به گزارش مستر90، می‌دانید ویژگی مشترک آدریانو در سال 2004، روبینیو در سال 2007، لوییس سوارز در سال 2011، الکسیس سانچز در سال 2016 و دنی آلوز در سال 2019 چه بوده است؟

همه آنها قهرمان کوپا آمه‌ریکا شدند و همگی به عنوان بهترین بازیکن این رقابت نیز انتخاب شدند. و بله، هیچکدام از آنها جایزه توپ طلا در همان سال را دریافت نکردند.

اروپا خودش را به سخره گرفته است. ما از روز گذشته متوجه شدیم که کوپا آمه‌ریکا ارزش و شایستگی بیشتری نسبت به جام ملت‌های اروپا یا لیگ قهرمانان دارد.

مهم نیست که رده‌بندی فیفا چه می‌گوید، رده بندی که 13 تیم اروپایی را در 20 رتبه اول جای داده و تنها پنج کشور از آمریکای جنوبی که هر دو سال یک بار با هم رقابت می‌کنند در این جدول جای دارند.

مهم نیست که لیگ برتر سخت‌ترین و پرفشارترین لیگ فوتبال باشگاهی دنیا است. اروگوئه، پاراگوئه، شیلی، بولیوی، اکوادور، کلمبیا و برزیل قدرت و جایگاه بالاتری نسبت به لیورپول، بایرن، اتلتیکو، بلژیک، انگلیس یا اسپانیای لوییز انریکه دارند.

احساسی که باعث می‌شود این مراسم بیشتر از این که به ورزش مردم شبیه باشد، به صحنه‌سازی سوپرلیگ شبیه شود این است که شما مسی را با چه کسی مقایسه می‌کنید. او شایستگی دریافت لقب بهترین بازیکن را دارد و نیازی به دریافت این جوایز برای داشتن این لقب هم ندارد.

اما قهرمانی‌های او اهمیت کمتری از جورجینیو و بنزما داشت. گل‌هایش ارزش کمتری از لواندوفسکی و بنزما داشت و فوتبالش به تاثیرگذاری بنزما نبود.
و مسلماً کریم بنزما و لواندوفسکی شایستگی بیشتری برای دریافت توپ طلا داشتند.

پیش از این هرگز حتی بحث مشابهی برای اهدای این جایزه به فوتبالیست‌هایی با این شرایط پیش نیامده بود که بتوانند اساس اهدای این جایزه را گسترش دهند، جایزه‌ای که در طول این سال‌ها همیشه از دروازه‌بان‌ها و مدافعان دور مانده و به ندرت به بازیکنانی مثل کاناوارو در سال 2006 و نقشی که به عنوان کاپیتان تیم ملی ایتالیا در قهرمانی جام جهانی ایفا کرد رسیده است.

شاید در سال 2022 اگر وینیسیوس مانع این اتفاق نشود، آنها ما را با بهترین بازیکن جام ملت‌های آفریقا غافلگیر کنند. هرچند، مسی در کامرون بازی نخواهد کرد.