استقلال با انبوهی از دیون انباشته (از سال‌های قبل) مواجه است و در عین حال نیز با بدهی‌های یومیه نیز دست و پنجه نرم می‌کند. همین حالا اگر مدیران باشگاه استقلال بخواهند تیم فصل قبل را حفظ کنند باید مبالغ قابل توجهی را به حساب دیاباته و میلیچ واریز کنند تا آنها راضی به بازگشت شوند، غیر این هر دو بازیکن استقلال را ترک خواهند کرد و پروژه مدیران جدید برای حفظ حداکثری تیم فصل قبل با شکست مواجه خواهد شد.

گرچه سیاست کلامی فکری طوری است که استقلال را همواره از هر نامی بزرگتر می‌داند اما باید باور داشت که هر اندازه او متکی به نفس باشد و استقلال را بالاتر از نام‌ها بداند، باز هم نمی‌تواند بدون حضور بازیکنان بزرگ و تأثیرگذار در لیگ بیستم نتایج مطلوبی به دست آورد.

بنابراین لازم است مدیران باشگاه استقلال در راستای تأمین مبالغ مورد نیاز هرچه زودتر اقدام کنند تا استقلال از چاله به چاه نیفتد و با تیم معقول‌تری راهی لیگ بیستم شود. داشتن ابزار مناسب برای قهرمانی اهمیت والایی دارد و فکری هر قدر هم که در نساجی نتایج حیرت‌انگیزی با مشتی بازیکن متوسط گرفته باشد و امروز موجه‌ترین گزینه برای سرمربیگری استقلال باشد اما بدون داشتن بازیکن تأثیرگذار نمی‌تواند به سمت قهرمانی در لیگ بیستم برود چرا که فضای باشگاه استقلال با نساجی و دیگر تیم‌ها کاملاً متفاوت است و معمولاً تیم‌های متوسط قهرمان نمی‌شوند و لااقل باید نیمی از بازیکنان این تیم از بهترین‌های لیگ و حتی آسیا باشند تا استقلال برای قهرمانی از اقبال برخوردار باشد.

در روزهای اخیر به دلیل مشکلات مالی صحبت از فروش مهدی قایدی به میان آمده است. باشگاه استقلال ظاهراً برای آزاد کردن این بازیکن در ازای دریافت رقم‌های درشتی بی‌میل نیست و مددی نیز این موضوع را تأیید کرده اما پرسش این است که چرا مدیران باشگاه استقلال فقط به جنبه‌های مالی فروش قایدی فکر می‌کنند و اقدامی در راستای حفظ این بازیکن انجام نمی‌دهند؟ مهدی قایدی به گواه آمار بهترین بازیکن استقلال در لیگ بیستم بود و علاوه بر اینکه 10 گل در لیگ برتر به ثمر رساند بهترین پاسور استقلال نیز محسوب می‌شد.

فروش قایدی شاید بسیاری از مشکلات استقلال را بکاهد اما بی‌شک برای سرمربی استقلال دستاورد تلخی به همراه خواهد داشت و چه بسا دوباره استقلال را از رسیدن به قهرمانی لیگ محروم سازد.

اینجا باید به صحبت‌های اخیر واعظ آشتیانی اشاره داشت که موضوع مهمی را مطرح کرده بود. واعظ با دست گذاشتن روی ضعف‌های همیشگی تیم‌های بزرگ به این مهم تأکید کرده که تصمیم‌گیران باشگاه استقلال نباید صرفاً افرادی که تمکن مالی مناسبی دارند را به کار بگیرد و باید زمینه‌ساز حضور افرادی باشند که در درآمدزایی تبحر داشته باشند.

مدیران باشگاه استقلال اما در سال‌های اخیر هیچ وقت باشگاه را به این سمت سوق نداده‌اند و عملاً باشگاه را از منابع مالی خالی کرده‌اند. آنها عموماً چشم‌شان به کمک‌های مالی افرادی بوده که از لحاظ مالی شرایط مناسبی داشته‌اند و خود اقدامی در راستای خودکفایی باشگاه انجام نداده‌اند.

همین حالا اگر باشگاه استقلال بازیکنانی همچون مهدی قایدی را ساخته بود دغدغه‌ای برای خروج نام او از فهرست باشگاه نداشت و می‌توانست به سادگی از کنار این بازیکن درآمدزایی کند اما کارخانه بازیکن‌سازی استقلال به واسطه بی‌توجهی همین مدیرانی که اکنون برای فروش قایدی آستین بالا زده‌اند، به شدت لنگ می‌زند و از سویی در بخش یارگیری و استعدادیابی نیز نقص‌های بسیاری وجود دارد که استقلال را به روزمرگی کامل انداخته است.