امروز جشن تولد سی و سه سالگی بازیکن شماره ۲۰ تیم ملی مراکش بود. ستاره ای به اسم عزیز بوحدوز که بزرگترین بدشانسی عمرش در مقابل ایران تبدیل به عامل برتری و شادی میلیون ها ایرانی مشتاق برد تیم ملی در جام جهانی ۲۰۱۸ شد.

عزیز بوحدوز زاده خانواده‌ای فقیر در مراکش است و نامش الهام گرفته از عزیز بودربالا ستاره سابق فوتبال مراکش در دهه ۱۹۸۰ میلادی. با این وصف او چاره ای جز فوتبالیست شدن نداشته و در همین مسیر پیش رفته و در کشور مراکش تبدیل به یکی از 14 بازیکن تیمش برای حضور در یک مسابقه مهم جام جهانی شده است. اما در فوتبال همیشه این امکان وجود دارد که کامیابی های طولانی، تحت الشعاع یک ناکامی لحظه ای قرار بگیرد. مثل آن چه که برای عزیز اتفاق افتاد و او با ضربه سری در دقیقه ۹۰+۳ به اشتباه دروازه خودی را زیر فشار مهدی طارمی باز کرد و اشک هموطنانش را در ورزشگاه شهر سن پترزبورگ درآورد.

بوحدوز تازه نفس در بازی ایران مقابل مراکش (اولین مسابقه گروه B جام جهانی) بعد از نزدیک به 15 دقیقه جنگ مقابل بازیکنان ایران و در شرایطی که مراکش نمایش خوبی مقابل ایران انجام داده بود، در شرایطی که همه در انتظار سوت پایان بازی بودند، این اشتباه را انجام داد. وقتی که خطای مدافع مراکش روی سامان قدوس یک موقعیت ایستگاهی مناسب را نصیب سفیدپوشان ایران کرد تا پس از بوسیدن توپ توسط قدوس، احسان حاج صفی پشت ضربه بایستد و با ارسالی پیچ دار توپ را به سمت دروازه مراکش بزند و بعد .... گل .

بوحدوز نزدیک به ۲۰ دقیقه پیش جانشین نورالدین امرباط یکی از ستاره های تیم مراکش شده بود.نکته جالب این که ورود عزیز به میدان، ناشی از مصدومیت امرباط روی یک دوئل تک به تک در گوشه زمین با وحید امیری بود و اگر این صحنه پیش نمی‌آمد، احتمالا بوحدوز به ترکیب اصلی راه نمی‌یافت تا در این صحنه با اشتباه خودش ایران را به گلی سرنوشت ساز برساند.او در صورت نشستن روی نیمکت،تنها ممکن بود از تصمیم سرمربی تیم عصبانی و دلخور باشد نه اینکه با اتمام بازی هق هق گریه کند.

نکته جالب واکنش برخی از بازیکنان و سلبریتی‌های مشهور بعد از گل به خودی بوحدوز بود و آن ها تلاش کردند به هر نحو ممکن غم دنیا را از دل این بازیکن مغموم مراکش بیرون بیاورند.

از مهم ترین کامنت های بعد از این گل می‌شود به پست رضا قوچان نژاد و همچنین نوشته پژمان جمشیدی و صابر ابر در این مورد اشاره کرد. جمشیدی در این مورد نوشته بود: امروز در کنار تمام لذت و غرور و شادی که همه وجودم رو سیراب کرد، ناگهان یاد تو افتادم.یاد حالت که هیچکس نمیداند چگونه است. یاد خانواده ات که تمام عشق و قلبشان بدرقه راهت بود. زندگی برای هر دو ما ادامه دارد قهرمان.هم برای ما که در اوج سختی و فشار، چند ساعتی شادترین ملت جهانیم، و هم برای تو که حالا غمگین ترین پسر دنیایی. ما مردم ایران از پیروزی تیممان غرق در شور و هیجانیم اما همه آرزو میکنیم ، تو دوباره روی پاهایت بایستی و به آرزوهایت برسی.

بوحدوز 33 ساله در آن دوران عضو تیم سن پائولی آلمان بود اما بعد از جام جهانی به الباطن عربستان منتقل شد و حالا هم در ساندهاوزن در بوندسلیگای دو به خاطره‌ای فکر می کند که همه زندگی فوتبالی‌اش را تحت تاثیر قرار داد .