تیم ملی ترکیه با هدایت شنول گونش دیشب با پیروزی 2-0 بر قهرمان دنیا، فرانسه، بار دیگر نگاه‌ها را به خود معطوف کرد و خاطره پرشورهای جام جهانی 2002 را برای فوتبالدوستان زنده کرد.

سرخپوشان ترکیه دیشب در قونیه، در شهر مولانا، در حالی در رقابتهای انتخابی یورو2020، در سومین بازی خود در این رقابتها به مصاف فرانسه، قهرمان دنیا رفتند که پیش از شروع بازی اگر از هر شهروند ترکیه می‌پرسیدید از کسب نتیجه تساوی در این بازی راضی خواهید بود مسلماً با پاسخ مثبت او روبرو می‌شدید.

اما روند حوادث به گونه‌ای پیش رفت که امروز در ترکیه همه از این صحبت می‌کنند که چقدر حیف شد که نتیجه بازی در نهایت 3-0، 4-0 یا حتی 5-0 به سود ترکیه ثبت نشد. دیشب از زمانی که سوت شروع بازی به صدا درآمد مشخص بود که این ترکیه با ترکیه فاتح تریم در یکی دو سال گذشته تفاوت دارد. ترکها با اینکه در شروع بازی فرانسه را تحت فشار نگذاشته بودند اما به شکلی عجیب خاطره پرشورهای جام جهانی 2002 را زنده می‌کردند. شوری نهفته در دل تیم ملی ترکیه وجود داشت که سرخپوشان آن را مدیون شنول گونش هستند.

پیروزی دیشب ترکیه اتفاق کمی نیست. قهرمان جهان با فوتبالیست‌های بزرگش در مقابل ترکها حتی یک شوت در چارچوب نداشت و اگر شانس با بوراک، مهاجم ترکیه کمی بیشتر یار بود نتیجه می‌توانست با تعداد گلهای بیشتری به نفع ترکیه رقم بخورد.

ترکیه دیشب به فرانسه موقعیت گلزنی نمی‌داد و در نظام دفاعی‌اش حتی یک نقطه ضعف وجود نداشت. این سازمان دفاعی منظم و بی عیب و نقص بدون شک نتیجه تاکتیک‌ها و استراتژی شنول گونش است که در بشیکتاش نشان داده مربی‌ای نیست که زمانی که حریف به تیمش حمله می‌کند به او باج بدهد.

ترکیه در نیمه اول ابتدا روی یک ضربه ایستگاهی تمرین شده به گل رسید و سپس روی سماجت و تیزهوشی بوراک و توپ‌گیری عالی او و ضربه تماشایی چنگیز اوندر، اختلاف را به دو گل رساند.

در نیمه دوم فرانسه فقط توپ را در زمین می‌دواند. همین، نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر.

ترکیه جوان‌شده با هدایت شنول گونش نشان داد که بار دیگر وارد دوره‌ای طلایی شده است. این نسل از فوتبالیست‌های ترک با هدایت مربی باتجربه‌شان می‌توانند سال آینده در اروپا بار دیگر چشم‌ها را خیره کرده و علاقه‌مندان جدیدی برای فوتبال ترکیه بسازند. پرشورها بار دیگر بیدار شده‌اند و در اروپا حریف می‌طلبند.