در مصاحبه های اخیر برانکو ایوانکوویچ، نکته مهمی به چشم می خورد و آن، اینکه پروفسور پرسپولیسی ها اصرار عجیبی در مورد قهرمانی و هت تریک جام هایش در ایران دارد و همین چند وقت پیش بود که از زبان او شنیدیم: «دوباره تیم را قهرمان خواهم کرد و از همین هفته های نخست می خواهم پرسپولیس را در صدر جدول نگه دارم.»

در شرایطی که پرسپولیس تا نیم فصل از جذب بازیکن محروم است و سه بازیکنش را هم از دست داده، قطعا این ادعا را که در نگاه اول کاملا غیرمنطقی به نظر می رسد، هیچ کس جدی نخواهد گرفت. اهمیتی هم ندارد البته. مهم این است که خودِ پروفسور به آنچه می گوید، اعتماد و اعتقاد داشته باشد و از گفته هایش تفکری بسازد برای بازیکنان پرسپولیس. درست مثل همان کاری که در ابتدای حضورش در این تیم انجام داد. تیمی ناامید و بی انگیزه را با بازیکنانش که ناکامی ها اعتماد به نفس را در آنها کشته بود، تحویل گرفت و از آن یک قهرمان ساخت.

او به قول خودش هیچ وقت سختی ها را به ناامیدی تبدیل نکرده و همین انگیزه اش را باید برگ برنده پرسپولیس بدانیم. قهرمانی برای این پرسپولیس شاید ادعای بزرگ و غیرممکنی باشد اما آنچه ایوانکوویچ در مورد تیمش به زبان می آورد، بزرگ ترین درس برای فوتبال ایران است که ما همیشه نادیده اش گرفته ایم؛ درس صبوری و تلاش و امیدواری.