچه،رم و تورینو،مربی است.
ما یک گروه زیبا هستیم که در پایانِ این سال مستقیماً وارد ِ جوانانِ لچه می شویم.
در سالی که هنوز درنوجوانان هستیم به فینال مسابقات داخلی می رسیم.

خوشبختانه ما بخت داشتن ِ مربی هایی را داریم که نه تنها در آموزش دادن ِ فوتبال به ما توانا هستند بلکه نیز به ما کمک می کنند تا مرد شویم.افرادی مانند ِ لیلینو کائوس و کارلو موگو،دو متخصص ِ بزرگ در فوتبال و مخصوصاً بسیار فوق العاده در تعلیم و تربیت.
در جوانان لچه با چیچو کارتیسنو آشنا میشم؛یک پدر،یک مرد ِ فوق العاده و یک راهنما برای ما جوانان.
با هدف های والا کار ِ خود را شروع می کنیم و در همه ی ما انگیزه ی بالایی وجود دارد.

اولین بازی ِ خارج از خانه ی ما در سیسیل است،همچنین باید در جام حذفی نیز بازی کنیم.
در آستانه ی حرکت برای اولین بازی،مدیریت اشتباه ِ بزرگی را مرتکب می شود:تصمیم می گیرد که ما در یک استراحتگاه ِ توریستی در حومه ی کاتانیا اقامت کنیم.و در حقیقت،در این سه روز اتفاقات ِ زیادی می اُفتد!

به محض ِ اینکه به استراحتگاه میرسیم مدیران که با ما هستند توصیه می کنند که:
«آروم باشید و مزاحم دیگران نشید.آب بازی و شوخی های دیگه هم ممنوع!درست رفتار کنید. »

اما در حقیقت مانند ِ این بود که به ما گفته باشند:
«پسرها،تفریح کنید!هر طور که به نظرتون میاد استراحتگاه رو به هم بریزید! »
فقط پنج دقیقه پس از درخواست ِ محترمانه ی مدیران عملیات شروع میشه!یکی از ما شروع میکنه به زدن ِدرب اتاق های طبقه ی همکف،جایی که اقامت داریم.
«پسرا وقت ِ تفریحه! همه بیرون! »

آب بازی شروع می شود و در کمتر از چند دقیقه تمام ِ استراحتگاه زیر ِ آب است!
مدیران به درخواست مدیریت ِ استراحتگاه به سریع ترین شکل ِ ممکن خود را می رسانند.
مواخذه ای که آن روز ما را کردند یکی از به یاد ماندنی ترین هاست!

باشه،آب بازی تمام!بعد از مواخذه به نظر می آید که همه چیز آرام شده باشد.به اتاق های خود می رویم.
می رویم برای تمرین کردن و برمی گردیم به استراحتگاه،شام میخوریم و بار دیگر توصیه های مدیران:
«برید زود بخوابید».

این توصیه بدون ِ شک درسته!اما استخری که در مقابل اتاق هایمان قرار دارد آدم را می کِشد!
چه کسی می تواند جلوی خود را برای شیرجه زدن در آب بگیرد!؟ما که نمی توانیم!

اما ما قبلاً باهم تصمیممان را گرفته ایم!درحالی که در اتاق هایمان در حال استراحت کردن هستیم و سر به راه به نظر می رسیم،ساعت ِ 22:30 در حالی که استخر تاریک است به آن هجوم می بریم!همه در آب در حال ِ آب پاشیدن روی هم،خندیدن و تفریح کردن هستیم.
«آنتونیو،اگر جرات داری لباست رو در بیار! »

«ساندرو،ببینیم کی بیشتر ته ِ استخر دووم میاره! »
لیلینو گرِکو،کمکِ کرتیسنو،نفس نفس زنان خود را به استخر می رساند،خوشبختانه خود ِ کرتیسنو خواب است.
گرگو برای فهمیدن ِ اینکه چه کسانی در استخر هستند به سرعت خود را به لب ِ استخر می رساند:
«نه،کونته،تو هم!این دیگه تهِشه! »

حتی یک کلمه ی دیگر نمی گوید و می رود.
از بین ِ هم تیمی ها من جدی ترین و عاقل ترین در نظر گرفته می شوم.یکی از دلایلی که باعث می شود چنین در نظر گرفته شوم این است که مرتباً به مدرسه می روم.به عنوانِ یک پسرِ تحصیل کرده به من نگاه می کنند و در زمینه های مختلف من را نماینده ی تیم می کنند و این باعث می شود که مدیران انتظارات ِ بالایی از من داشته باشند.

در کاتانیا با 3 گل بازی را می بازیم و در پالرمو با 4 گل.گل های زده؟صفر!
با آگاهی از اینکه چه گندی بالا آوردیم به خانه بازمیگردیم.
در اولین تمرین پس از شکست،کرملو روسو،مسئول بخش ِ جوانان،از کوره در می رود!
یک فرد ِ آرام و خوش برخورد،اما زمانی که لازم باشد بسیار سخت گیر.

به دستور ِ او همگی دور ِ میز می نشینیم.او قد ِ خیلی بلندی ندارد و زمانی که در میان ِ ما است تقریباً دیده نمی شود.
به همین دلیل،روی میز می نشیند و در حالی که بسیار عصبانی است پاهایِ خود را تکان می دهد،بدون گفتن حتی یک کلمه.
چشمان ِ خود را در چشمان ِ ما می اندازد و برای چند ثانیه نیز در چشمان ِ ما خیره می شود.
سرهای ِ خود را با