برانکو می تواند با کمک گرفتن از شیوه کی روش به هافبک‌های کناری‌اش در بازی با السد نقشی شبیه به طارمی و امیری بدهد که در جام جهانی هم‌زمان هم مدافع کناری بودند هم هافبک کناری و البته گاهی اوقات مهاجم.
با محروم شدن کمال کامیابی نیا از بازی رفت نیمه نهایی مقابل السد حالا برانکو تنها یک هافبک دفاعی در اختیار دارد و در شرایطی که ربیع خواه هم شرایط بازی پیدا نکرده فقط نوراللهی می تواند در آن پست بازی کند .
از فصل قبل که با رفتن طارمی،برانکو سیستم تیمش را به ۲-۴-۴ خطی تغییر داده و در مرکز زمین از دو هافبک دفاعی استفاده می کند منتقدان بسیاری به او تاخته اند که این سیستم تدافعی به درد پرسپولیس همواره تهاجمی نمی خورد اما شاید در این مسابقه ویژه و مقابل السد خطرناک همان منتقدان به این نکته اذعان کنند بازی با یک هافبک دفاعی در قطر می تواند حکم مرگ زودرس در نیمه نهایی را داشته باشد و همراه با ریسکی بسیار وحشتناک خواهد بود.
با این حال شاید برانکو چاره ای جز استفاده از این سیستم نداشته باشد و با بازی دادن نوراللهی در راس عقب لوزی از بشار،نعمتی و عالیشاه در پست ۱۰ و کناره ها بهره گیرد.
این سیستم البته می تواند با یک مزیت برای سرخ ها همراه شود و خط دفاع حریف را بیشتر تحت فشار بگذارد اما چنانچه مالکیت توپ در اختیار حریف باشد کار سرخ ها در سازمان دفاعی بشدت دشوار می شود مگر اینکه دو هافبک کناری هم شرح وظایف متفاوتی در فاز دفاعی داشته باشند و مثل امیری و طارمی در جام جهانی عمل کنند که همزمان هم مدافع کناری بودند هم هافبک کناری و گاهی اوقات مهاجم.
این دو بازیکن سابق پرسپولیس که اتفاقا با این نقش ویژه جزو بهترین های تیم ملی در سه بازی جام جهانی بودند حالا در پرسپولیس حضور ندارند تا همان نقش را مقابل السد و بال های ویرانگری مثل عفیف ارائه کنند اما برانکو می تواند حداقل برای یک روز شبیه کی روش فکر کند و به عالیشاه و نعمتی(هافبک های کناری اش در آن مسابقه)شرح وظایفی متفاوت بدهد که تیمش بدون گل خورده به تهران بیاید و طلسم نرسیدن به فینال آسیا را بکشند.