بی‌توجهیِ مورینیو به سوالاتِ خبرنگاران در موردِ پیوستنِ احتمالیِ کوین دبروین به سیتی، شاید تاکتیکی برایِ دستِ کم گرفتنِ حریف و یا حتی از رویِ آنالیزِ دقیقِ فنی بود. اما دلیلی که مورینیو ده بروین را به ولفسبروگ فروخت، دقیقا دلیلی است که می‌تواند باعثِ قهرمانیِ دوباره‌یِ چلسی شود
سالِ 1900 بدین سو تنها دو مربی موفق شده‌اند در لیگِ انگلیس دو بار (یا بیشتر) از عنوانِ قهرمانیِ خودشان دفاع کنند: باب پیزلی در سال‌هایِ 1977، 1980 و 1983 با لیورپول و سر الکس فرگوسن در سال‌هایِ 1994، 1997، 2000، 2001، 2008 و 2009 با منچستر یونایتد. آخرین باری هم که یک مربی موفق شد در لیگِ برتر از عنوانِ قهرمانیِ تیمش دفاع کند، خودِ سر الکس بود در فصلِ 2008-2009.دفاع از عنوانِ قهرمانی همیشه در انگلیس سخت بوده است. می‌توان گفت در دورانِ مدرن تنها دو تیم، در دوران بودند که قدرتی به نسبت مطلق بر تیم‌هایِ دیگر داشته‌اند: لیورپولی که بیل شنکلی و باب پیزلی ساختند و یونایتدی که سر الکس فرگوسن ساخت. از 23 تیمی که لیگِ انگلیس را برده‌اند تنها 9 تیم دوبارِ پیاپی موفق به کسبِ این عنوان شده‌اند. نکته‌یِ جالب اینجاست که خیلی از این تیم‌ها درسته که موفق به دفاع از عنوانِ قهرمانی‌شان نشده‌اند، اما چند سال بعد دوباره لیگ را فتح کرده‌اند. به عنوانِ مثال: لیورپول (63-66)، منچستر یونایتد (64-67)، لیدز یونایتد (68-74)، لیورپول (87-90)، آرسنال (88-91)، آرسنال (97-2004) و منچستر سیتی (2012-2014). این نشان می‌دهد که تیم‌هایِ قهرمان به یک باره دچارِ افتی شدید نشده‌اند، یا قهرمانی‌شان اتفاقی نبوده است.دلیلی عمیق‌تر برایِ شکست در دفاع از قهرمانی وجود دارد، دلیلی که مربیانی مثلِ سر الکس و مورینیو در بعدِ روانکاوانه‌یِ بازیکنانشان پیدا کردند. سر الکس تخصصِ ویژه‌ای در تشخیصِ اشباه شدنِ بازیکنانش بعد از قهرمانی داشت. حذفِ این بازیکنان از تیم و جایگزین‌ کردنشان با مهره‌هایِ جدید و با انگیزه، فرمولِ جادوییِ سر الکس برایِ 6 بار دفاع از قهرمانی‌اش در لیگِ برتر بود؛ مسئله‌ای که مشکلِ اصلی من سیتی در 4 سالِ گذشته به حساب می‌آید.ژوزه مورینیو هفته‌یِ پیش درباره‌یِ کوین دبروین گفت: «او به من گفت در ذاتش نیست که برایِ پیدا کردنِ جایِ ثابت در ترکیبِ تیم بجنگد و باید جایی بازی کند که مطمئن باشد در ترکیبِ قرار دارد.» فروشِ دبروین توسطِ مورینیو دقیقا دلیلی است که می‌تواند باعثِ قهرمانیِ دوباره‌یِ چلسی در لیگِ برتر بشود. معروف است که مورینیو وقتی اولین بار بازیکنی را می‌بیند او را از لحاظِ روحی و ذهنی آزمایش می‌کند؛ از نیمکت نشین کردنش در حالی که بهترین فرمِ خودش را دارد، تا انتقاد ازش در کنفرانس‌هایِ مطبوعاتی. بازیکنانِ زیادی با این آزمون مورینیو مواجه شده‌اند: ازار، کورتوا، ماتا. اگر این بازیکنان از آزمونِ مورینیو سربلند خارج شوند و قدرتِ و ظرفیتِ بالایِ ذهنی و روحیِ خودشان را نشان بدهند، آنوقت تحتِ تعلیمِ بیشترِ آقایِ خاص قرار می‌گیرند، وگرنه بدونِ تردید فروخته می‌شوند.سر الکس فرگوسن هم همین کار را با بازیکنانش می‌کرد. نه اینکه او هرگز پشیمانی‌ای از بابتِ فروش‌هایش نداشت (پل مگ گراو، دیگو فورلان)، اما این رویکرد و این فرمول بود که تیمش را همیشه تشنه‌یِ موفقیت نگه می‌داشت. برایِ همین دفاعِ مورینیو از عنوانِ قهرمانی‌اش و پیوستنش به کلوپِ سر الکس و باب پیزلی، درست به نظر می‌رسد.ممکن است دبروین در سیتی، جایی که مطمئن باشد هر هفته به زمین می‌رود، بدرخشد و باعثِ بالا رفتنِ قدرتِ هجومیِ تیمش شود. اما مهم تصمیماتِ مورینیو است که تیمش را از بی‌انگیزه شدن همیشه در امان می‌دارد. مورینیو در دورانِ اولش در چلسی یک بار از قهرمانی‌اش دفاع کرد، چون تیمش جاه طلبی و میلِ به پیروزی‌اش را از دست نداد. همین نکته می‌تواند عاملی کلیدی در فصلِ آینده باشد.