وعده برگرداندن استراماچونی تبدیل شد به الکساندر نوری و چه بسا در نهایت محمود فکری. آیا هوادار راه دیگری دارد جز اینکه همچنان خشمگین باشد؟ اما حتی فکری هم خودش باید رضایتنامه‌اش را بگیرد. یعنی اگر رضایتنامه گرفتی، پس استحقاق سرمربیگری در استقلال را داری و اگر نتوانستی، دنبال گزینه دیگری می‌رویم! مگر لیگ دو است؟ براستی مدیریت ورزش کشور چه شب‌های جنون‌آمیزی را سپری می‌کند!

اینک باید از مدیران منتخب وزارت ورزش پرسید، شما که آه و ریال در بساط ندارید تا فکری را از قائمشهر به تهران بیاورید، چگونه می‌خواستید رضایت استراماچونی و نوری را جلب کنید؟ در نهایت نیز هر دو با صراحت گفتند «مذاکره‌ واقعی در کار نبوده». می‌خواستند هواداران را گول بزنند که نتوانستند و فقط تیم را تخریب کردند!

به تصمیم فکری برای استعفا از نساجی انتقاد وارد است. دی پارسال هم شیوه جدایی یحیی از شهرخودرو خوشایند نبود اما او نه با استعفا، بلکه در پی توافق شش میلیاردی دو باشگاه، راهی پرسپولیس شد. فکری گفته: «با حواشی شکل گرفته، تمرکز لازم را برای ادامه همکاری را ندارم»

کدام حاشیه؟ نساجی که به فکری از گل نازکتر نگفته. خودش با استقلال مذاکره کرده و بعد به این نتیجه رسیده که دیگر تمرکز ندارد. مثل هر مربی دیگری، حق دارد و دلش نمی‌خواهد فرصت نشستن روی نیمکت استقلال را از دست بدهد. اما آقای فکری عزیز، ۱۰ مسابقه نساجی باعث شد شما گزینه استقلال باشید.

نکونام هم عاشق استقلال است و کارنامه مربیگری‌اش فوق‌العاده بوده. اما بجای استعفا از فولاد خوزستان، در پاسخ به پیشنهاد گفته با باشگاه مذاکره کنید.

در نهایت اینکه استقلال نایب قهرمان لیگ و حذفی شده اما واضح است که هوداران راضی نبودند و جام می‌خواهند. یکی از بین فکری، نکونام یا خود فرهاد، بی بهانه و با آگاهی از توقع هواداران روی نیمکت استقلال می‌نشیند.