درست بعد از اینکه بازی جا افتاد مشخص بود که پدیده قصد دفاع فشرده و چند لایه مقابل سپاهان دارد. سپاهانی که در کورس قهرمانی حساس با پرسپولیس صددرصد امتیازات را می خواهد. پدیده در اکثر دقایق نیمه اول 1-5-4 بازی می کرد که در لحظاتی به 1-4-5 و 2-4-4 نیز تبدیل می شد. تمام این چینش ها به صورت خطوط دفاعی نزدیک به هم در زمین پیاده می شد. با این چینش ها انتظار می رفت که کار سپاهان برای ایجاد موقعیت سخت باشد اما سپاهانی ها در نیمه اول به راحتی موقعیت ساختند و دروازه حریف را تهدید کردند.

پدیده روی ضدحملات حساب باز کرده بود و اتفاقا چند ضدحمله خوب را از آنها شاهد بودیم. اما نکته ای که در ذوق می زد و سرعت بازی را می گرفت ارتفاع بلند چمن ورزشگاه امام رضا بود. تمام بیننده های تلویزیونی به وضوح شاهد حرکت سختی توپ روی چمن ورزشگاه امام رضا بودند.

با وجود حملات پی در پی سپاهانی ها که از مرکز با پاس های پرتعداد، حضور پرتعداد و متراکم بازیکنان این تیم رقم می خورد، تک گل بازی روی حرکت انفرادی به دست آمد. همچنین بیشتر موقعیت ها برای سپاهان هم از روی اشتباه بازیکنان پدیده حاصل شد. البته که سپاهانی ها بازیکنان حریف را وادار به اشتباه می کردند. سپاهان باز هم پرس سریع بعد از اینکه توپ از دست می رفت را اجرا می کردند. همین موضوع و بلند بودن چمن باعث می شد دور کردن توپ از منطقه خطر سخت شود و سپاهانی ها موفق به باز پس گیری توپ شوند و پیش از رسیدن پدیده به نظم دفاعی موقعیت ایجاد کنند.

همانطور که چند خط بالاتر نوشتم، تک گل سپاهان روی یک حرکت انفرادی و ضدحمله به دست آمد. مشخص بود سپاهان برای رسیدن به گل برنامه های تاکتیکی دیگری دنبال می کرد نه ضدحمله. با حملات پیاپی و موقعیت هایی که اصفهانی ها ساختند آنها کاملا لایق رسیدن به گل در نیمه اول بودند. اما تک گل این تیم روی خلاقیت و حرکت عالی یاسین سلمانی به ثمر رسید. او پا به توپ گام های زیادی برداشت و درست زمانی که بازیکنان پدیده در تعارف برای رفتن روی پای او بودند استارت زد، خود را از چهار بازیکن حریف جدا کرد، داخل محوطه رفت و زمانی که هیچ کس انتظارش را نداشت گل تیمش را به ثمر رساند.

شاید از دست رفتن آن همه موقعیت نشانی از اضطراب طلایی پوشان در این برهه حساس از فصل بود. سپاهان با همین برتری به رختکن رفت. نیمه دوم بازی داستان متفاوتی داشت.

اصلا بازی جذابی را در نیمه دوم شاهد نبودیم. اتفاق دور از انتظار در این نیمه مشخصا کمتر شدن عطش اصفهانی ها برای پیروزی بود. پدیده بارها فرصت گلزنی در نیمه دوم داشت و سپاهان به خوبی موقعیت ایجاد نکرد. شاید پیروزی سه بر صفر پرسپولیس مقابل ماشین سازی در نیمه اول روحیه بازیکنان سپاهان را تحت تاثیر قرار داد. اما در هفته های اخیر یک بار در بازی با پیکان شاهد چنین نمایشی از سپاهان بودیم و یک بار هم در نیمه دوم همین بازی. نمایشی که نباید از یک تیم قهرمان سراغ داشته باشیم.

مسلما محرم نوید کیا و مرزبان تیم خود را برای دو بازی آینده و کسب 6 امتیاز آماده می کنند و چشم به غفلت پرسپولیس می دوزند. سپاهانی که دو فینال حساس دیگر پیش رو دارد، دربی اصفهان با ذوب آهنی که برای فرار از سقوط می جنگد و هفته پایانی بازی با استقلال در ورزشگاه آزادی. باید منتظر ماند و دید لیگ بیستم چه سرنوشتی دارد. تا اینجا که رقابت بسیار جذاب و تماشایی بوده و این جذابیت و حرارت می تواند تا ثانیه های پایانی لیگ بیستم ادامه داشته باشد.