گزارش ورزش‌سه، مدیریت در باشگاهی با قدمت میلان شرایط خاص خود را دارد، در چنین باشگاهی آخرین کاری به ذهن می‌رسد این است که اسطوره باشگاه را اخراج کنند، کسی به تازگی به طور عمومی خواستار افزایش سرمایه‌گذاری برای گام برداشتن میلان به سطحی بالاتر شده بود.

ربط دادن این موضوع به فاجعه‌ای در زمینه روابط عمومی باشگاه فقط می‌تواند نوعی کوچک‌نمایی اصل مسأله باشد و به نظر می‌رسد هیچکس در این باشگاه از بحرانی که چند سال پیش و در پی جنگ‌های پشت پرده مسئولان روسونری ایجاد شد درس نگرفته است. در آن زمان مالدینی و زوانیمیر بوبان مقابل ایوان گازیدیس و جورجیو فورلانی قرار گرفتند تا جلوی اخراج استفانو پیولی و آوردن رالف رانگنیک را بگیرند. این بار فورلانی یک تبر دیگر به تنه درخت میلان زده و این بار ضربه‌اش به هدف نشسته است.

اینکه مالدینی (مدیر فنی) و فردریک ماسارا (مدیر فوتبال) می‌خواستند به‌دلیل اختلاف نظر از باشگاه جدا شوند به اندازه کافی بد بود اما اینکه آنها به این دلیل از باشگاه اخراج شده‌اند، آن هم بدون هیچ تشریفاتی، برای هواداران تیم غیرقابل درک است.

حتی اگر مالدینی قصد داشت 100 میلیون یورو برای خرید یک شارل دکتلاره (هافبک بلژیکی میلان) خرج کند و مدیران باشگاه مخالف بودند باز هم دلیلی برای زیرپا گذاشتن اسطوره باشگاه وجود نداشت. آنها باید متوجه می‌شدند که این اتفاق به ضررشان تمام می‌شود و باید سعی می‌کردند راهی بهتر برای انتشار خبر جدایی مالدینی پیدا می‌کردند، مثلاً با انتشار یک بیانیه مشترک و در فضایی دوستانه تر. اتفاقی که در میلان افتاد مثل یک کودتای خاموش بود که در آن کسی حتی فرصت اعتراض هم پیدا نکرد و همه چیز ناگهان عوض شد!

حتی اگر واکنش اجتناب‌ناپذیر و قابل درک هواداران به این موضوع را در نظر نگیریم یا این موضوع که مدیران ارشد میلان بعد از قهرمانی شگفت‌انگیز تیم‌شان (در فصل گذشته سری‌آ) و رسیدن به نیمه نهایی لیگ قهرمانان کاملاً بدون تدبیر و خرد نشان دادند و برنامه‌های عجیب و غریبی که پیاده کردند را هم نادیده بگیریم، اما اقدام اخیر آنها مثل پرتاب یک نارنجک در تیم است. از دست دادن مالدینی و زلاتان ایبراهیموویچ (که از فوتبال خداحافظی کرد) در کمتر از 24 ساعت یک ضربه روحی مهلک به تیم است که می‌شد جلوی وقوع آن را گرفت.

مالدینی برای هواداران میلان فقط نمادی از تاریخ باشگاه نیست، بلکه او این نقش را در ذهن همه عاشقان فوتبال دارد. همین چند هفته پیش درشبکه ورزشی CBS کارشناسان بزرگی مثل تیری آنری از اینکه فرصت صحبت با مالدینی نصیب‌شان شد به وجد آمدندبازیکنانی مثل تئو هرناندز، ساندرو تونالی و بسیاری دیگر نیز همگی گفته‌اند که یکی از مهم‌ترین دلایلی که باعث شد به روسونری بپیوندند فرصت ملاقات با مالدینی بود کسی که در نقش پلی است بین روزهای پرشکوه میلان که همه جام‌های ممکن را از آن خود می‌کرد با تیم فعلی که به سختی به‌دنبال کسب جایگاه خود در فوتبال جهان است.

مالدینی در دوران بازیگری مورد تمجید همه بود. بسیاری از بازیکنان مخالفانی دارند که از آنها متنفر هستند و فکر می‌کنند که آنها خیلی مغرورند یا بیش از حد در موردشان اغراق شده یا اینکه به‌عنوان اسم‌شان فقط به یک باشگاه گره خورده اما مالدینی همیشه فراتر از این ماجراها بود و تقریباً همه طرفداران فوتبال حتی هواداران تیم‌های رقیب نیز به او احترام می‌گذاشتند و یک بازیکن ملی در سطح ایتالیا نیز شناخته می‌شد. او از سوی چندین نسل از هواداران، بازیکنان و خبرنگاران در سراسر جهان مورد احترام قرار گرفته و می‌گیرد.

مالکان خارجی که در باشگاه‌های ایتالیایی حضور پیدا کردند به اندازه کافی عاقل بودند که اسطوره‌های باشگاه را حفظ کنند اما کاردیناله و کمپانی ردبرد به نظر می‌رسد که به‌دنبال راه و روش دیگری هستند و باشگاه را فقط به‌عنوان یک برند تجاری می‌بینند. آنها ممکن است همان بلایی را سر باشگاه میلان بیاورند که مالکان منچستریونایتد سال‌ها بر سر این باشگاه‌ آوردند و هواداران این تیم طعم تلخ آن را چشیدند