نامزد انتخاب به عنوان بهترین مدافع تاریخ فوتبال ایران؛ این فقط بخشی از کارنامه درخشان سید جلال حسینی است.

به گزارش "ورزش سه"، تبدیل شدن از یک بازیکن بزرگ به یک فوق ستاره واقعی با تمامی ابعاد یک فرمانده در میدان، تبدیل کردن یک مسابقه فوتبال به تماشای درخشش و اقتدار یک مدافع مرکزی در طول 90 دقیقه. حرفه ای، محترم و تلاش اغلب موفق در راه احترام به تیم های رقیب، زندگی سالم ... اینها عباراتی هست که می تواند در یک سالن سینما و در سکانس ابتدایی فیلم زندگی سید جلال حسینی روی پرده نقره ای به نمایش در بیاید.

خیره کردن چشم علی پروین در همان ابتدایی درخشش در ملوان و بعد تبدیل شدن به امپراطور تیم نوپای علی دایی در سایپا و فتح عنوان قهرمانی در لیگ برتر. بعد انتقال به سپاهان و سه قهرمانی متوالی در لیگ برتر و در ادامه آغاز دوران درخشان در پرسپولیس. در همین 24 ساعت بعد از انتشار پست خداحافظی از فوتبال، سید جلال حسینی مورد تمجید تقریبا تمامی ارکان فوتبال (حتی با افکاری و مختصاتی کاملا متضاد) قرار گرفته و اغلب ستایش‌گران او در یک نقطه مهم به اشتراک رسیده اند؛ بازیکن حرفه ای.

این تاکید روی کلمه "حرفه ای" معنی زیادی دارد. یعنی در فوتبالی که بازیکنان اینقدر شغل خود را در اولویت قرار نداده و در زندگی روزمره نیز فوتبال را همیشه کار اصلی خود نمی دانند، یک غیبت غیرعرف، یک بی انضباطی، درگیری با سرمربی، محرومیت غیرفوتبالی، رفتار علیه منافع تیم و ... حتی یکی هم در کارنامه سید جلال حسینی در این نزدیک به دو دهه ثبت نشده است. خوی و خلق فرماندگی باعث شد حتی در روزهای جوانی و در مقطع ورود به تیم ملی، علیرغم حضور فوق ستاره های بزرگ و محبوب در ترکیب نیز خیلی سریع به یکی از بازیکنان مهم و تاثیرگذار تبدیل شود.

او و ستاره های دیگر 2010 بدشانس بودند که بازی در جام جهانی را تجربه نکردند، اما نمایش بی نقص سید جلال، یکی از دلایل ثبت کلین شیت برابر نیجریه و مقاومت 90 دقیقه ای برای لیونل مسی و دیگر اعجوبه های آلبی سلسته در سال 2014 بود. ورای نظر قابل احترام سرمربی تیم ملی، حداقل از نظر فنی به نظر می رسید در جام 2018 نیز شایسته قرار گرفتن در لیست نهایی باشد، اما مجموع این عوامل باعث شد سه جام جهانی او تبدیل به یک جام جهانی شود.

اما چه وقتی مورد پسند کارلوس کی روش قرار نگرفت و چه وقتی مغلوب نمایش قدرت برانکو مقابل نژادفلاح شد، فقط سکوت کرد و تمرین. پس نمایش معنادار او با لباس نفت در اردیبهشت 95 باعث شد احتمالا برانکو همان وسط مسابقه متوجه اشتباه بزرگ خود شده و ابتدای فصل بعد نام سید جلال حسینی را در سرلیست خود قرار دهد؛ اشتباهی که احتمالا منجر به از دست رفتن یک عنوان قهرمانی در لیگ برتر برای پرسپولیس و سرمربی کروات شد.

حتی وقتی احتمالا به زعم خودش قربانی اختلافات شده و فرصت بازی در جام 2018 را از دست داد نیز به نشانه احترام و اصالت، یک کلام علیه سرمربی تیم صحبت نکرد. سید جلال حسینی جای درست ایستادن را به خوبی بلد بود و در مناقشه برانکو- کی روش، مثل همیشه سر جای خود قرار گرفت؛ خلق و خوی فرماندهی. اینقدر حرفه ای که حتی وقتی در دیدار تابستان 99 مقابل پیکان در دقیقه 93 و شاید فقط برای وقت تلف کردن وارد زمین شد نیز با همان اقتدار و چهره مصمم همیشگی خودش را برای دفاع از دروازه پرسپولیس به قلب خط دفاعی رساند.

این دو دهه اینقدر درخشان گذشت که حتما نام سید جلال حسینی در بین نامزدهای بهترین مدافع تاریخ فوتبال ایران در کنار جعفر کاشانی- محمد پنجعلی- شاهین بیانی و ... جای دارد. این درست بازی و زندگی کردن، این رفتار حرفه ای و اغلب محترمانه و این مورد ستایش تمام گروه های هواداری قرار گرفتن، همان چیزی است که سید جلال به کارنامه خود در این نزدیک دو دهه الصاق کرد. این قشنگ و بی جنجال خداحافظی کردن هم از آن کارها بود که احتمالا فقط از دست سید جلال حسینی برمی آمد. ممنون که بازنشسته شدی و روش درست وداع کردن را هم یاد دادی.

اولش گفتم فیلم زندگی سید جلال حسینی؛ هر اثر درخشانی در تاریخ سینما احتمالا یک موسیقی متن مناسب و درخور داشته- "با صدای بی صدا". این قطعه احتمالا به درد فیلم بیوگرافی برای این فوق ستاره فوتبال ایران خواهد خورد.