گراندهام دی یکی از سنت‌های عجیب آمریکای شمالی است که اگر معروف‌ترین سنجاب دنیا، پانکسوتاونی فیل، از لانه خود بیرون بیاید و سایه خود را ببیند، زمستان ادامه خواهد داشت، اما اگر نه، بهار زودتر خواهد آمد.

اما در فیلم ۱۹۹۳ به همین نام، با بازی بیل موری، شخصیت غرورآمیز گزارشگر هواشناسی داستان، همان روز را بارها و بارها تجربه می‌کند تا زمانی که فروتنی را یاد بگیرد و عشق را پیدا کند، بنابراین اصطلاح "گراندهام دی" حالا به طور مساوی برای بیان احساس گرفتار شدن در چرخه‌ای تکراری استفاده می‌شود.

این دقیقا جایی است که تحلیل دقیق من و بدبینی عمیق و Cynical من با یکدیگر برخورد می‌کند: صرف‌نظر از اعتقادم به این که مربی اتلتیکو، دیگو "چولو" سیمئونه دارای عادت‌ها، نقص‌ها و تمایلات تغییرات ناخوشایندی است که باعث می‌شود تیم "Los Colchoneros" باید پیروز شوند، نه به دلیل او، بلکه علی‌رغم او، نمی‌توانم از این استدلال خودداری کنم که ممکن است، فقط ممکن است، این بهترین فرصت آنها از زمان قهرمانی در اسپانیا در ۲۰۲۱ باشد.

اتلتیکو بهترین تیم اسپانیا را دارد و شاید بهترین تیم اروپا، و این که دو رقیب اصلی آنها، رئال مادرید و بارسلونا آسیب‌پذیر هستند، دقیقا همان چیزی است که من در ابتدای این فصل فکر می‌کردم ولی به دلیل فوبیا از سیمئونه از نوشتن آن عقب کشیدم.

با توجه به کسانی که نظرات قوی من در مورد سیمئونه ۵۴ ساله را دنبال کرده‌اند، کسی که ۷۰۱ بازی اتلتیکو را به عنوان مربی هدایت کرده و بیشتر از هر مربی دیگری در تاریخ باشگاه افتخار به دست آورده است، انتقادهای من از او را به طور مختصر بیان می‌کنم.

من فکر می‌کنم او استانداردهای شخصی خود را کاهش داده و کاملاً تضعیف کرده است، او دیگر آن مربی پرشور و آماده‌ای که به دنبال تسخیر دنیا بود نیست. این تغییرات به طور خاص بعد از تمدید قراردادش در نوامبر ۲۰۲۳ شروع شد. او بیش از حد به توانایی خود در نگه داشتن اتلتیکو در لیگ قهرمانان اروپا تکیه دارد که باعث درآمد زیاد باشگاه می‌شود و این امر او را غیرقابل دسترس کرده است. من فکر می‌کنم او مرتباً بازیکنانش را گیج می‌کند و آنها را به درستی انگیزه نمی‌دهد.

من فکر می‌کنم تمرینات او نقص‌های مداوم را اصلاح نمی‌کند. من فکر می‌کنم او از سوی مدیر فوتبالش، آندره برتا، نجات داده شده است که بازیکنان عالی جذب کرده است، بازیکنانی که صرف نظر از اینکه مربی آنها با همان استانداردهای بالا که در ۱۰ سال اول هدایتش داشت کار می‌کند یا نه، باعث می‌شود اتلتیکو همچنان در سطح بالا قرار گیرد.

از کلمات خودش به عنوان مدرک استفاده کنید. در یکی از معدود مواقعی که فصل گذشته تیمش بد بازی کرد و باخت (معمولاً در خارج از خانه)، آرژانتینی گفت: "این تقصیر مربی است، باید سخت‌تر و بهتر کار کنم." بعد از آن، هیچ چیزی تغییر نکرد، اما رسانه‌ها عذرخواهی کردند و او را تنها گذاشتند.

در تابستان ۲۰۲۳ او گفت: "در میانه فصل گذشته بخش‌هایی از تیم از سرعت عقب بودند، هویت نداشتیم، شفافیت نداشتیم، تعهد کافی نداشتیم. احساس می‌شد که ما در مسیر پایان یک دوره هستیم. من احمق نیستم، من مثل شما می‌دیدم که بد بازی می‌کردیم، احساس عدم اطمینان می‌کردیم -- این بدترین بخش از ۱۱ سال مربیگری من بود."

اما فصل گذشته، نه تنها اتلتیکو تنها تیمی بود که رئال مادرید را در هر کجا در اروپا شکست داد، بلکه این کار را دو بار انجام داد (در لالیگا و کوپا دل ری). با این حال، آنها هیچ چیزی نبردند و با اختلاف ۱۹ امتیاز از قهرمانان اسپانیا به پایان رساندند. این تعریف از ناتوانی.

امسال، در دوره‌ای از آگوست تا اکتبر که اتلتیکو تنها دو بار از هشت مسابقه پیروز شد، در حالی که به شدت از بنفیکا در لیسبون و لیل در مادرید ۷-۱ شکست خوردند، باید اعتراف کنم که فکر کردم در تابستان گذشته وقتی برتا تیم را عالی بست، از فریب کیفیت ساخت تیم پرهیز کردم.

در طول آن هفته‌های طولانی و خجالت‌آور، تیم سیمئونه اغلب بدون خلاقیت، ارتباط، تعهد، ثبات و قطعاً بدون گزینه‌های قهرمانی به نظر می‌رسید.

پس از یکی از نتایج ناامیدکننده، از دست دادن دو امتیاز مقابل رئال سوسیداد، با این که به مدت ۸۳ دقیقه پیش بودیم، به گوشم رسید که سیمئونه یک برنامه تاکتیکی خاص برای تمام هفته قبل از بازی طراحی کرده بود، بازیکنانش را طبق همان دستورات خاص تمرین داده بود و سپس، صبح روز بازی، با احساس بدی از خواب بیدار شد، هیچ دلیل خاصی برای تغییر مسیر نداشت و برنامه‌ها را پاره کرد، باعث شد بازیکنان قدیمی فقط شانه بالا بزنند و بگویند "این چولو است"، اما بازیکنان جدید گیج و عصبانی با خود فکر کنند: "برای چه چیزی قرارداد بسته‌ایم؟"

متاسفانه این نوع رفتار تنها یک احتمال هفته به هفته با این مرد عجیب و غریب نیست: او بارها و بارها با این نوع اصرار ناخوشایند در طول بازی‌ها مواجه بوده است -- که تماماً به ضرر هویت، انسجام، وحدت و قابلیت اطمینان تیمش بوده است.