به گزارش "ورزش سه" ، غیبت ویلموتس در دو هفته ابتدایی لیگ و فهرستی که برای دیدار با هنگ کنگ اعلام کرد، این زمزمه‌ها را به وجود آورده بود که او هم مثل کی‌روش یک مربی «شبه پروازی» است، توجهی به لیگ داخلی نخواهد داشت و طبعاً تیم ملی را با همان روش قبلی و بر اساس «کنترل از راه دور» انتخاب می‌کند.

اما بعد از بازی با هنگ‌کنگ، مارک ویلموتس به ایران برگشت تا شائبه پروازی بودن مربی تیم ملی از بین برود و سفر به سیرجان در واقع نقطه پایانی بر این نگاه بدبینانه به مربی بلژیکی تیم ملی بود.

در شرایط فعلی، شاید هیچ کدام از بازیکنان گل‌گهر سیرجان و پارس جنوبی جم در کوتاه مدت توانایی فنی حضور در تیم ملی را نداشته باشند اما همین که بازی این دو تیم با حضور سرمربی تیم ملی برگزار شد، می‌تواند یک منبع الهام‌بخش برای بازیکنان جوانی باشد که در آرزوهایشان، پوشیدن پیراهن تیم ملی را تصور می‌کنند. ویلموتس به جای اینکه تماشای بازی‌های لیگ را از تهران شروع کند، در انتخابی هوشمندانه به یکی از کوچکترین شهرهای ایران سفر کرده تا نظاره‌گر بازی تیمی باشد که به تازگی به لیگ برتر صعود کرده. او به بازیکنان ایرانی این پیام را منتقل می‌کند که تیم ملی فقط جای بازیکنان چهار پنج تیم مدعی نیست و استادیوم هم فقط استادیوم آزادی نیست.

مارک ویلموتس به ایران آمده که بماند. او به تیم ملی به چشم ترمینال نگاه نمی‌کند که از اینجا، راهی مقصد دیگری شود. این را می‌توان از رفتار، عملکرد و اظهارنظرهای او استنباط کرد. از منظری دیگر، این سفرها به گوشه و کنار ایران می‌تواند تصویر واقعی‌تری از کشورمان به مربی تیم ملی بدهد. مارک ویلموتس در سی و چند سال فعالیت حرفه‌ای در فوتبال به جز یک مقطع کوتاه که مربیگری تیم ملی ساحل عاج را پذیرفته، هیچ وقت از اروپای غربی بیرون نرفته و طبعاً شناخت عمیقی از خاورمیانه و ایران ندارد. ویلموتس دیروز در سیرجان به موزه رفته، در شهر چرخیده و به ورزشگاه رفته. بی‌تردید اگر این سفرها ادامه داشته باشد، مربی تیم ملی بعد از مدتی دانش بیشتری نسبت به اتمسفری که در آن کار می‌کند به دست می‌آورد و همین موضوع می‌تواند روی تصمیم‌های او هم تاثیرگذار باشد.

امیدواریم این روند ادامه داشته باشد، مارک ویلموتس راهی که آغاز کرده را ادامه دهد و با دعوت از بهترین‌های لیگ به تیم ملی، اعتبار از دست رفته لیگ برتر ایران را بازگرداند.