بعد از مدت‌ها یک بازی خوب و به اصطلاح جاندار از پرسپولیس دیدیم، دیداری که می‌دانیم برای پرسپولیس حیثیتی بود. می‌دانیم که بعد از آن همه شکست، پرسپولیسی‌ها چقدر دوست داشتند در یک بازی، خودی نشان بدهند.
راستش را بخواهيد باور نمي‌كنيم در بازي با پديده مشهد كه تيمي بدقلق و سختكوش است، شاهد برد پرسپوليس باشيم.
پرسپوليس بيش از هر زمان ديگري شوق بردن داشت، شوق گرفتن هر 3 امتياز را... پيش از اين، آنچه در بازي‌هاي پرسپوليس نمي‌ديديم همين شوق و انگيزه بود، تيمي كه بازيكنانش حتي نمي‌توانستند دو پاس سالم به هم بدهند.
اين بار اما استثنائاً بازيكنان پرسپوليس خط مياني را در اختيار خود گرفتند و به دفعات براي مهاجمان خود موقعيت گل ايجاد كردند.
هر بار كه بازيكنان پرسپوليس در محوطه جريمه پديده آفتابي مي‌شدند حس مي‌كردند همين الان است كه به گل برسند.
پرسپوليس در اين بازي فقط يك گل زد اما قبول كنيد كه چند گل ديگر هم نزد. حالا نيمچه اميدي براي ادامه راه براي پرسپوليس باقي ‌مانده است. حميد درخشان كه اگر اين بازي را هم مي‌باخت بايد از پرسپوليس مي‌رفت، دوباره در اين تيم احيا شد.
حالا با اين برد، ديگر كسي با درخشان كاري ندارد. پرسپوليس مي‌تواند راهش را در ليگ ادامه بدهد و به اين نكته اميدوار باشد كه قدري جايگاه خودش را در جدول ارتقا بدهد. همه ما مي‌دانيم جاي پرسپوليس اينجا نيست.
جايگاه اين تيم بسيار رفيع‌تر از آن چيزي است كه در جدول ليگ برد مقابل پديده، پديده‌اي نونوار از پرسپوليس بسازد و اين نتيجه خوب، آغاز دوباره‌اي براي تيم فعلي حميد درخشان قلمداد شود.

بازيكن دايي دست درخشان را گرفت
پرسپوليس با اميد زنده است
مي‌گويند هر انساني با اميد زنده است... پرسپوليس هم اگر چه انسان نيست و تيم است اما با اميد زنده است، با اميد عاليشاه!
تا ديروز كه پرسپوليس تمامي بازي‌هاي نيم‌فصل دوم ليگ برتر چهاردهم را باخته بود، آخرين برد اين تيم به روز بازي با استقلال برمي‌گشت... در دربي سرخابي، پرسپوليس با گل اميد عاليشاه، استقلال را برد و ديروز هم طلسم ناكامي‌هاي پرسپوليس با گل عاليشاه شكست.
عاليشاه كه بيرون نشاندن او به قول يكي از همكاران مطبوعاتي «هنر وارونه» مي‌خواست، همان بازيكني است كه بعضي‌ها به دروغ مي‌گفتند بازيكن دايي است و براي درخشان بازي نمي‌كند اما اميد عاليشاه ديروز ثابت كرد اين وصله‌ها به او نمي‌چسبد. او دوباره فرشته نجات پرسپوليس شد.