استقلال که ۵۹ روز و در ۴ بازی متوالی نتوانسته بود بردی کسب کند سرانجام مقابل شهرخودرو طعم برد را چشید، اما در دقایق پایانی و به سختی!

استقلال که این فصل فارغ از جایگاه جدولی‌اش فاقد صلابت و کوبندگی یک تیم صدرنشین بوده، در حضور هوادارانش، آن هم مقابل قعرنشین، کارش گره خورد و اگر گل دقایق پایانی رمضانی نبود؛ چه بسا سرنوشت قهرمانی‌اش نیز گره می‌خورد!
صدرنشین لیگ مانند سایر بازی‌هایش توپ را تا پشت ۱۸ قدم حریف بخوبی می‌برد اما در گلسازی ضعیف و در گلزنی ضعیف‌تر عمل کرد و این معضلی است که در استقلال این فصل وجود داشته و معلوم نیست چرا برای رفع آن تمهیدی اندیشیده نمی‌شود؟! همچنان‌که با داشتن ۵ بازیکن بلندقامت نیز نتوانسته از توپ‌های ارسالی و ضربات ایستگاهی بهره شایسته و بایسته را ببرد!
در آن سوی میدان، تیم شهرخودرو گرچه در خطر سقوط است و با مشکلات بسیاری نیز دست و پنجه نرم می‌کند ولی با ارائه فوتبالی منطقی و مقبول، هرگز نشانی از تیم انتهای جدول نداشت و چه بسا با اداره بهتر بازی در دقایق پایانی می‌توانست با یک امتیاز راهی مشهد شود.
استقلال اگر فکری به حال یکنواختی در نوع بازی و استرسش نکند مسلماً در ادامه راه و در مقابل رقبایی چون فولاد و مس کار به مراتب دشوارتری دارد. این استقلال برای حضور مقتدرانه در لیگ آتی و آسیا- در صورت کسب مجوز- نیازمند طرحی نو و تصمیمات بزرگ است تا بتواند در قواره مدعی ظاهر شود!