امروز نود و یکمین سالگرد افتتاح استادیوم سن سیرو میلان است و به همین بهانه گزارشی از نحوه ساخت و بازسازی این استادیوم طی سالهای گذشته تهیه کرده ایم.

استادیوم سن سیرو یا جوزپه مه آتزا استادیوم اختصاصی تیم های اینتر میلان و آ ث میلان است و بزرگترین ورزشگاه کشور ایتالیا به شمار می رود. گنجایش این استادیوم 80074 نفر است و ابعاد چمن آن 105 در 65 است. این ورزشگاه در سال 1925 با هزینه پیرو پیرلی رئیس وقت باشگاه آ ث میلان و توسط شهرداری میلان ساخته شد و پس از 13 ماه و نیم تلاش شبانه روزی 120 کارگر ساختمانی افتتاح شد.

این استادیوم جزو ورزشگاه های درجه یک فوتبال اروپا به شمار می آید و در سیستم امتیاز دهی یوفا به استادیوم ها نمره 5 از 5 را دریافت کرده استو بازیهای تیم ملی ایتالیا در همین ورزشگاه برگزار می گردد. اولین بازسازی سن سیرو به سال 1935 باز می گردد که در آن گنجایش ورزشگاه سن سیرو افزایش یافت و بعلت جنگ جهانی دوم افتتاح آن کمی به طول انجامید و چهار سال بعد در سال 1939 همزمان با دیدار تیم های انگلیس و ایتالیا افتتاح گردید.

دومین مرحله بازسازی سن سیرو در سال 1954 اتفاق افتاد و طی آن ظرفیت این استادیوم به 85 هزار نفر افزایش یافت. سن سیرو در مرحله دوم بازسازی در روز 26 اکتبر سال 1955 افتتاح شد.

فاز سوم تغییرات سن سیرو در سال 1990 شروع شد و این بازسازی صرفا در شکل ساختاری استادیوم بود و به گنجایش این ورزشگاه اضافه نشد

اما این پایان کار نبود و مرحله پایانی بازسازی سن سیرو در سال 2008 اتفاق افتاد. در مرحله پایانی بازسازی سن‌سیرو، نصب سقف و تغییرات جزئی در ظاهر که بنا به درخواست یوفا مطابق با استانداردهای جهانی در سال 2008 ظرفیت ورزشگاه بعد از بازسازی به 81 هزارو 18 نفر کاهش یافت.