در حالی که رئالی ها با امید به کسب هر دو جام این روزها لبخند می زنند، بارسا شرایطی ناراحت کننده و آزاردهنده دارد. هفت تفاوت دو تیم را با هم مقایسه می کنیم.

مدیریت نیمکت ها: بزرگترین موفقیت زیدان، بزرگترین کابوس لوئیز انریکه است. زیدان به خوبی از نیمکت نشین هایش استفاده می کند. هفت بازیکن نیمکت نشین رئال مقابل اسپانیول درخشیدند. در نقطه مقابل بارسا جانشین های خوبی برای اینیستا و بوسکتس ندارد و لوئیز انریکه نمی تواند به نیمکت نشین هایی مثل آندره گومز اعتماد کند.

رفتار انریکه و زیدان: انریکه در مقابل رسانه ها بداخلاق است در حالی که زیدان همیشه در کنفرانس مطبوعاتی لبخند می زند و با خبرنگاران رابطه خوبی دارد. زیدان حتی وقتی نتیجه نمی گیرد هم اخم نمی کند. حس کلی هر دو مربی شرایط تیم را تعیین می کند.

چمپیونزلیگ: بارسلونا در زمین پاریسن ژرمن گلباران شد و شانس کمی برای بازی برگشت دارد. در نقطه مقابل رئال در مقابل ناپولی پیروز شد و با بازگشت بیل در بازی برگشت صعودش قطعی به نظر می رسد.

وابستگی بیشتر به مسی تا رونالدو: مسی در حال حاضر ستاره اصلی بارساست و اگر در بازیهای اخیر نبود شرایط بارسا از این هم بدتر بود. این در حالیست که رونالدو کم اثرتر از همیشه است. مسی در این فصل 19 گل در لالیگا زده و آقای گل تیم است. رونالدو اما بیشتر سعی می کند که در خدمت تیم باشد.

خط هافبک : هر چقدر خط هافبک رئال با موردیچ، کاسمیرو و کروس خوب است خط هافبک رئال پراشتباه است. راکیتیچ کاملا بی ثبات بوده ، آندره گومز تبدیل به بازیکن منفور هواداران شده و انریکه نمی داند روی چه کسی حساب کند. حتی هافبک های نیمکت نشین رئال مثل ایسکو، کواچیچ و خامس هم عالی هستند.

ترشتگن، تاثیرگذار تر از کیلور: ترشتگن جلوی شکست بارسلونا مقابل لگانس را گرفت در حالی که کیلور در این فصل گلهای بدی خورده است که آخرین نمونه اش مقابل ناپولی بود.

ام اس ان نباشد، بارسا نیست: رئال سه ماه بدون بی بی سی بازی کرد و مشکلی نداشت اما بارسا شرایط متفاوتی دارد. آنها به مثلث هجومی خود وابسته تر هستند.