شماره ۱۰ در بسیاری از تیمهای ملی و باشگاهی، شماره ای است برای معرفی ستاره؛ شماره ای خاص که شاید تعریف موجز همه تاریخ فوتبال آن کشور یا تیم باشد. پله در برزیل، مارادونا در آرژانتین، توتی در رم، زیدان در فرانسه و نمونه های دیگر. در دنیای آبی ها اما، شماره ۷ معنای خاصی دارد چون سالها بر تن فرهاد مجیدی بود و بعد از او، هرگز یک جانشین شایسته نداشت تا دیاباته آمد (منهای روزهایی که مامه تیام در لیگ قهرمانان آسیا با شماره ۷ بازی می کرد) و البته شماره 6؛ شماره ای که بیشتر اوقات بر تن ژنرال خط میانی استقلال بوده؛ مرد ریتم دهنده و کنترل کننده نبض بازی. در این چند فصل اخیر، شماره ۶، وزن و مرکز ثقل استقلال بوده، بازیکنی که از سپاهان می آید، در استقلال تبدیل به ستاره می شود و نه چندان جوانمردانه و حرفه ای، آبی ها را به مقصد قطر، ترک می کند. سان جان اورسویچ، آرش برهانی، هادی شکوری و کیانوش رحمتی هم با شماره ۶ استقلال در لیگ برتر بازی کرده اند.

* محمود فکری

در ۶دوره ابتدایی لیگ برتر، محمود فکری با شماره ۶ و بازوبند کاپیتانی استقلال، جلوتر از همه وارد زمین می شد. فکری (چه به عنوان یک هافبک دفاعی- مرکزی قلدر و چه به عنوان مدافع آخر در چیدمان ۲-۵-۳)، بازیکنی بود جنگجو؛ از آن دست بازیکنانی که وقتی در تیم تان باشد، محال است دوستش نداشته باشید.

* جواد نکونام

در لیگ های دوازدهم و سیزدهم، شماره 6 به جواد نکونام رسید. هافبکی که از لالیگا آمده بود و کمتر تصویری از او بدون شماره ۶ در تمامی تیمهایی که برای شان بازی کرده، در ذهن داریم.

* امید ابراهیمی

۴ فصل با پیراهن شماره ۶ بازی کرد و بعد از سالها، خاطرات دوران بازی محمود فکری را تداعی کرد. ابراهیمی از دقیقه یک تا سوت پایان بازی، می جنگید و هرگز منفعلانه به تماشای بازی نمی نشست. در تمامی فصول حضور ابراهیمی، او یک ستاره تمام عیار بود که نمی شد استقلال را بدون حضورش در مرکز زمین، تجسم کرد.

* علی کریمی

۲۴ ساعت بعد از قطعی شدن رفتن امید ابراهیمی، علی کریمی به استقلال پیوست و وارث شماره ۶ شد. او در لیگ هجدهم، چندان نمایش درخشانی در استقلال نداشت و انتقادات زیادی از نحوه بازی اش می شد اما استراماچونی برای استقلال لیگ نوزدهم، از کریمی ستاره ای بدون جانشین ساخت؛ یک مغز متفکر همه فن حریف که حالا مثل گل هم می زد.