در بازی مقابل الاهلی هم مانند بیشتری بازی‌های استقلال، برنامه تیم منصوریان سانتر از جناحین بود. بهتر از بگوییم وقتی که خسرو حیدری در ترکیب استقلال باشد، این تیم برنامه‌ای جز خلاقیت او ندارد. فرقی هم نمی‌کند که سرمربی چه کسی باشد یا تیم مقابل چه تیمی باشد یا مسابقه در چه تورنمنتی برگزار می‌شود. هدف استقلال مشخص است. توپ رساندن به خسرو. بقیه کار را هم خود حیدری می‌داند که چه کند. سر توپ بزند یا سانتر کند.

خسرو در این مسابقه 43 پاس داد. دقت پاس‌های حیدری 67% بود. یعنی پنج درصد پایین‌تر از میانگین کل بازیکنان استقلال. البته دلیل کم‌دقت‌تر بودن پاس‌های خسرو هم مشخص است. حیدری مثل همیشه وظیفه ارسال پاس‌های بلند‌تر را به عهده داشت. پنج سانتر از مجموع هجده سانتر استقلال توسط این بازیکن ارسال شده بود. جالب است که فقط یک‌سوم سانترهای استقلال به بازیکن هم‌تیمی رسید و دوازده ارسال دیگر سودی برای استقلال نداشت.

از پنج سانتر خسرو، چهارتای آن ناموفق بود. ولی تنها سانترش از سمت چپ، به مقصد رسید و تبدیل به پاس گل شد. هیت‌مپ حرکتی شماره دو استقلال را در این بازی مشاهده می‌کنید.

کلا دو لکه سبز رنگ در سمت چپ خط حمله استقلال وجود دارد. جایی که تنها سانتر حیدری از این منطقه، به گل تبدیل شد. حالا منصوریان می‌تواند به حرفی در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی با سایپا زده بود بیشتر فکر کند: «وقتی خسرو به چپ می‌رود بازهم توپ‌ها به آن سمت می‌رود. بازیکنان به چنین مهره‌ای اعتماد دارند، این خصوصیت یک بازیکن بزرگ است. می‌خواستم از حیدری در سمت چپ استفاده کنم، اما دیدم او قلق بازی در زمین را به خوبی بلد است. شاید در ادامه از خسرو حیدری در سمت چپ استفاده کنم.»