این فقط درباره دراگان اسکوچیچ نیست که گفته می شود بر اساس یک تعامل ویژه با سرمربیان تیم های لیگ برتری، راهی متفاوت را در فوتبال ما در پیش گرفته؛ چرا که پیش از این درباره ویلموتس نیز گفته می شد این مربی آمده تا همه چیز را با اخلاق و رفتار و متقابلا فوتبال تهاجمی در تیم ملی دگرگون کند.
این دگرگونی و رفرم در نتایج تیم ملی و وضعیت مایوس کننده ای که در مقدماتی جام جهانی داریم را به وضوح دیدیم! حالا هم درباره اسکوچیچ گفته می شود تماشای بازی های لیگ و نامه او به ۱۶ مربی فوتبال ایران در رقابت های لیگ برتر، نشانه متفاوت بودن سرمربی جدید تیم ملی است.
دیدار با هومن افاضلی هم لابد در راستای پیشبرد اهداف سرمربی تیم ملی است اما کارنامه ای که از افاضلی در تیم های صبای قم، نفت تهران، کارون اروند خرمشهر و پارس جنوبی جم سراغ داریم، نشان می دهد که سرمربی تیم ملی کشورمان می تواند برای مشورت کردن، انتخاب ها و نمونه های موفقیت آمیز هم داشته باشد.
اگر اسکوچیچ تصور می کند با دیدن چند بازی لیگ، نامه نگاری با مربیان ایرانی برای تعامل بیشتر و دیدار با هومن افاضلی می تواند گره ای از مشکلات فوتبال ایران باز و راه حل صعود به جام جهانی را پیدا کند سخت در اشتباه است.
اسکوچیچ مربی بدی نیست اما خودش هم می داند حد و حدود او به تیم ملی ما که سرمربی اش که قبل کارلوس کی روش بوده نمی خورد. اسکوچیچ در کشور خودش هم تیم ندارد اما او در این شرایط می تواند به فوتبال ایران کمک کند.
برای این که چنین اتفاقی رخ بدهد باید او را در جلسه های مهمتر و قابل بحث ببینیم؛ دراگان برای شناخت بیشتر از تیم ملی باید سراغ مارکار آقاجانیان برود که سال ها در تیم ملی حضور داشت. اسکوچیچ باید با جواد نکونام حرف بزند؛ حتی برای ایجاد یک ارتباط ویژه با کی روش تلاش کند. مردان بزرگ فوتبال ایران که بازنشسته هستند، تعدادشان کم نیست و شناسایی آنها برای فدراسیون فوتبال و ایجاد یک پل ارتباطی مناسب واقعا آسان است.
این ملاقات های با دلیل و بی دلیل و صحبت با مربیانی که گفت و گو با آنها هیچ فرقی به حال اسکوچیچ ندارد و تیم ملی را هم از این وضعیت نگران کننده نجات نمی دهد، راه حل درستی برای عبور از بحران نیست.
خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام