شاید اگر این انتخاب فدراسیون که در اردیبهشت سال گذشته بود، انتخابی درستی می‌بود، وضعیت فوتبال ایران در امروز، امیدوارکننده تر و متفاوت تر از شرایطی بود که در آن گیر کرده ایم.

به گزارش "ورزش سه"، جام جهانی 2006 و جام ملت های 2019 پایان کار دو مربی موفق در فوتبال ملی ایران بودند؛ پس از بازی با آنگولا در جام جهانی آلمان، برانکو ایوانکوویچ برای همیشه از مسند هدایت تیم ملی کنار گذاشته شد و بعد از شکست مقابل ژاپن در جام ملت ها نیز کارلوس کی‌روش پس از 8 سال، از سرمربیگری در ایران کنار رفت.
جانشینان این دو مربی در سال های بعد هرگز نتوانستند روزهای خوب با برانکو و کی‌روش را تکرار کنند. بعد از سرمربی پرتغالی، مارک ویلموتس در اواخر اردیبهشت به ایران آمد تا نخستین سرمربی بلژیکی تاریخ فوتبال ایران باشد. او در شرایطی سرمربی ایران شد که باتوجه به حضور در شالکه، ساحل عاج، بلژیک و... گزینه مطلوبی حداقل روی کاغذ به شمار می‌رفت و حتی در بازی های نخست نیز امیدها را برای کسب نتیجه در کنار نمایش هجومی افزایش داد اما اوضاع به همین شکل پیش نرفت.
سوریه، هنگ کنگ و کامبوج تیم هایی بودند که ایران با ویلموتس شکست هایی پرگل را به آن ها تحمیل کرد. حتی در بازی با کره جنوبی نیز نمایش شاگردان سرمربی بلژیکی قابل قبول بود اما دو دیدار حساس، به نوعی عیار تیمی که ویلموتس ساخته بود، عیان کرد. ایران در مقابل عراق و بحرین بازنده شد تا در موقعیتی بسیار بد برای صعود به مرحله بعدی مقدماتی جام جهانی قرار گیرد.
حالا در بحرانی که برای فوتبال ملی ایران ایجاد شده، در کنار تمام عوامل مدیریتی، نام مارک ویلموتس نیز دیده می‌شود. چهل و ششمین مربی تیم ملی ایران که نتوانست اوضاع را مدیریت کند و شرایط خیلی زود برایش خراب شد؛ شاید به قول مهدی طارمی، او انگیزه کار در ایران را هم نداشت؛ برخلاف کارلوس کی‌روش و البته برانکو ایوانکوویچ.