مهدی طارمی ۲۹ ساله شد و شاید حالا که شروع موفقیت‌های او در فوتبال اروپا را شاهدیم حسرت این را می‌خوریم که کاش زودتر چشمان تیزبینی برای دیدن هنر او پیدا می‌شد.

به گزارش "ورزش سه"، مهدی طارمی در ۲۹ سالگی موفق‌ترین فوتبالیست ایرانی در اروپا است. بازیکنی که زمانی برخی به موفقیت او در فوتبال اروپا به دیده تردید می‌نگریستند و رفتار حرفه‌ای او را چندان پخته و آماده‌ی درخشش در سطح بین‌المللی نمی‌دیدند در چرخشی عجیب، خط بطلانی بر همه باورهای تردیدآمیز در مورد خود کشید و حالا مهمترین امید فوتبال ایران برای رسیدن به جایگاهی درخور در فوتبال اروپا است.

درخشش در فوتبال اروپا برای بازیکن ایرانی با پاسپورت غیراروپایی و در زمانه‌ای که تجارت بین‌المللی ایران با اروپا و جهان دچار مشکل شده به راحتی قبل نیست. اگر زمانی فوتبالیست ایرانی هنرش در مرزهای داخلی محدود بود و هنر ستاره هایی چون ستاره‌های نسل سوخته و غریب دهه شصت اصلا در بیرون از مرزهای آسیا و حتی ایران دیده نمی‌شد اما بازیکنانی چون علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا، خداداد عزیزی و کریم باقری این شانس را داشتند که با بهبود اوضاع روابط بین‌الملل ایران با دنیا در میانه دهه هفتاد و بازی در رقابت‌های ملی مهم، جذب فوتبال اروپا شوند. ستاره هایی که ستاره بودند و از لحاظ فنی جز بهترین ها، اما ستاره‌هایی در حد آنها و چه بسا بهتر که قبل از آنها بازی می‌کردند، این شانس را نداشتند که خوب دیده شوند. اما نسل طارمی‌ها اگرچه بهتر از هر نسل دیگری امکان نمایش هنرشان را دارند اما با یک محدودیت بزرگ نیز مواجه‌اند که ستاره‌های دهه هفتاد کمتر با آن روبرو بوده‌اند.

خجالتی و بدون حامی. استعدادی ناب از دل شرجی و گرما. از بوشهر. با گرمایی در نوع بازی همچون گرمای زادگاهش. رها از فوتبال مدرسه‌ای. بهترین یادآور برای نسل سوخته فوتبالیست‌های دهه شصت.

طارمی و ستاره‌های هم‌نسل او در زمانه‌ای لژیونر شدند که از نظر سیاسی و تجاری ایران در محدودیتی بی‌سابقه قرار گرفته بوده و است و این موضوع مطمئنا بر میزان دشواری رفتن آنها به سطح اول فوتبال اروپا موثر بوده است. با این حال و در حالی که دیگر نمی‌توان از لیگ ایران و از تیم ملی بازیکنی را مستقیم به بوندس‌لیگا یا لالیگا و لیگ‌های درجه یک اروپایی فرستاد، اما تلاش برای رسیدن به جایگاهی که روزگاری ستاره‌هایی چون دایی و کریمی و مهدوی‌کیا در بوندس‌لیگا داشتند ادامه‌دار است. طارمی و بازیکنان هم نسل او که بارها با آن ستاره‌ها مقایسه می‌شوند و بعضا نیز از نام آن ستاره های دهه هفتادی برای انتقاد از این ستاره‌های دهه نودی استفاده می‌شود، کم برای رسیدن به جایگاهی درخور تلاش نکرده‌اند. نسلی که به طرز غیرمنصفانه‌ای دائم استعدادش را کمتر از استعداد نسل قبلی می‌دانند. اما مثال نقض این باور همین مهدی طارمی است که کوهی از استعداد را با خود حمل می‌کند. یک استعداد ناب فوتبالی که چه حیف که دیر دیده شد وگرنه او از نظر سبک بازی، توانایی‌های فردی، هوش ذاتی، فیزیک بدنی و توانایی در تصمیم‌گیری‌های سریع در زمین یکی از استعدادهای بزرگ فوتبال ایران است که تا مدت‌ها میدانی متناسب با آن استعداد ندید. بازیکنی که قادر است زمان‌بندی گام‌هایش را در حین دویدن به نحو بهینه تنظیم کند و یکی از بهترین‌های ایران در زمان بندی ضربه زدن به توپ است. گیریم که گاهی توپ‌هایش را به جایی می‌زند که نباید اما نکته مهم این است که او بیش از بقیه در معرض زدن ضربه به توپ در محوطه جریمه است و با هوش خود در این زمینه بهتر از رقیبانش در ایران و تیم ملی فضاها را می‌بیند. یک بازیکن سربالا که حتی اگر عقب‌تر از خط حمله هم از او استفاده شود باز قادر است که تاثیرگذاری‌اش را نجات دهد. یادمان نرفته که کیروش چگونه از مجموع توانایی‌های او در جام جهانی و به خصوص در بازی با اسپانیا و به خصوص در فاز دفاعی و انتقال سریع از دفاع به حمله بهره برد.

پر بیراه نیست اگر مهدی طارمی را مهمترین استعداد به بار نشسته‌ی فوتبال ایران در دهه نود معرفی کنیم. مسیری که او بدون دیده شدن در رده‌های پایه تیم ملی پیمود برخلاف مسیری است که همدوره ای‌های او نظیر سردار آزمون و جهانبخش طی کرده‌اند. این دو محصول معرفی‌شان توسط اکبر محمدی در تیم ملی جوانان بودند ولی طارمی بدون داشتن پلن مشخصی برای مسیر حرفه‌ای و بدون در دست داشتن حامیانی منتفذ و کاربلد که قادر باشند او را در همان سن کم به فوتبال ایران معرفی کنند به اینجا رسیده. نه اینکه او مستعدترین فوتبالیست ایرانی بوده و هست اما چه بسیار استعدادهایی که زودتر از او به تیم‌های بزرگی چون پرسپولیس و استقلال رسیدند اما نتوانستند از فرصت‌ داده شده به آنها بهره ببرند. اما طارمی در قاپیدن فرصت‌های فوتبالی که به او داده شد بی‌نظیر بوده است. چند دقیقه حضور در دربی کافی بود تا خیلی زود استعدادش را به رخ بکشد.

برخلاف نظر کسانی که اغلب او را به عنوان یک مهاجم سهل‌انگاری که فرصت‌های طلایی جلوی دروازه را راحت از دست می‌دهد معرفی می‌کنند اما طارمی به معنای واقعی قدر فرصت‌ها را دانسته و خوب بلد است شانس‌هایش را بقاپد. همانطور که در اولین فصل حضورش در پرسپولیس ستاره شد و همانطور که به محض دعوت شدن به تیم ملی توسط کیروش کاری کرد که جز ثابت‌ترین مهره‌های این مربی در چهار سال دوم حضورش باشد و همانطور که در همان اولین فصل حضورش در پرتغال خود را مطرح کرد و همان‌طور که در اولین فصل بازی در تیم بزرگی چون پورتو ستاره تیمش شد و در اولین فصل حضورش در لیگ قهرمانان خود را با گلزنی به یوونتوس و چلسی به عنوان مهاجمی سطح بالا معرفی کرد.