اینکه چرا این بار تونی اولیویرا در تراکتورسازی موفق عمل نکرده می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد.
به گزارش افکارخبر،اما دلایل کنونی قاعدتا مهم‌تر از آثار ویرانی روحی‌ است که هفته پایانی فصل گذشته برای تراکتوری‌ها رقم زد و به این زودی‌ها از یادها نخواهد رفت.

وقتی تراکتور ادینیو و آندو را در «پیش فصل» و در رقابت با تیم‌های متمول‌تر قطری از دست داد، تصور عمومی این بود که جذب شده‌های زیادش این نقصان را به راحتی پر خواهند کرد. وجود سه فولادی صاحب مشکل سربازی در میان کوچ کرده‌ها به تبریز، از جمله مسائلی بود که بر امیدها می‌افزود و تراکتوری‌ها می‌گفتند چه باک که فرشاد احمدزاده به تیم قبلی‌اش – پرسپولیس- بازگشته زیرا ما سروش رفیعی را گرفته‌ایم و با بختیار رحمانی و احمد عبدا...زاده می‌توان لیگ را تسخیر کرد.

زیر سطح خود
وقایع لیگ پانزدهم چیزی صد در صد متفاوت را به اثبات رسانده است. نه تنها اضافه شده‌های پرشمار تراکتور جای خالی رفته‌ها را پر نکرده‌اند بلکه به دلایل مختلف زیر سطح خود بازی کرده‌اند و تراکتور از نبود حبیب گردانی نیز که به سپاهان پیوست، متضرر شده است. نخواستن مهدی کیانی و جدا شدن وی انتخاب سران تراکتور بود ولی مجموعا سیاست‌های خرید و فروش باشگاه اگر وقایع و نتایج چهار هفته نخست لیگ مبنا گذاشته شود، جواب نداده است.
حال در هفته پنجم لیگ و در آستانه رویارویی سرخ‌های تبریزی با استقلال خوزستان که برخلاف تراکتور خریدهای ارزان قیمت پرشماری از لیگ یک داشته و بسیار موفق هم بوده، سیاست‌های تیم تبریزی در کوره آزمونی تازه قرار گرفته است. تیم تبریزی میزبان مسابقه امروز است و خنکای عصر هنگام تبریز بسیار بهتر از بازی کردن در گرما و رطوبت عاصی‌کننده این روزهای اهواز است اما تیم عبدا... ویسی این فصل ثابت کرده همه جا خوب بازی می‌کند و کم مانده بود در همان هفته اول لیگ سپاهان را هم در اصفهان متوقف کند.

توقعات تامین نشده
توقعات از تراکتوری که این فصل اخباری دعوت شده به اردوهای اخیر تیم ملی (منجمله اردوی تازه‌ای که در راه است) و همچنین خالد شفیعی، کارلوس کاردوسو، حمزه یونس، ایان رامسی و البته علی حمودی را هم به صف بازیکنانش اضافه کرده،‌ بسیار بیش از اینها بوده است و تراکتور از عناصر فصل پیش‌اش مهرداد بایرامی و سامان نریمان‌جهان را هم حفظ کرده اما همین تغییرات گسترده است که هماهنگی را از تیم تبریزی گرفته و نفرات جدید هنوز نتوانسته‌اند در قالبی قرار گیرند که از قبل برای تراکتوری‌ها در نظر گرفته شده بود و طرح‌های تاکتیکی تونی اولیویرا آن را پدید آورده است. این مربی پرتغالی که تا به حال معمولا در لیگ خوب نتیجه می‌گرفت و جام حذفی را هم یک بار برد، پیش‌تر فقط به ضعف در جام باشگاه‌های آسیا متهم می‌شد اما اینک شرایط او در لیگ نیز به قدری متزلزل است که شاید اتفاق ظاهرا ناممکن روی بدهد و یکی دو توقف تازه سران تراکتور را به قطع همکاری با مربی که در تبریز بسیار محبوب است، وا دارد.

مهلت ۱۶ روزه
شکست اخیر در برابر پدیده که تراکتور را در کمرکش جدول مستقر کرد، اولین باخت سرخ‌های تبریزی در این فصل بود اما دو تساوی در سه دیدار قبلی کار آنها را به اندازه کافی دشوار کرده بود و تراکتور هر نتیجه‌ای در روز چهارشنبه برابر آبی‌های اهواز بگیرد باید در پی رفع مشکل ناهماهنگی و بازی چند سویه و فاقد وحدت تاکتیکی و عاری از یکدستی‌اش در تعطیلات ۱۶ روزه لیگ باشد.
این مسائل در رفتن یا ماندن تونی نقش مهمی را ایفا می‌کند اما شکی نیست که برخلاف همه باورهای ابتدای فصل کار تراکتورسازی بسیار سخت است زیرا صرفنظر از توان زیاد نفرات جدیدش تغییرات بیش از حد در ترکیب یک تیم، ریسک مبهم و نامشخص است که احتمال دارد لااقل در اوایل فصل جواب ندهد و بر سر تیم آوار شود، همانطور که بر سر مردان اولیویرا و خود او آوار شده است.