یوونتوس تیمی ریشه دار و قدرتمند همراه با افتخارات و جام های معتبر و بزرگ که شنیدن نام اش همواره شکوه و قدرت این تیم بزرگ ایتالیایی را در ذهن ها تداعی می کند، هر چند که در کنار این اوصاف برای رقبای بیانکونری حواشی و بهانه هایی نیز مطرح میشود, با این حال آنچه که همراه یووه همواره مطرح میشود شکوه پیروزی ها و اسکودتوهای متوالی و فراوانی ست که با قدرت و شایستگی از آن خود کرده، اما حال و روز این روزهای بانوی پیر اروپا خوش نیست و نتایج فصل جاری این تیم بسیار ناامید کننده و دور از باور است.

نتایجی که می تواند این تیم را از رسیدن به دهمین اسکودتوی متوالی و ثبت رکورد دیگری دور کند اما آنچه که بیش از این نکته و دور شدن یوونتوس از شرایط آرمانی و یکه تازی این تیم در سری آ برای مجموعه بیانکونری و تیفوسی هایش نگران کننده و ناخوشایند خواهد بود این است که یوونتوس دیگر همانند گذشته برای رقبا ترسناک نیست و رقبا را به هراس وا نمی دارد!

مطمئنا آنچه که باعث ایجاد تفاوت میان یک تیم بزرگ و قدرتمند که مدعی قهرمانی ست با سایر تیم ها می شود نحوه رویارویی و رقابت آنان با رقباست. زمانی که به ترکیب و ساختار چنین تیمی می نگریم می توانیم به نکته تعیین کننده و ویژه ای تاکید کنیم که تفاوت اصلی را ایجاد کرده و آن تفاوت هیبتی ست که این تیم ها به رقبا القا می کنند، احساسی که دیر یا زود هدف را تحت تاثیر قرار می دهد و خواسته و ناخواسته حریف را وارد یک بازی روانی پیش از شروع بازی می کند، حسی که می تواند حتی به ضمیر ناخودآگاه رقیب رسوخ کرده و آن را پیش از آغاز دیدار شکست خورده نشان دهد.

عاملی که یوونتوس تقریبا یک دهه است که از آن بهره برده و به اهداف خود دست یافته؛ عامل و نکته مهم و تاثیرگذاری که حالا در این تیم دیده نمی شود. یقینا در سال های اخیر بارها این مسئله را شنیده اید که مخالفان و یا حتی برخی کارشناسان بر این عقیده پافشاری می کردند که یوونتوس به این دلیل برنده و قهرمان میشود که سایر رقبا چندان قدرتمند نیستند و سعی برای رسیدن به برتری ندارند. اما این گفته ها کاملا بی اساس بود چون واقعیت متفاوت از این بهانه رقبا است و این یووه بود که همواره با انگیزه و با قدرت برای رسیدن به قهرمانی و جام های متوالی می جنگید و ترس را به کلیه رقبای ایتالیایی و اروپایی اش می انداخت تا در رقابت با بانوی پیر دشوار مشکل شوند. این واقعیتی تاثیرگذار است که حالا در کالبد بیانکونری دیده نمیشود و نتایج اخیر این تیم در دیدار برابر تیم های بزرگ و کوچک نشان از عدم هراس رقبا از رویارویی برابر این تیم بزرگ دارد. عاملی که ناکامی های اخیر را سبب شده و روزهای خاکستری یووه را بیش از پیش نمایان ساخته و به نگرانی ها دامن زده.

شکست ها و از دست دادن امتیازهای ارزشمند برابر تیم های کوچک تر و کم خطر تر نشان از آن دارد که این تیم پرابهت و با شکوه از روزهای بزرگی و قدرت نمایی خود فاصله گرفته و دیگر همانند قبل صلابت گذشته خود را ندارد و هراسی به دل رقبا نمی اندازد. این حس را حتی به عنوان تماشاگر نیز می توان احساس کرد، چه برسد به اینکه بازیکنان و رقبا داخل زمین با آن روبرو میشوند و عدم استواری و سخت کوشی را از مجموعه بیانکونری می بییند و می توانند با راحتی و بدون حس وحشت و از پیش شکست خوردگی برابر سیاه و سفیدهای شهر تورینو قدم علم کنند و هر از گاهی نیز یووه را به زانو دراورند.

حالا قدرت و صلابتی که لرزه به هر رقیب بزرگ و کوچکی می انداخت وعاملی مهم برای ثبت سال های باشکوه و بی رقیب یوونتوس کبیردر دهه اخیر به شمار میرفت و قدرت بیانکونری را باشکوه و جلوه ای ویژه نمایان می ساخت از این تیم رخت بسته و این بار باید گفت آنچه که باعث برتری رقبا و یکه تازی حریف های دیرینه یووه در سری آ شده، تنها قدرت و انگیزه بالای آنان برای رسیدن به قهرمانی و پشت سر گذاشتن یووه خلاصه نمیشود، بلکه این یوونتوس است که با فاصله گرفتن از جایگاه خود دیگر همانند قبل نمی تواند قدرت و شکوه ذهنی را به رقبا دیکته کند و به این ترتیب مسیر پیشتازی آنان را فراهم ساخته و برای بازگشت به فرم گذشته مطمئنا تغییر وضیعت و بازگشت انگیزه مبارزه طلبی و شکست دادن هر حریفی در کنار قدرت ذهنی بیش از هر عامل دیگری موثر و تاثیرگذار خواهد بود.