اعلام فهرست نهایی 23 نفره آلمان برای جام جهانی با حذف چهار بازیکن از اسکواد تیم یوگی لو همراه بود. کنار گذاشتن سه تا از این بازیکنان کاملا قابل پیش‌بینی بود، حذف نفر چهارم اما نه چندان. لروی سانه، بهترین بازیکن جوان فصل گذشته لیگ برتر که به عنوان یکی از جذاب‌ترین پدیده‌های جام جهانی ازش یاد می‌شد حالا باید این بازی‌ها را پای تلویزیون تماشا کند.
کند.

وینگر 22 ساله منچستر سیتی در این راه تنها نخواهد بود و روی کاناپه‌ی استعاری‌اش نیلز پترسن، جاناتان تا و برنت لنو را هم خواهد دید. پترسن، مهاجم فرایبورگ از همان ابتدا هم مشخص بود شانس چندانی برای سفر به روسیه ندارد. تا هم به گفته لو تنها به عنوان جانشینی احتمالی برای جروم بواتنگ، در صورت مصدومیت او با تیم تمرین می‌کرده. لنو هم در این میان قربانی بازگشت به موقع مانوئل نویر، شماره یک و کاپیتان آلمان شد.

حذف سانه اما به این سادگی‌ها قابل پیش‌بینی نبود. سانه این فصل یکی از ستاره‌های سیتی در راه فتح لیگ برتر بود و خیلی‌ها منتظر درخشش‌اش در جام جهانی بودند. اما برای لو که یک عملگرای شیک‌پوش است، هیچکدام از این مسائل اهمیت نداشت. تمرکز لو صرفا روی تیمش است و نام و اعتبار بازیکنان برایش هیچ معنایی ندارد.

لو در ششمین تورنمنتش روی نیمکت آلمان بازیکنانی می‌خواهد که به طرح‌های تاکتیکی‌اش بخورند و خودشان را بهش ثابت کرده‌ باشند، چه از منظر نمایش در زمین، چه از بعد اجتماعی و روابط درون‌گروهی. سانه در هیچکدام این موارد کارنامه‌ای کامل نداشت، البته تمامش هم تقصیر خودش نبود.

«لروی استعداد فوق‌العاده‌ای است، اما اثرش را روی تیم ملی نگذاشته.» این نظر لو بعد از اعلام خط زدن سانه بود. ادبیاتی که لو به کار برد نشان از برقرار نشدن ارتباط درست سانه با هم‌تیمی‌هایش، درون و خارج از زمین داشت. نشانه دیگر هم البته اشاره به جولین برنت، هافبکی که جای سانه را گرفته، و حضورش در جام کنفدراسیون‌ها بود، تورنمنتی که ستاره سیتی با تصمیم خودش به خاطر عمل جراحی بینی‌اش از دست داد. این تصمیم سانه چندان به مذاق فدراسیون فوتبال آلمان خوش نیامد و اولیور بیرهوف، مدیر تیم ملی، اعلام کرد بازیکنان از چنین فرصت‌هایی است که باید برای اثبات خودشان استفاده کنند.

تصمیم لو بر کنار گذاشتن سانه اما نباید به مثابه عملی انقام‌جویانه درک شود. لو بازیکنانی می‌خواست که در بازی‌های و بین آن‌ها در ماشینی که ساخته برایش کار کنند. گزینه‌های اول او در پست بال‌های هجومی توماس مولر و مارکو رویس هستند، و ذخیره‌های آن‌ها هم برنت و جولین درکسلر. بنابراین بردن یک وینگر دیگر به معنای حذف یک مهره دفاعی از تیم بود، تصمیمی که از نظر لو منطقی به نظر نرسید. لو در توضیح تصمیمش از نیاز به تعادل در تیم حرف زد. همچنین تجربه یورو 2012 هم درسی مهمی برای لو درباره بازیکنانی که حاضر نیستند جایگاه خودشان روی نیمکت را قبول کنند به همراه داشت.

این‌ها همه دلایلی منطقی برای توضیح حذف سانه بودند. اما سوال مهمتر اینجاست که چرا اصلا لو او را به عنوان بازیکنی کلیدی برای آلمان در نظر نگرفته؟ جواب شاید در اعداد پیدا شود. سانه در 12 باری که برای تیم ملی بازی کرده نه گلی زده و نه نمایشی تاثیرگذار داشته. سانه مقابل تیم‌هایی که با عمق کم و تعداد بالا برابر آلمان دفاع کرده‌اند (از این دست تیم‌ها در جام جهانی هم خواهیم دید) برای استفاده از فضا و سرعت خودش به مشکل خورده و معمولا در بال چپ تنها و جدا از تیم افتاده.

بحث دیگری که پیش می‌آید تطابق پیدا نکردن سانه با بازی تونی کروس به عنوان بازیساز اصلی تیم که در سمت چپ خط میانی بازی می‌کند است. اما آیا واقعا نمی‌شد لو تغییری در سیستم تیمش ایجاد کند تا جایی برای سانه و استفاده از تکنیک بالایش در موقعیت‌های تک به تک باز شود؟ از نظر لو این پروژه‌ای بود که زمان زیادی می‌برد و در نتیجه او ترجیح داد از همین طرح و ساختار آماده‌ای که دارد استفاده کند.

جای خالی سانه در مقاطع پایانی بازی‌های آلمان در جام جهانی خالی خواهد بود، جایی که او می‌توانست از روی نیمکت به زمین بیاید و با سرعت و تکنیک خودش حریف خسته را به زانو در بیاورد. با این حال لو برای چنین کاری همچنان تیمو ورنر را هم دارد، مهاجمی که می‌تواند این وظیفه را در مرکز خط حمله به عهده بگیرد.

در نهایت لو به این نتیجه رسید که سانه بازیکنی نبود که آلمان بهش نیاز داشته باشد. با توجه به تاثیر کمرنگ او در بازی‌های ملی، اگر آلمان در دفاع از قهرمانی‌اش شکست بخورد هم بعید است این تصمیم با خشم و تبعاتی جدی از سوی جامعه فوتبالی این کشور همراه شود.