سپاهان در چارچوب بازی حساس هفته بیست و هفتم از فصل بیستم لیگ برتر میزبان صنعت نفت آبادان بود. اصفهانی ها در بازی هفته گذشته با پیکان لغزش داشتند و به لطف تساوی پرسپولیس و فولاد همان اختلاف دو امتیازی با سرخ های پایتخت سرخ شد. محرم نویدکیا خوب می دانست دیگر تیمش مجاز به لغزش نیست. از همین روی طلایی پوشان از همان ثانیه اول بازی کار را هجومی آغاز کردند.

حضور پرتعداد در نیمه زمین حریف، پاس و حرکات ترکیبی تند و تیز، و همچنین پرس سنگین با از دست رفتن مالکیت توپ در برهه هایی از بازی، این سبک را در دیگر بازی ها نیز از سپاهان سراغ داشتیم. در بسیاری از لحظات بازی امروز نیز شاهد چنین کارهایی از مردان محرم بودیم. اما آنچه سپاهان را به گل اول، دوم و سوم رساند زدن به عمق دفاع حریف بود. در نیمه اول بازی بارها شاهد بودیم که پس از رد و بدل شدن تعدادی پاس، یکی از بازیکنان سپاهان از بین دو مدافع وسط نفت به تو می زند و توپ بلند به محوطه جریمه ارسال می شود. پاس های پشت دفاع، چه به صورت زمینی چه ارسال سه گل از چهار گل سپاهان در این بازی را رقم زد.

طلایی پوشان در نیمه اول تیم برتر میدان بودند و کاملا در حد و اندازه مدعی قهرمانی ظاهر شدند. در نیمه دوم اما این نفت آبادان بود که کار را هجومی آغاز کرد و بارها به دروازه سپاهان نزدیک شد. مساله ای که در نیمه اول بسیار کمتر شاهدش بودیم. نفت آبادان یکی از گل های خورده را در نیمه دوم جبران کرد. نفتی ها سعی در جبران گل دوم داشتند، با انگیزه بیشتری حمله می کردند اما خالی شدن خط دفاعی سپاهان را با یک ضدحمله تند و تیز به گل سوم رساند. گل اول نفت هم شوک به خود نفت بود هم شوک به سپاهان. در نهایت این شوک به سود سپاهان تمام شد.

اما آیا فاصله دو تیم سه گل بود یا نتیجه دیگری نیز می توانست در این بازی رقم بخورد؟

نمی توان منکر شد نقطه عطف های بازی به نفع سپاهان رقم خورد. همان پنج دقیقه آغازین بازی نفت آبادان یک توپ را به تیر زد و لحظاتی بعد سپاهان پاسخ این حمله را با گل داد. شکی نیست که سپاهان توان جبران گل خورده را در نقش جهان دارد اما درصدی هم ممکن بود گل دقایق آغازین به سپاهان آن هم درست بعد از تساوی با پیکان، بازیکنان این تیم را از لحاظ روحی به هم بریزد. اما ورق برگشت و شرایط به بهترین شکل برای سپاهان رقم خورد.

اینکه شرایط به نفع تیمی تغییر کند هم اتفاقی نیست. سپاهان در اکثر بازی های این فصل بسیار با انگیزه ظاهر شده و عطش رسیدن به پیروزی و گل های بیشتر از شکل بازی و انرژی ای که بازیکنان در زمین صرف می کنند پیداست. در این بازی، شور و انگیزه سجاد شهباز زاده یکی از عواملی بود که اتفاقات را به نفع سپاهان رقم زد. این شور و انگیزه یک بار در انرژی بیش از اندازه صرف کردن بازیکن نمود پیدا می کند، یک بار در گلزنی و یک بار در خلاقیت فردی در صحنه های حساس بازی. خلاقیت و حرکت زیبای سروش رفیعی که یکی از بهترین حرکات تکنیکی این فصل را رقم زد، یکی از همین صحنه ها است.

خلاقیت، انگیزه، اشتیاق و عطش موفقیت بازیکنان سپاهان نیز عاملی تاثیرگذار در کسب این برد بود. اما سپاهانی ها می توانند خیال شان را از برد در بازی های باقیمانده راحت کنند؟

تفاوت بین بازی نیمه اول سپاهان و نیم ساعت آغازین نیمه دوم مشهود بود. همین موضوع سبب می شود تا تیم های چغر توان ضربه زدن به سپاهان را داشته باشند. یک نمونه همین بازی هفته گذشته با پیکان. سپاهان اگر ضرب و آهنگ تیمی اش را در تمام طول بازی حفظ کند بی شک در ادامه فصل موفق تر خواهد بود.

اما رقبای سپاهان نیز همین فرصت را دارند تا از لحظاتی که سپاهان اقتدارش در بازی را کم می کند استفاده کنند و در لحظات حساس ضربه را وارد کنند.

باید دید تیمی در ادامه فصل به مانند پیکان با سپاهان بازی می کند یا اتفاقات سی دقیقه آغازین نیمه دوم این بازی تکرار می شود، یا اینکه سپاهان دیگر اجازه اذیت کردن به حریفانش نمی دهد.