زمانی که محمدحسن انصاری‌فرد در یک نبرد تمام عیار با هیئت مدیره اقدام به استخدام یحیی گل‌محمدی کرد، فکرش را هم نمی‌کرد که روزی مورد کنایه غیرمستقیم از سوی او قرار بگیرد.

طرفداران پرسپولیس اتفاقات پاییز و زمستان 1398 را هنوز فراموش نکرده‌اند، زمانی که تیم محبوبشان دشواری‌های پسا برانکو را پشت سر گذاشته بود و با کالدرون روی دور پیروزی قرار داشت و در نهایت با پیروزی مقابل نساجی به صدر هم رسید اما همه آنچه در پشت پرده جریان داشت، پس از این برد روی پرده آمد.

وقتی داور در سوتش دمید و گابریل کالدرون جشن صدرنشینی را با یک دور افتخار همراه کرد، زمزمه‌ها در جایگاه خبرنگاران مبنی بر این بود که شاید یک جدایی دیگر در انتظار باشد. جدایی سرمربی آرژانتینی که به وضوح با محمدحسن انصاری‌فرد و اطرافیانش مشکل داشت و مدیرعامل باشگاه نیز شاید تصور می‌کرد با کنار گذاشتن او و استخدام سرمربی جدید، هم موفقیت احتمالی به طور کامل به نام او نوشته خواهد شد و هم مشکلی در راه اجرای برنامه‌ها و مقابله با هیئت مدیره وجود نخواهد داشت. اما این یک استراتژی خطرناک بود که هم پرسپولیس را وارد یک ابربحران اقتصادی کرد و هم اکثر طرفدارانش را از دست داد؛ حتی سرمربی ای که میلیاردها تومان برایش هزینه کرده بود.

اینکه یحیی گل‌محمدی در نشست خبری پس از بازی با مس رفسنجان گفت باید «باعث و بانی» پنجره بسته نقل و انتقالاتی مورد سوال قرار بگیرند، یک کنایه واضح به مدیران اسبق باشگاه است و در صدر همه آنها محمدحسن انصاری‌فرد. پرسش اصلی از او این است که چرا با گابریل کالدرون ادامه نداد؟ حالا چرا حتی اگر به خاطر سلیقه شخصی او را کنار گذاشت، با این سرمربی آرژانتینی که اتفاقا با جدایی توافقی مشکلی نداشت، مصالحه نکرد؟ همین کار باعث شد تا یک بدهی 20 میلیاردی روی دست باشگاهی بماند که اگر این پرونده را نداشت، حالا می‌توانست یک بازیکن خارجی طراز اول را جذب کند.

نکته جالب درباره محمدحسن انصاری‌فرد که در یک نظرسنجی طرفداران پرسپولیس جزو سه مدیرعامل ناموفق یک دهه اخیر این باشگاه قرار داشت، این است که نه تنها اکنون، بلکه در همان زمان پایان کارش در پرسپولیس نیز مورد حمایت یحیی گل‌محمدی قرار نداشت. گل‌محمدی در اولین مصاحبه پس از جدایی انصاری‌فرد، ابتدا گفت که قصد استعفا ندارد و به کارش در پرسپولیس ادامه می‌دهد و بعد زمانی که با اصرار خبرنگاران برای صحبت درباره جدایی مدیرعامل مواجه شد گفت که در حیطه مدیریتی وارد نمی‌شود و اظهارنظر نمی‌کند. این صحبت در حالی از زبان یحیی بیرون آمد که او سپس بارها به تمجید یا نقد یا مخالفت مدیران عامل بعدی باشگاه پرداخت و همین نکته، اهمیت سکوتش در تقابل انصاری فرد با هیئت مدیره را آشکار می‌کند.

البته مسئله فقط محرومیت نقل و انتقالاتی و ناکامی در خرید بازیکن خارجی برای دیدار با الهلال (که برد در آن می‌توانست یک پاداش خوب را به همراه داشته باشد) نیست. پرسپولیس حتی پس از اینکه موفق شد 800 هزار دلار طلب کالدرون را تامین کند، حالا هفته هاست با مشکل انتقال پول و تائید از سوی سرمربی سابق دست و پنجه نرم می‌کند و در واقع ضرر انصاری‌فرد تا همین امروز که تاجیکها نتوانسته‌اند با پرسپولیس ثبت کنند هم ادامه دارد.

اگرچه مدیرعامل اسبق قرمزها که تلاش می‌کند با سیاست سکوت در حاشیه قرار بگیرد اما احتمالا اگر روزی لب به سخن باز کند، از ناکامی رسول پناه و سمیعی در پرداخت بدهی گابریل کالدرون صحبت خواهد کرد اما بدیهی است که افکار عمومی فراموش نکرده‌اند او بود که تعهد اصلی را روی دوش باشگاه گذاشت و طبیعتا مقصر نفر اول هم معرفی می‌شود.

به هر حال این ماجرا درسی بزرگ برای باشگاه پرسپولیس داشت؛ عدم حمایت از سرمربی موفق یا عدم توافق برای جدایی، تعهدی را به باشگاه تحمیل می‌کند که می‌تواند آینده اش را تحت تاثیر قرار دهد. حتی اگر پرسپولیس با کارگزار 600 میلیاردی به توافق برسد و تمام این رقم هم در اختیار باشگاه قرار بگیرد، بازهم پرسپولیس پولی که بابت کالدرون استقراض کرده را باید پس بدهد؛ این سرنوشت باشگاهی است که گروهی از هوادارانش امیدوار زیادی به موفقیت با یک پیشکسوت در قامت مدیرعامل داشتند و سرمایه گذاری زیادی را هم در این زمینه انجام دادنداما حالا به‌جز چند هوادار وفادار مجازی کسی از این دوران پر از ریخت و پاش خاطره خوشی ندارد. چه کارهایی بود آخه آقای انصاری‌فرد؟