روز سوم اکتبر 1990 اتفاقی مهم در سیاست جهان رخ داد که در ورزش جهان و به خصوص ورزش آلمان تاثیر فراوانی گذاشت.

قصه دو آلمان
به گزارش کاپ، داستان آلمان پس از جنگ جهانی دوم داستانی غریب بود. نیمه غربی این سرزمین با نام آلمان غربی قدرت برتر فوتبال جهان شد و در همان ایام نیمه شرقی این سرزمین به غول بزرگ ورزش بدل شد. غولی که در المپیک حتی آمریکا را پشت سر گذاشت و در کنار شوروی به قدرت بزرگ ورزش جهان بدل شد. اما سرانجام دیوار برلین در 1989 فرو ریخت و آلمان متحد شد. این مساله تاثیر فراوانی در ورزش آلمان گذاشت. به خصوص در فوتبال
آلمان در پایان جنگ دوم جهانی دو تکه شد و شهر برلن سرآمد رویایی غرب و شرق در دل اروپا را رقم زد. برلن برای غربی ها، جزیره آزادی کنار زندان کمونیسم شد و برای شرقی ها، نگینی به شمار رفت که به ورطه سرمایه داری نغلتیده بود. اما تا سال 1949 حداقل دو و نیم میلیون ساکن آلمان شرقی به غرب گریختند و دولتمردان شرق را بر آن داشدند تا نگین خود را با برپاساختن حصاری حفظ کنند. سربازان آلمان شرقی با سیم های فلزی خاردار شهر را دور زدند و سپس دیوارهای بلند بتنی با پست های نگهبانی ویژه و سیم های برق برافراشتند. کمر از سی سال بعد کمونیسم فرو پاشید. در نهم نوامبر 1989 دیوار برلن فرو ریخت و در اکتبر 1990 دو آلمان یکی شدند و غربی ها و شرقی ها درهم آمیختند. اما این پرسش کلیدی هم مطرح بود: آیا ژرمن شرقی و غربی یکی بودند؟

ورزش آلمان شرقی برتر از آلمان غربی
چهل سال جدایی َژرمن ها در دو سوی دیوار، فاصله عمیقی بین اهالی غرب و شرق ایجاد کرد که فوتبال بازتابنده آن جدایی شد. توفیق ورزش آلمان شرقی کتمان ناپذیر بود. ورزشکاران آلمان شرقی در المپیک ها پا به پای آمریکایی ها و حتی روس ها جلو رفتند و در بسیاری از رشته ها، مدال ها را درو کردند. اتحادیه فوتبال آلمان شرقی هفت سال پس از پایان جنگ، در سال 1952، برپا شد. تیم ملی آلمان شرقی دو سال بعد در جام جهانی 1954 شرکت نکرد، در حالی که آلمان غربی جام را بالا برد. شرقی ها تا سال 1974 راهی به مسابقات جام جهانی نیافتند. اولین و آخرین حضور آنها در این سال به صورت کاملا طعنه آمیزی در جام جهانی که در آلمان غربی برگزار شد، بود. جایی که طعنه بزرگ تر با رویارویی دو آلمان زده شد. شرقی ها با تک گل اشپار واسر، آلمان غربی را در دور مقدماتی در شهر هامبورگ شکست دادند و به عنوان سرگروه به مرحله بعد راه یافتند. ولی آلمان شرقی در دور دوم حذف شد و آلمان غربی در خاک خود جام زرینه بال را به دست آورد. و اشپار واسر قهرمان ملی شرقی ها سال 1988 طی مسابقات پیشکسوتان به آلمان غربی گریخت ولی یک سال بعد دیوار برلن فرو ریخت.

تنها حضور شرقی ها
تیم ملی فوتبال آلمان شرقی در جام جهانی 1974 با آلمان غربی همگروه شد و استرالیا را دو بر صفر شکست داد و پس از تساوی یک یک با شیلی، با تک گل اشپار واسر آلمان غربی را در خانه خودش شکست داد و عنوان سرگروهی را به دست آورد. اما آن سرگروهی آلمان شرقی را در دور بعد در گروه دشوارتری قرار داد که طی آن با یک گل از برزیل و دوگل از هلند شکست خورد و با آرژانتین به تساوی یک یک رسید و حذف شد.
در حالی که تیم ملی آلمان شرقی مدال طلای المپیک مونترال 1976 را کسب کرد و عنوان قهرمانی جوانان جهان سال های 1965، 1970 و 1986 را هم به دست آورد، باشگاه های آلمان شرقی با دشواری به حیات خود ادامه دادند. دینامو درسدن مهم ترین باشگاه آلمان شرقی سال 1950 تاسیس شد، ولی روس ها آن را باشگاهی با رویکرد بورژوازی خواندند و بازیکنانش در آغاز راه روانه تیم های مختلف کردند. دینامو درسدن و دینامو برلین باشگاه های متعلق به پلیس مخفی آلمان شرقی شددند و فرولوارتز برلین متعلق به وزارت دفاع.

تنها دو باشگاه شرقی
با یکی شدن دو آلمان، تیم های آلمان شرقی در موقعیت ناگزیری گرفتار آمدند. اتحادیه فوتبال آلمان سال 1990 فقط از دو باشگاه دینامو درسدن و هانزا روشتوک متعلق به آلمان شرقی برای حضور در بوندس لیگا سپری کرد و همیشه در نیمه پایین جدول باقی ماند. هانزا روشتوک در اولین فصل به دسته پایین تر سقوط کرد، در حالی که محبوب ترین باشگاه آلمان شرقی بود و حداقل دو میلیون طرفدار داشت.

بر اساس اقتصاد آزاد
اکثر ورزشکاران زن و مرد آلمان شرقی برای دریافت دستمزدهای بالا به باشگاه های غربی پیوستند. ماتیاس سامر به بورسیا دورتموند و اولف به بایر لورکوزن رفتند و پیراهن تیم ملی آلمان را هم بر تن کردند. فوتبال به رغم محبوبیتش در آلمان شرقی، کیفیت بالای رقابت های بوندس لیگا را نداشت و تیم ملی آلمان شرقی هم نمی توانست با تیم ملی آلمان غربی رقابت کند. تشکیلات اداری مالی فوتبال آلمان غربی، بر اساس ساختار اقتصاد آزاد شکل گرفته بود و باشگاه های آلمان شرقی نتوانستند خود را با آن ترکیب هماهنگ سازند.

خوک های غربی
در عین حال از اواسط دهه 1990 زمزمه های نیش داری از روی سکوها در اشاره به گذشته بربادرفته به گوش رسید. برخی از طرفداران که شهروندان سابق آلمان شرقی محسوب می شدند با شعارهایشان جنبه های مثبت کمونیسم را به رخ کشیدند، به امکان تماشای مجانی مسابقات اشاره کردند، به استفاده رایگان از تاسیسات ورزشی. جمله های نوستالژیک شرقی های سابق چیزی بیش از غم غربت داشت. شعارهای شان تند بود. در برخی از دیدارها پرچم آلمان شرقی به حرکت درآمد و شعار «ما هیچ خوک غربی را نمی خواهیم» به گوش رسید، شعار «دیوار را برپا سازید»

قدرت گیری نئونازیست ها
اکثر تیم ها و باشگاه های شرقی آلمان، نام و رنگ پیراهن خود را تغییر دادند ولی مثل همیشه طرفداران قدیمی، طرفدار باقی ماندند، نام های گذشته را تکرار کردند و پیراهن هایی به رنگ پیراهن سابق پوشیدند. آنها به برلین اشاره کردند و واژه «شرق» را با تاکید بر زبان آوردند.به دیدار آلما غربی و آلمان شرقی سال 1974 اشاره کردند، به گل اشپار واسر. بسیاری از راستگراها و نئونازی های آلمانی را اهالی سابق آلمان شرقی تشکیل دادن