بازخوانی نکاتی از یک مصاحبه قدیمی با دراگان اسکوچیچ سرمربی تیم ملی ایران.

به گزارش "ورزش سه"، شاید آن روزی که همراه با صادق درودگر به تماشای خیابان‌ها و بازار و چایخانه‌های شهر انزلی رفته بود، یکی از هواداران ملوان به او می‌گفت " شما 5 سال دیگر به‌عنوان سرمربی، همراه با تیم ملی ایران به جام جهانی 2022 قطر صعود می‌کنید" حرف او را به‌منزله یک شوخی بی‌معنی قلمداد می‌کرد و از کنار او به‌راحتی می‌گذشت. هرچند او در جایی به‌صراحت ادعا می‌کند که از همان ابتدا هدفش از آمدن به ایران هدایت تیم ملی ایران بوده است.

به‌هرحال آنچه مسلم است در فوتبال ایران هیچ اتفاقی دور از ذهن نیست و دراگان اسکوچیچ در چهاردهمین تجربه‌اش به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایران (مقابل عراق)به دنبال کسب سیزدهمین برد است.این در حالی است که بلافاصله پس از اعلام لیست بازیکنان تیم ملی برای انجام دو دیدار مقابل لبنان و سوریه، و عدم دعوت از مهدی طارمی ستاره بی‌چون‌وچرای باشگاه پورتو، موجی از اعتراضات و یا تمجیدات در واکنش به این تصمیم کادر فنی، تمام فضای رسانه‌ای را تحت شعاع خودش قرار داده بود.

به نظر می‌رسد اسکوچیچ برخلاف سرمربیان تیم ملی در سال‌های گذشته علاقه چندانی به پرداختن به رسانه‌ها ندارد و ترجیح می‌دهد تمام تمرکزش را بیشتر معطوف پیشرفت تیمش کند. اما درعین‌حال او حدود 14 ماه پیش در تاریخ 18 شهریورماه 1399 گفت‌وگوی مفصلی را با یک رسانه داخلی انجام داده که باکمی دقت در آن می‌توان پی به مواضع او در برهه کنونی برد.

دراگان درخصوص همین مسئله صحبت کرده و گفته است:«من به نظرات مردم احترام می‌گذارم ولی اگر همیشه گوشم به اطراف باشد، دیگر نمی‌توانم مربیگری کنم. ما به خاطر مردم و هواداران مربیگری می‌کنیم و همیشه تلاش کرده‌ام مربی تیم‌هایی باشم که هوادار زیادی داشته باشند. اما تصمیمات خودم را می‌گیرم و دوست ندارم قربانی ایده و نظر دیگران شوم»

تصور کنید اسکوچیچ اگر بنا داشت به‌مانند بسیاری از سرمربیان حال حاضر دنیا در نشست خبری دیدار مقابل لبنان از حق طبیعی خودش استفاده کند و در برابر موجی که از سوی برخی از به‌ظاهر هواداران تیم ملی در رسانه‌ها و فضای مجازی به خاطر عدم دعوت از مهدی طارمی در فاصله تنها چند روز تا دیدار مقابل لبنان در چهارچوب رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ایجادشده، مقابله‌به‌مثل کند و یا در جهت پاسخگویی به آن‌ها بر بیاید، چه اتفاقات و نتایج عجیبی انتظارمان را می‌کشید.

او کسی است که پس از ماجراهای فدراسیون با سرمربی قبلی ،در شرایط بحرانی توانست با کمترین مدت‌زمان اردویی و بازی تدارکاتی، بدون اینکه آب در دلمان تکان بخورد جواز حضور در مرحله بعدی را به دست آورد. این راهم فراموش نکنیم که پیش از عقد قرارداد دراگان با فدراسیون فوتبال ایران خبری از کرونا و بازی‌های متمرکز در بدترین شرایط آب و هوایی در بحرین نبود، اما هیچ‌کدام از این‌ها نتوانست مانع از صعود تیم ملی در جمع 12 تیم برتر آسیا شود.

آن دسته از کسانی که اصرار دارند قواره‌های سرمربی تیم ملی را در حد لیگ دسته یک ایران پایین بیاورند و او را فاقد تجربه و درایت لازم برای هدایت تیم ملی و رفتار اصولی با ستاره‌های تیمش می‌دانند، کافی است به بخشی دیگر از اظهارات این مربی را مرور کنند تا شاید منبعد تا به این حد او را لااقل در این حوزه محکوم نکنند.

فردی بوبیچ را بسیاری از علاقه‌مندان به فوتبال می‌شناسند. برای آن دسته از کسانی هم که نام او را به خاطر نمی‌آورند لازم به ذکراست، مدیر ورزشی حال حاضر هرتا برلین با 37 بازی ملی برای تیم ملی آلمان و به ثمر رساندن 10 گل و همچنین با ثبت 170 گل در بوندس لیگا در اواخر دوران فوتبالش به ریه کا آمد که هدایت این تیم در ان مقطع بر عهده دراگان اسکوچیچ بود.

اسکوچیچ در ارتباط با حضور این بازیکن سرشناس در زمان هدایت ریه کا می‌گوید: «در ریه کا بوبیچ را داشتیم که 50 بازی ملی در آلمان داشت، ولی سن و سالش بالا رفته بود و حضورش در باشگاه، بیشتر تبلیغاتی بود. من هم احساس کردم آمادگی لازم را برای بازی کردن ندارد و به‌جایش از یک جوان استفاده کردم. از طرف رسانه‌های آلمان و کرواسی فشار زیادی رویم بود ولی تسلیم نشدم. البته همیشه با دستیارم مشورت می‌کنم ولی تصمیم نهایی را خودم می‌گیرم.»

دراگان مشابه همین تصمیم را در باشگاه النصر تجربه کرده است. او در این خصوص نیز گفت: «یک‌بار در النصر عربستان، رئیس باشگاه مرا تحت‌فشار قرار داد که از یک بازیکن استفاده کنم. ساعت 2 بامداد بود که به من اسمس زد و گفت باید یک بازیکن در ترکیب قرار گیرد. اما من جوابی به او ندادم. دو ساعت قبل از بازی به رختکن آمد و گفت: پیام دیشب مرا دیدی؟ گفتم بله دیدم. از من پرسید نظرت چیست؟ گفتم به نظر من، شما بدخوابی داری!»

این موضوعی است که قبلا هم در باشگاه فولاد مشابهش اتفاق افتاده بود؛درمورد بازیکنی که یکی از ستاره‌های آن روز سرخ‌های اهوازی بود...