محمود فکری هنوز تیمی را که بتوان «تیم فکری» نامیدش، ندارد! نه سال پیش، نساجی تیم آقای فکری شد و نه حالا حالاها، استقلال را میتوان تیم ایشان دانست.

خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ یکم- مربیان در لیگ برتر ما نیز مثل همه جای دنیا، باید کلاس- آن هم درجه عالیاش را- دیده باشند! پرسیده می‌شود که چرا؟ مثلاً علی کریمی، با آن همه سابقه بازیگری که در سطح اول اروپا هم مقبول بود- بازی در بایرن‌مونیخ آن هم در نقش ارباب تکنیکی بایرن- چه نیازی دارد به کلاس و طی یک دوره آموزش ۲۱ روزه؟ جواب را حالا باید گرفت: ...با توجه به واکنش خود کریمی در قبال حضور نامدیران در امر مدیریت! با توجه به عکسالعمل فرهاد مجیدی در قبال کنشهایی از همین ناحیه و از ناحیه شبه‌مدیران، حالت «من میگویم» به خود میگیرد و اجازه نمیدهد این قبیل بازیکنان همخوی تیم شوند!
و این روزها، محرم نویدکیا را داریم! یک خوب از هر حیث ولی تأیید نشده از منظر مربیگری و کار میدانی! جریان مسابقه و روند بازی سپاهان-گلگهر، گویای خامی و ناپختگی محرم «مربی» بود که هنوز در قالب فرمانده تیم، ریزه‌کاریهای این حرفه را در عمل بلد نشده است! طی ۱۳، ۱۴ سال بازی، نویدکیا، تروک و تدابیر و ترفندهای بازی کردن را آموخته ولی ته پیچیدگیهای رهبری تیم و بازیکنان را نه! نویدکیا، البته که با هوش است و صاحب فراست و استعداد یادگیری! او میتواند ره چندساله را، یک‌شبه که نه، چندین شبه طی کند! و کاش سال پیش، می‌پذیرفت که یک‌ سال کنار قلعهنویی در کادر فنی سپاهان خود را بیازماید و آمادهتر به چالش مربیگری تن بدهد! مربیگری، صد سوراخ و سنبه دارد که باید در همهشان ‌گیر کنی تا بازی یک- صفر برده را یک-۳ نبازی!

یاد میگیرند جنگاوری کنند
دوم- محمود فکری هنوز تیمی را که بتوان «تیم فکری» نامیدش، ندارد! نه سال پیش، نساجی تیم آقای فکری شد و نه حالا حالاها، استقلال را میتوان تیم ایشان دانست!
آری، استقلال دارد عادت میکند که با اصول و «باید» های مربیاش، محمود فکری، بازی کند! مهمترین خصلت بازی محمود فکری، هافبک جنگنده و دونده و شوتزن استقلال این بود که با تمام وجودش، با همه صداقتش و در خدمت تیمش، اصلاً برای تیمش بازی میکرد و امروز، در اولین تغییرات، استقلال دارد فیزیکیترین فوتبال خود را عرضه میدارد! که البته این هنوز از نتایج سحر است! باشیم و باشید تا صبح دولتش هم بدمد!
فکری وقتی تکل میزد، هیچ دلش نمیلرزید! فکری وقتی روی زمین سُر میخورد تا فاصله چند متری را به صفر برساند، باکی از زخمی شدن، لگد خوردن و پا به پا شدن نداشت! امروز استقلال را در همین راه میبینیم! تیمی که به زانوی مردانش –هر ۱۱ مردش- آینه نمی‌بندد! تیمی که بار شیشه حمل نمیکند! تیمی که میجنگد! تیمی که «دوآتشه» درگیر میشود! هنوز هم نه مثل فکری که «آر. پی. جی» زن قهاری بود! ولی گرایش دارد به همین شیوه! صدای تکلش تا تلویزیون هم بلند باشد! حتی قایدی پرهنر هم باید سفت باشد و سخت بازی کند! پیکارجو و اهل نبرد!

چه تیمی داشت نساجی روی نیمکت
سوم- روزی که فکری به اتفاق صمد مرفاوی و بقیه یاران و دستیارانش برای تحویل گرفتن کادر فنی استقلال آمدند، یک نام هم به میان آمد: وحید فاضلی! مازنی، درس خوانده و اصول مربیگری را در حدی آموخته که مقبول طبع فکری و مرفاوی و بقیه واقع شده است! در جواب به این سؤال که ایشان دیگر کیست، احاله دادندمان به گذشت ایامی کوتاه! و حالا ماییم و یک مربی پرانگیزه و جوان که هم خوب تمرین میدهد و هم خوب و صحیح آنالیز میکند و هم در مهرهچینی و کوچینگ و یارگیری تیم، کارش درست است و محتاج دلالان نیست! فاضلی مربی نساجی است که در اراک ۳ گل به تیم آلومینیوم اراک زد! ۳ گل تیم او زد و ۲ گل تیم فکری! متوجه شدید؟ ۵ گل از...

آلکثیر و سیاست سکوت
چهارم- درباره تصمیماتی که در AFC همواره نه بر لَه که علیه فوتبال ایران اتخاذ میشود، چه باید کرد؟ تمکین و فقط تمکین؟ مثلاً در قبال بلایی که بر سر عیسی آلکثیر نازل کردند و او را به جرم هیچ و با دلیلی پوچ، شش ماه از بازی‌های رسمی و بلکه غیررسمی هم محروم دانستند و به این ظلم آشکار و جفای توجیه‌ناپذیر خود، لباس قانونیت هم پوشاندند، چرا کسی کاری نکرد؟ آیا جای آن نداشت که گوش عمال کنفدراسیون را کمی بکشیم و اندکی بپیچانیم! یعنی از AFC هر غلطی که سر زد، مباح است؟
به همین راحتی و به همین آسانی، بساط ترکتازی شیخک ناشیخ بحرینی را باید پذیرا بود و درست نشان داد؟ پس بخشهای عریض و طویل حقوق بینالملل فدراسیون فوتبال ما، در چه کاری است که کاری به کار محرومیت شش ماهه گلزن دیر یافته شده فوتبال ایران ندارد؟ در ماجرای آلکثیر، چند خط مطلب به اعتراض و برای روشنگری خطاب به AFC ارسال شد؟ آقایانی که یک سخن از صدها سخن راست و درست سعید آذری را تحمل نمیآورید، چرا وقتی نوبت به ایستادن علیه اشتباهات عمدی کنفدراسیون فوتبال آسیا می‌رسد، کوه صبر و قله تأمل و دریای تحمل میشوید؟ ای من به فدای شرح صدرتان!